Η προπαγάνδα γύρω από την «τρομοκρατία» δίνει και παίρνει με αφορμή τη δολοφονία του δημοσιογράφου και την αυτοαποκαλούμενη «Σέχτα επαναστατών». Πολλοί δημοσιολόγοι, ηγετικά στελέχη πολιτικών κομμάτων, σε αστικά έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, άρχισαν καταιγισμό εκτιμήσεων περί του χαρακτήρα «αυτής της τρομοκρατίας», τη σύγκρισή της με αυτήν των προηγούμενων 10ετιών, της ιδεολογίας της και των σκοπών της, αλλά και πόσο μαζικό φαινόμενο είναι ή τείνει να εξελιχθεί. Αλλά και για τους «σκοπούς» της. Ακούστηκαν ξανά και τα περί «αντάρτικου πόλεων», ακόμη και ότι τείνει να πάρει μαζικότερες διαστάσεις. Οπως βεβαίως και για τα περί διαπλοκής με το ποινικό έγκλημα. Και, βεβαίως, κάποιοι βρήκαν πως εκφράζουν έναν «επαναστατικό λυρισμό», κάνουν «αριστερή κριτική» και διαπράττουν «πολιτική βία» («ΝΕΑ», 30/7/2010). Αυτά ακούστηκαν με κάθε σοβαρότητα. Οι χαρακτηρισμοί δεν είναι τυχαίοι. Οταν ταυτίζεται η τρομοκρατία και η δράση τέτοιων μηχανισμών με τον «επαναστατικό λυρισμό» και την «αριστερή κριτική», την «πολιτική βία», αυτό γίνεται για να δημιουργεί αποστροφή στη λαϊκή συνείδηση η ταξική μαζική πολιτική επαναστατική πάλη, δηλαδή η αμφισβήτηση του καπιταλισμού, του αστικού πολιτικού συστήματος, της εξουσίας των μονοπωλίων και η από κοινού πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για τη ρήξη, την ανατροπή. Το ίδιο και τα «μαζικά χαρακτηριστικά» που εκτιμούν ότι παίρνει η «τρομοκρατία», το ίδιο και η ταύτισή της με το «κίνημα ενάντια στην εξουσία».

Γιατί και ο χαρακτηρισμός «κίνημα ενάντια στην εξουσία» παραπέμπει συνειρμικά στο οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα, που αγωνίζεται για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, όχι μόνο για να βελτιώσει τη θέση του ο λαός στον καπιταλισμό, αλλά για να ανατρέψει την πολιτική του κεφαλαίου και την εξουσία του, επειδή ακριβώς είναι η πηγή των βασάνων του. Κλίμα τρομοφοβίας και αποστροφής στη μαζική λαϊκή πάλη, στην πολιτική πάλη για τη λαϊκή εξουσία πάνε να δημιουργήσουν, για να χειραγωγήσουν και να υποτάξουν τις λαϊκές δυνάμεις στη βία της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και είναι χρήσιμη στο αστικό κράτος η δράση τέτοιων μηχανισμών, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, με δεδομένη τη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης μαζικής λαϊκής πάλης ενάντια στις αβάσταχτες συνέπειες για τη λαϊκή οικογένεια. Είναι χρήσιμη και από μια άλλη σκοπιά. Από τη γιγάντωση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών. Της κρατικής βίας ενάντια στους λαούς.

Επομένως, η υπόθεση της «τρομοκρατίας» χρησιμοποιείται και αξιοποιείται ως μέσο πλήρους, και μάλιστα επιστημονικά επεξεργασμένης, χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού. Χρησιμοποιείται για αντιλαϊκές πολιτικές εξελίξεις και για ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται ως μέσο ιδεολογικού πολέμου κατά της κομμουνιστικής ιδεολογίας και, προπαντός, δράσης που αμφισβητεί τη σημερινή τάξη πραγμάτων.

