Associated Press

Ολοένα και χειροτερεύει η καθημερινή ζωή του βουλγάρικου λαού, καθώς μετά τις ανατροπές που σημειώθηκαν στη χώρα πριν 20 χρόνια και την καπιταλιστική παλινόρθωση οι διαδοχικές κυβερνήσεις - είτε δεξιές, κεντροδεξιές ή αυτοαποκαλούμενες σοσιαλιστικές - έσπευσαν «δημοκρατικά» και «ελεύθερα» να επιβάλουν αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα.

Τα μέτρα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τουλάχιστον 50.000 Βούλγαροι να είναι αναγκασμένοι, λόγω έλλειψης χρημάτων, να μην τρώνε τουλάχιστον ένα από τα βασικά γεύματα στη διάρκεια της ημέρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα που διενήργησε το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, για τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη Βουλγαρία. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Νόβιναρ», αλλά και σε άλλες βουλγαρικές εφημερίδες και αφορούν τους κατοίκους που έχουν εισόδημα περίπου 150-200 λέβα (περίπου 100 ευρώ το μήνα) και αντιστοιχούν στο 20% του συνόλου των φτωχότερων οικογενειών.

Σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία που έχουν δοθεί στο παρελθόν στη δημοσιότητα, το 40% του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φυσικής επιβίωσης, ενώ στο 17% φτάνει το επίπεδο της παιδικής φτώχειας στη χώρα με 5.000 παιδιά να είναι δηλωμένα άστεγα και άλλα 7.276 παιδιά να βρίσκουν κάποια στέγη και φροντίδα στα 138 ιδρύματα που λειτουργούν στη Βουλγαρία.

Οι σχεδιαζόμενες περικοπές στις δαπάνες του προϋπολογισμού θα έχουν αποτέλεσμα να κλείσουν αρκετά νοσοκομεία και κλινικές στη χώρα, αφήνοντας έτσι το ένα τρίτο του λαού χωρίς τη δυνατότητα ιατρικής φροντίδας, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα μείνουν χωρίς δουλειά. Τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται σταδιακά μέχρι το 2022, όπου οι άνδρες και γυναίκες θα συνταξιοδοτούνται στα 65 χρόνια, από τα 63 και 60 χρόνια, αντίστοιχα.

Οι ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος και η παλινόρθωση του καπιταλισμού είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο προσδόκιμο όριο ζωής του λαού. Χαρακτηριστικά είναι τα εξής στοιχεία: Στο διάστημα 1989-2009 το προσδόκιμο ζωής υποχώρησε κατά 2-3 χρόνια, οι γεννήσεις κατέρρευσαν στο 1,1 παιδιά για κάθε γυναίκα σε παραγωγική ηλικία, η παιδική θνησιμότητα στα παιδιά έως πέντε ετών ανέβηκε στα 32 στα 1.000!