Ο τρόπος που, τα αστικά επιτελεία, κρατικά, κομματικά και άλλα, αλλά και μερίδα του αστικού Τύπου, προβάλλουν τη δράση μηχανισμών δήθεν «επαναστατικών» που δρουν προβοκατόρικα, ο τρόπος που αναλύουν με το νι και με το σίγμα, λεπτομέρειες από τους ...εσωτερικούς συσχετισμούς στις αυτοαποκαλούμενες οργανώσεις, στοιχεία και διαρροές από την Ασφάλεια, προκαλεί πολλά ερωτηματικά. Μπορεί να ισχυριστούν ότι η συγκεκριμένη τακτική υπηρετεί τον πόλεμο κατά της λεγόμενης τρομοκρατίας. Μπορεί, ιδιαίτερα τα αστικά ΜΜΕ, να πουν ότι βοηθούν στο έργο της εξάρθρωσης διάφορων τέτοιων αυτοαποκαλούμενων οργανώσεων. Μπορεί να πουν ότι το να προβάλλεται άρθρο ή συνέντευξη κάποιου από τα μέλη της «17Ν», την ίδια μέρα που από το πρωτοσέλιδο στέλνουν τους νέους σαν πρόβατα σε σφαγή στα αστυνομικά τμήματα για να κάνουν έφοδο, εξυπηρετεί τους σκοπούς της ...«αδέσμευτης, ελεύθερης ενημέρωσης». Για αυτό το λόγο, η «ενημέρωση» που παρέχουν είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα του λαού, των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η μία πλευρά. Αλλά τα αστικά ΜΜΕ, όπως και όλα τα άλλα αστικά επιτελεία, έχουν έναν εχθρό, το εργατικό κίνημα, γιατί είναι δημιουργήματα του κεφαλαίου για να το στηρίζουν. Τα συμφέροντά του υπηρετούν με την ενημέρωση, το σχολιασμό, τις εκτιμήσεις κλπ.

Αν παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι αστοί δημοσιολόγοι, τα ίδια τα αστικά Μέσα, διαχειρίζονται γεγονότα όπως αυτό της δολοφονίας του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια ή της προκήρυξης που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», θα παρατηρήσει το εξής: επιχειρούν να δημιουργήσουν συνειρμούς τέτοιους που να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ιδεολογία, η δράση και η στρατηγική του ΚΚΕ αξιοποιείται από «τρομοκράτες», τροφοδοτεί την «τρομοκρατία». Οτι για παράδειγμα: ο αγώνας των ναυτεργατών, των οικοδόμων, γενικότερα της εργατικής τάξης, επιδρά στην εμφάνιση της «τρομοκρατίας». Και άρα, ότι και το ένα και το άλλο είναι το ίδιο «κακά» για τα συμφέροντα της κοινωνίας. Εχει σημασία να αναφέρουμε ότι: ιστορικά έχει αποδειχθεί πως τέτοιες αυτοαποκαλούμενες οργανώσεις που μάλιστα χρησιμοποιούσαν αριστερή φρασεολογία για να δικαιολογήσουν διάφορα χτυπήματα, αποδείχτηκε ότι ή ήταν δημιουργήματα ή χρησιμοποιήθηκαν από κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς των αστικών κρατών. Ομάδες που αν δεν είναι στημένες από κρατικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες, η δράση τους χρησιμοποιείται κατά κόρον σε όφελος του αστικού κράτους. Αυτό που είναι έτσι κι αλλιώς γεγονός είναι ότι τέτοιοι προβοκατόρικοι μηχανισμοί, δρουν αντικειμενικά ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Και από την άλλη, η ενημέρωση των αστικών ΜΜΕ μέσω της προβολής αυτών των μηχανισμών, χτυπά και συκοφαντεί το λαϊκό κίνημα.

