Τη συνεργασία της στην κυβέρνηση, που προωθώντας (και με σχετικό νομοσχέδιο) την «κοινωνική οικονομία» επιδιώκει το μοίρασμα της φτώχειας, τη φυγάδευση των ενόχων και άρα τη συντήρηση των αιτιών που την προκαλούν, έσπευσε να προσφέρει η Εκκλησία της Ελλάδας. Ετσι χτες υπογράφτηκε σχετικό μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας κ. Ιερώνυμου, του υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου και της υφυπουργού Υγείας Φώφης Γεννηματά.

Πρόκειται για εφαρμογή της «κοινωνικής οικονομίας», που αφ' ενός σημαίνει την πλήρη αποχώρηση του κράτους από βασικές υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας και αφ' ετέρου του χτυπήματος των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους σχετικούς χώρους που τσακίζονται στο όνομα της προσφοράς της φιλανθρωπίας, όταν οι εργοδότες των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και οργανώσεων προσπορίζονται παχυλά πακέτα προσφορών στο όνομα της λεγόμενης κοινωνικής συνοχής και της λειτουργίας της «αγοράς εργασίας».

Οπως αναγράφεται στην αρχή του μνημονίου:

• Το υπουργείο Εργασίας «έχει ως αρμοδιότητα μεταξύ άλλων την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την άρση του κοινωνικού αποκλεισμού στην αγορά εργασίας».
• Το «κοινωνικό έργο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών συμβάλλει στην υλοποίηση των στόχων που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού».

Το κείμενο αναφέρει πως «μεταξύ των στόχων της συνεργασίας των συμβαλλόμενων μερών είναι η υποστήριξη ομάδων του πληθυσμού που απειλούνται ή αντιμετωπίζουν το φάσμα της ακραίας εισοδηματικής φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης και οι οποίες δεν έχουν πρόσβαση στα υπάρχοντα δίκτυα κοινωνικών υπηρεσιών, όπως είναι οι άστεγοι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο, τα θύματα trafficking, οι χρήστες ουσιών, οι ηλικιωμένοι χωρίς άλλη φροντίδα, οι συνάνθρωποί μας με ψυχικές ασθένειες και οι συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν τη δοκιμασία του σωματικού πόνου». Δηλαδή, περιλαμβάνονται υπηρεσίες κρίσιμες για το λαό, όπως υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, το περιεχόμενο και η διασφάλιση των οποίων δεν μπορεί να εξαρτάται από τις φιλάνθρωπες διαθέσεις κανενός. Αλλά πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Ομως με την προώθηση της «κοινωνικής οικονομίας», η σχετική υποχρέωση του κράτους υποκαθίσταται με τη δράση, κυρίως, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και στρώνεται το έδαφος για τις μπίζνες των πολυεθνικών.