Η πανεργατική πανελλαδική απεργία της περασμένης Πέμπτης καταγράφτηκε ήδη στο «ημερολόγιο των αγώνων» της εργατικής τάξης της χώρας μας. Η μεγάλη της επιτυχία, η δυναμική που τροφοδότησε με τη συμμετοχή σ' αυτή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, οι προοπτικές που άνοιξε και τα μηνύματα που έστειλε, καθορίζουν τα καθήκοντα των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για το επόμενο διάστημα, αλλά και τους μελλοντικούς αγώνες της εργατικής τάξης.

Και είναι ακριβώς αυτοί οι μελλοντικοί αγώνες που θα κρίνουν την τύχη του αντεργατικού νομοσχεδίου, που θα «αποφασίσουν» τελικά το εργασιακό καθεστώς που θα επικρατήσει στους χώρους δουλιάς και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δικαιώματα και κατακτήσεις που οι απεργοί με αυταπάρνηση τα υπεράσπισαν μπροστά στις πύλες των εργοστασίων και στα εργοτάξια, βροντοφώναξαν στις μεγάλες συγκεντρώσεις της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και δεκάδων επαρχιακών πόλεων. Τα διεκδίκησαν ανυποχώρητα, όπως στην Πάτρα, που η κυβέρνηση τους έριξε καταπάνω τους τα ΜΑΤ, με τα γκλομπς και τα δακρυγόνα τους.

Μπορεί η κυβέρνηση να κώφευσε στη φωνή των απεργών, να αγνόησε επιδεικτικά τα αιτήματά τους και με τους συσχετισμούς που διαθέτει στη Βουλή και στηριζόμενη στον υπονομευτικό ρόλο των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να προχωρήσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Ομως για τους εργαζόμενους η υπόθεση του αντεργατικού νομοσχεδίου δεν «έκλεισε». Το αντεργατικό τερατούργημα μπορεί να περάσει από τη Βουλή, αλλά δε θα περάσει τις πύλες των εργοστασίων και των επιχειρήσεων.

Γιατί το αν θα εφαρμοστεί ή όχι δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση. Γιατί, όπως σημείωσε και στην ομιλία του στο Πεδίον του Αρεως ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι «θα συγκρουστούν με το αντεργατικό τερατούργημα στους δρόμους και τους τόπους δουλιάς». Γιατί στο καμίνι της ταξικής πάλης θα κριθεί το δίκιο. Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται! Και αυτό δεν είναι απλά κάποιο σύνθημα. Είναι η απόφαση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων. Είναι ο δρόμος της κλιμάκωσης της πάλης που δείχνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που ήδη για τις 19 Δεκέμβρη προγραμματίζει το επόμενο συλλαλητήριο.

Με το συλλαλητήριο αυτό - όπως σημειώνει και η Γραμματεία του ΠΑΜΕ - το «ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε όλους τους νομούς της χώρας, θα δώσει και νέα απάντηση στην κυβέρνηση, στο κεφάλαιο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Στον αγώνα αυτό καλεί τη φτωχή αγροτιά και τους επαγγελματοβιοτέχνες, τη νεολαία και τους συνταξιούχους, για να δώσουν όλη μαζί τη μάχη κατά του νέου κρατικού προϋπολογισμού, να αποκαλύψουν την αντιλαϊκή και αντικοινωνική ουσία του.

Ο αγώνας αυτός πάει παράλληλα με τη μάχη για τα εργασιακά, αφού ο προϋπολογισμός του 2001 είναι ακόμα ένα αντιλαϊκό εργαλείο, μέσω του οποίου οι κυβερνώντες προχωρούν σε νέα ανακατανομή των εισοδημάτων σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Επιπρόσθετα, ο προϋπολογισμός αποτελεί τα διαπιστευτήρια της κυβέρνησης προς τις πολυεθνικές και την ΕΕ στις «μεταΟΝΕ» συνθήκες, συνθήκες που απαιτούν όχι μόνο τη διατηρησιμότητα, αλλά και τη διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες.

Για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους άλλους εργαζόμενους πρόκειται για προϋπολογισμό λιτότητας. Οι εισοδηματικές αναπροσαρμογές, που προβλέπονται από το περιεχόμενό του, κινούνται για το 2001 στο 2,2% για τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ απροσδιόριστο μέχρι στιγμής είναι το αντίστοιχο ποσοστό για τους συνταξιούχους.

Παράλληλα, είναι ένας προϋπολογισμός που αυξάνει τη φορολεηλασία όλων εκείνων που αποτελούν τα μόνιμα υποζύγια των κρατικών εσόδων, δηλαδή μισθωτών και συνταξιούχων. Οι φόροι που θα καταβάλλουν θα αυξηθούν με τετραπλάσιο ρυθμό από τον εκτιμώμενο πληθωρισμό. Σε εφιαλτικά χαμηλά επίπεδα κινούνται και οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, ενώ μικρότερες θα είναι ουσιαστικά οι χρηματοδοτήσεις προς τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.