Αλλοτε με αφορμή την επίσκεψη Παπανδρέου στη Λιβύη και άλλοτε αξιοποιώντας την επίσκεψη Κινέζων αξιωματούχων στην Ελλάδα, η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει την εικόνα μιας κοσμογονίας επενδύσεων, η οποία μάλιστα - όπως ισχυρίζεται - θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Με άλλα λόγια, η κυβερνητική προπαγάνδα επιχειρεί να πείσει το λαό ότι οι επενδύσεις ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα υπηρετούν το δικό του συμφέρον, γι' αυτό και πρέπει να στηριχτεί κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια που στόχο έχει να βελτιώσει το «επενδυτικό κλίμα». Δηλαδή, να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, στοιχεία που συνθέτουν το ιδανικό «επενδυτικό κλίμα», όπως το οραματίζεται η κυβέρνηση.

Οι οικονομικές σχέσεις που οικοδομεί η κυβέρνηση με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη, ακροβατώντας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, δεν γίνονται με κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα. Η κυβέρνηση επιχειρεί να ταυτίσει το συμφέρον του εργαζόμενου με αυτό του καπιταλιστή για να εμφανίσει τις εισαγωγές ξένου κεφαλαίου σαν την σωτηρία από την κρίση. Θέλουν να κοροϊδέψουν το λαό. Το παράδειγμα των συμφωνιών που υπογράφτηκαν με τους Κινέζους είναι αποκαλυπτικό. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και ο ιδιωτικοποιημένος ΟΤΕ είναι οι κερδισμένοι της υπόθεσης, αφού εξασφαλίζουν ευνοϊκούς όρους στην μεταφορά κινέζικων προϊόντων και κερδοφόρες συμπράξεις στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, αντίστοιχα.

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ θα συνεχίσουν να δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας, μετά τις ανατροπές που ακολούθησαν την ιδιωτικοποίηση και την πρόσφατη «εθελούσια» δήθεν αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού με ευέλικτους και φτηνότερους εργαζόμενους. Οι ναυτεργάτες θα συνεχίσουν να είναι θύματα της πιο άγριας επίθεσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Στον αντίποδα, οι Κινέζοι εξασφάλισαν το χτίσιμο στα ναυπηγεία τους 15 και πλέον μεγάλων πλοίων, τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στη χώρα μας. Την ίδια ώρα, η Ζώνη στο Πέραμα πεθαίνει και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κάνουν βόλτες από τους Γερμανούς στους «επενδυτές» του Αμπού Ντάμπι, με τους εκατοντάδες εργαζόμενους να κρέμονται από μια κλωστή και να εκβιάζονται να απεμπολήσουν τα εναπομείναντα δικαιώματά τους.

Στο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και λογαριάζοντας την κρίση σαν ευκαιρία, η Κίνα επιδιώκει να επενδύσει σε νέους κερδοφόρους τομείς τα συσσωρευμένα κεφάλαια που διαθέτει. Η ελληνική κυβέρνηση λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης της χώρας και των προωθούμενων αντεργατικών αλλαγών που θα κάνουν ακόμα φθηνότερη την εργατική δύναμη, προσφέρει είσοδο στην ΕΕ, για τα κινέζικα προϊόντα και κεφάλαια. Τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα μετατρέπεται για τους Κινέζους σε ό,τι ήταν για τις ΗΠΑ η Ιρλανδία στις αρχές της δεκαετίας του '90. Κερδισμένο θα βγει το κινέζικο και το ελληνικό κεφάλαιο, τουλάχιστον ένα μέρος του, με δεδομένη την ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού. Χαμένος θα βγει με σιγουριά ο λαός. Καμιά δική του ανάγκη δεν υπηρετούν οι ανταγωνισμοί και οι κολεγιές των καπιταλιστών. Η δική του λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να κατοχυρώσει διακρατικές σχέσεις στην αρχή της αμοιβαιότητας, για το συμφέρον του εργαζόμενου λαού.