Από την περίοδο της «εξάρθρωσης της 17Ν» το 2002, το ΚΚΕ έθεσε το εξής ζήτημα: Φαίνεται ότι βρισκόμαστε μπροστά στην επιχείρηση απόσυρσης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης - μηχανισμού, με τη συνδρομή ξένων μυστικών υπηρεσιών, άρα κυβερνήσεων, με πασιφανή πρωτεργάτη τις υπηρεσίες των ΗΠΑ, του υπ' αριθμόν 1 δηλαδή παγκόσμιου χωροφύλακα και τρομοκράτη. Διαμορφώθηκαν ως φαίνεται οι προϋποθέσεις να υπάρξουν νέα, διάδοχα σχήματα. Μεθοδεύεται η απόσυρσή της, με τέτοιον τρόπο, ώστε να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί υπεύθυνοι και πρωταίτιοι. Αρα δεν υπάρχει ελπίδα να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του.

Τότε λέγαμε ότι δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για την πλήρη αποκάλυψη του φαινομένου «17Ν» κι αυτό με δεδομένο πως δεν μπορεί να γίνει, όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση να αναδειχτούν οι παράγοντες που οδήγησαν στην εμφάνιση της «17Ν» και στην αξιοποίησή της.

Τώρα λένε προέκυψε «νέα γενιά τρομοκρατών». Και την αξιοποιούν για να δημιουργήσουν αντανακλαστικά φόβου έτσι που να επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να αυξάνεται η ανεκτικότητα ή και η αποδοχή της αντίδρασης της εξουσίας των μονοπωλίων. Το φωνάζουν άλλωστε. Πιο αποτελεσματικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς χρειάζεται η κοινωνία. Και ταυτόχρονα, έχοντας έτοιμο το νομοθετικό οπλοστάσιο με τους τρομονόμους, έχουν και τη δυνατότητα αξιοποίησής τους κατά του λαϊκού κινήματος, στο όνομα της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας». Αυτήν την αντιδραστική πορεία του πολιτικού συστήματος, στην εποχή του ιμπεριαλισμού και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, την ονομάζουν θωράκιση της δημοκρατίας!

Αλλά δεν τους φτάνει μόνο αυτό. Μια συνεχώς εξελισσόμενη αντιδραστική πραγματικότητα ως στοιχείο της δράσης του αστικού πολιτικού συστήματος, για να επιβληθεί, απαιτεί και την ανάλογη ιδεολογικοπολιτική επένδυση, που θα επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να αυξάνεται η ανεκτικότητα ή και η αποδοχή της αντίδρασης. Χρειάζονται το υπόβαθρο. Κατασυκοφάντηση λοιπόν της έννοιας «πολιτική πάλη», της έννοιας «μαζικό λαϊκό κίνημα», «κίνημα ενάντια στην εξουσία». Των μονοπωλίων. Καμιά απεργία εργαζομένων δε θεωρείται νόμιμη γιατί υποσκάπτει την οικονομία και ας έχουν υποθηκεύσει τη ζωή των λαϊκών οικογενειών μόνιμα στην κόλαση. Και, ταυτόχρονα, στρέφουν την προπαγάνδα τους στην κατασυκοφάντηση των οργανωμένων μαζικών λαϊκών αγώνων, και των σύγχρονων, και γενικά στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό κίνημα και τις πρωτοπόρες δυνάμεις του, κυρίως το ΚΚΕ. Αλλωστε, το ζούμε ανάγλυφα και τώρα, με τη διαρκή ολομέτωπη επίθεση στο ΚΚΕ.

Πουθενά, βεβαίως, ούτε ως υποψία δεν ακούστηκε τίποτα από την αστική προπαγάνδα για την κατασκευή ή τη χρήση τέτοιων μηχανισμών από τα αστικά κράτη στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Και ας έχουν ομολογήσει οι ίδιοι οι Αμερικανοί (Μπους πατέρας) ότι χρησιμοποιούν τέτοια κατασκευάσματα με δήθεν αριστερό ή δήθεν αντιιμπεριαλιστικό πολιτικοϊδεολογικό υπόβαθρο, για δικούς τους σκοπούς, και αν δε βρίσκουν τέτοια, τα στήνουν.

Η τρομοκρατία τέτοιων μηχανισμών χτυπά το λαϊκό κίνημα, δυσκολεύει την ταξική πάλη, ενισχύει την κρατική τρομοκρατία ενάντια στο λαό. Προσφέρει σπουδαίες υπηρεσίες στον καπιταλισμό και την εξουσία του. Οι κομμουνιστές την έχουν καταδικάσει από την εποχή της εμφάνισής της ως εχθρό του λαού.