Εχει επίσης αποδειχτεί ότι τέτοιες προβοκατόρικες ενέργειες έχουν αποτελέσει το καλύτερο άλλοθι για να ενταθεί η κατασταλτική δράση σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Εκείνων δηλαδή, για τους οποίος υποτίθεται ότι νοιάζονται οι ...λεγόμενοι «τρομοκράτες». Μήπως να θυμίσουμε ότι με αφορμή τη δράση αυτών των ομάδων, μετά το Δεκέμβρη του 2008, τι κατασταλτικό οπλοστάσιο ενεργοποιήθηκε; Τι έλεγαν και τι προέβλεπαν εκείνη την εποχή ορισμένοι σημαντικοί παράγοντες της πολιτικής ζωής, οι οποίοι επαληθεύτηκαν πλήρως στη συνέχεια; Μήπως να θυμίσουμε τι μέτρα πήρε η αστική Δικαιοσύνη και πώς χαρακτήριζε δράσεις και κινητοποιήσεις εργαζομένων που διεκδικούσαν το δικαίωμα στη δουλειά τους; Μήπως δεν ξέρουν τι συσχετισμούς και πώς προσπάθησαν να εμπλέξουν το ΚΚΕ συγκεκριμένοι αστοί πολιτικοί μέσα στη Βουλή, την ημέρα της απεργίας της 5ης Μάη, με αφορμή τη δολοφονία εργατών στη ΜΑΡΦΙΝ; Αν δεν φτάνουν αυτά, αρκεί να αναφέρουμε δύο περιπτώσεις ως τρανταχτά παραδείγματα της σχέσης τέτοιων μηχανισμών με κρατικές υπηρεσίες που έχουν αποκαλυφθεί. Την ομολογία του Τζ. Μπους του πρεσβύτερου μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, για τις σχέσεις της CIA με την «Αλ Κάιντα». Την αποκάλυψη που έγινε χρόνια μετά ότι το σπίτι που ήταν φυλακισμένος ο Αλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες το είχε νοικιάσει η CIA σε συνεργασία με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες...

Κάθε φορά μετά από κάποιο προβοκατόρικο χτύπημα, τα αστικά επιτελεία, και τα ΜΜΕ εκφράζουν ανησυχίες για τους «αδίστακτους εγκληματίες» και τη δράση τους. Ούτε λίγο ούτε πολύ στήνουν ένα κλίμα τρομολαγνίας και τρομοφοβίας μιλώντας για την «πιο άγρια νέα γενιά τρομοκρατών». Αλήθεια, πώς εξηγείται αυτή η ...αγωνία με το γεγονός ότι τα αστικά ΜΜΕ φιλοξενούν μέσα από τις σελίδες τους ολόκληρα σεντόνια με συνεντεύξεις, άρθρα, παρουσιάσεις, αποκλειστικές πληροφορίες και μύρια όσα, για όλους εκείνους που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν εγκληματίες; Πώς εξηγείται ότι τη μία μέρα μπορεί να ρίχνουν αναθέματα και την άλλη να αναλύουν με κάθε λεπτομέρεια ακόμα και τα προφίλ τους (σ.σ. όπως έγινε την περασμένη Κυριακή σε εφημερίδα) και να προβάλλουν ακόμα και προσωπικές προτιμήσεις, γούστα και τρόπο ζωής των ίδιων ανθρώπων; Και να λένε ότι η δράση αυτών των ομάδων έχει ...επαναστατικά χαρακτηριστικά;

Τι στόχο έχουν; Οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται να επιβιώσει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Είναι συνθήκες που ευνοούν και δημιουργούν προϋποθέσεις για φούντωμα του λαϊκού Κινήματος, για οργάνωση της πάλης, για ριζοσπαστικοποίηση. Απέναντι σε αυτό, το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του παίρνουν τα μέτρα τους. Θέλουν το λαό υποταγμένο και στο όνομα της τρομοκρατίας, των μηχανισμών, των φανερών και μυστικών υπηρεσιών. Θέλουν το λαό να μη διεκδικεί οργανωμένα μέσα από το ταξικό κίνημα την ικανοποίηση των αναγκών του και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης ενάντιά του, από ΕΕ, πλουτοκρατία. Το γυροφέρνουν πότε με τους «αντιεξουσιαστές» και τις δήθεν εξεγέρσεις, πότε με τους τρομοκράτες. Πάντως, είναι στοχοπροσηλωμένοι στο βασικό τους ταξικό αντίπαλο, που είναι η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα.

Η υπόθεση της «τρομοκρατίας» χρησιμοποιείται και αξιοποιείται ως μέσο πλήρους και μάλιστα επιστημονικά επεξεργασμένης χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού. Χρησιμοποιείται για αντιλαϊκές πολιτικές εξελίξεις και για ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται ως μέσο ιδεολογικού πολέμου κατά κομμουνιστικών ιδεών και, προπαντός, δραστηριοτήτων που αμφισβητούν τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Χρησιμοποιείται ως μέσο για περισσότερη καταστολή, για νέο κύμα επιθέσεων κατά των κοινωνικών δικαιωμάτων και των συλλογικών και ατομικών ελευθεριών των λαών.