Οι εκλογές για τα όργανα της Τοπικής Διοίκησης πρέπει να αποτελέσουν πεδίο διόρθωσης της λαϊκής ψήφου σε σχέση με τις εκλογές του 2009. Και έτσι μπορεί ο λαός να συμβάλει στην αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, να δυναμώσει η ριζοσπαστικοποίηση, που μπορεί να δρομολογηθούν αν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ υποστούν βαριά ήττα. Βαριά πολιτική ήττα σηματοδότησης της θέλησης για αλλαγή πλεύσης, σε συνδυασμό όμως με τη συγκέντρωση στο ΚΚΕ του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού και ποσοστού ψήφων. Η ψήφος πρέπει να εκφράζει το συμφέρον της εργατικής τάξης και των μικροπαραγωγών, μικρεμπόρων της πόλης, των φτωχών αγροτών. Με την εμπειρία της καθημερινότητας να δίνει ώθηση στο αύριο του λαού.

Ο «Καλλικράτης» θεσμοθέτησε τις νέες Περιφέρειες και Δήμους ως όργανα του κράτους που υπηρετούν πιο αποτελεσματικά τις σύγχρονες ανάγκες της στρατηγικής του κεφαλαίου. Τα όργανα της Τοπικής Διοίκησης υποχρεώνονται από τη φύση τους και το νόμο να υλοποιούν το κυβερνητικό έργο, την κρατική πολιτική. Θα χρησιμοποιηθούν στην εφαρμογή και υλοποίηση των μέτρων για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, το χτύπημα των αυτοαπασχολούμενων, μικροπαραγωγών.

Η αστική τάξη βλέπει τον κίνδυνο ότι, αφού οι νέες μεγαλύτερες διοικητικές μονάδες του κράτους είναι πιο «απόμακρες στον πολίτη» και θα ασκούν πιο βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, θα έχουν μικρότερη δυνατότητα ενσωμάτωσης του λαού στους στόχους της. Γι' αυτό και προετοιμάζει πρόσθετους θεσμούς διαβούλευσης για τη διασφάλιση της ταξικής συνεργασίας, της ενσωμάτωσης σε τοπικό επίπεδο, που ήδη καταγράφονται στο νόμο για τον «Καλλικράτη».

Ο «Καλλικράτης» ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά στη σύνθεση των δήμων, τη διαφοροποιημένη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, αφού ό,τι υπήρχε από δημοτικές κοινωνικές υπηρεσίες εμπορευματοποιείται παραπέρα με το καθεστώς της «ανταποδοτικότητας» και «αντιληπτικότητας». Δηλαδή, το πέρασμα της αντίληψης ότι κάθε υπηρεσία έχει κόστος και πρέπει να ξαναπληρώνεται ξεχωριστά και να σταματήσει ο λαός να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Η «επιχειρηματικότητα» και η εμπορευματοποίηση ήδη έχουν προχωρήσει στην Τοπική Διοίκηση και ακολουθούν γοργά η «επιχειρηματική» οργάνωση των ΟΤΑ.

Σε αυτήν την εξέλιξη, συνέβαλαν δήμαρχοι, νομάρχες και συμβούλια που υποστηρίχτηκαν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με δεκανίκι τον ΛΑ.Ο.Σ., στους δήμους και τις νομαρχίες που υπήρχαν πριν τον «Καλλικράτη», εξειδικεύοντας την αντιλαϊκή πολιτική σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Διαπραγματεύτηκαν την αύξηση της χρηματοδότησης με πόρους από αντιλαϊκούς φόρους (τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, κ.λπ.) μόνο και μόνο για να δεχτούν να λειτουργήσουν αρμοδιότητες που κανονικά έπρεπε να βρίσκονται στην ευθύνη του κράτους. Δεν αντιστάθηκαν ή περιόρισαν, για ιδιοτελείς λόγους, την αντίσταση στα όρια και την έδρα ή κρύφτηκαν πίσω από τη θέση για εθελοντικές συνενώσεις.

Αλλά και οι δήμαρχοι και οι συνδυασμοί που στηρίχτηκαν από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά συνεργάστηκαν σχεδόν παντού με το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με τη ΝΔ στα τοπικά όργανα στην ίδια κατεύθυνση.

Το ζήτημα τι περνάει στα περιφερειακά και τοπικά όργανα δεν εξαρτάται μόνο, όπως υποστηρίζουν τα άλλα κόμματα και οι άλλοι υποψήφιοι, από το επίπεδο της κρατικής χρηματοδότησης, από το αν δηλαδή συνδυάζεται με πόρους επαρκείς ή όχι. Αυτή η στάση επιδιώκει να ρίξει «στάχτη στα μάτια του λαού», είναι πρόσχημα διαφωνίας, αφού συμφωνούν με τη βασική φιλοσοφία και το στρατηγικό στόχο του «Καλλικράτη». Υπάρχουν αρμοδιότητες που δεν πρέπει να κατακερματίζονται στα τοπικά όργανα, όπως αυτές που αφορούν σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, γενικότερα κοινωνικές υπηρεσίες. Είναι διαφορετικό ζήτημα να έχει λόγο η τοπική διοίκηση στον εντοπισμό των αναγκών, στον έλεγχο της λειτουργίας και άλλο ζήτημα να έχει η ίδια αρμοδιότητα να δημιουργεί και να αναπτύσσει, να λειτουργεί με δική της ευθύνη την «κάθε» μονάδα, είτε είναι σχολείο, είτε ιατρείο, είτε άλλο κοινωνικό ίδρυμα.

Η μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους και τις περιφέρειες συνδέεται με τη λεγόμενη «λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία», δηλαδή τον κατακερματισμό, το δραστικό περιορισμό των επιδοτήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό και την παραπέρα εμπορευματοποίησή τους, τη διαχείριση - και όχι τη λύση - λαϊκών προβλημάτων, ιδιαίτερα της ακραίας φτώχειας στη λογική του «εθελοντισμού» και της «φιλανθρωπίας», με την ανασυγκρότηση διευθύνσεων και στελέχωσή τους με τεχνοκράτες και πολιτικό προσωπικό «ταγμένο» στην εξυπηρέτηση του συστήματος, με αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων, με επέκταση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων (ωρομίσθιο, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου κ.λπ.).

Το δρόμο της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης υπηρετούσε και το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού που προώθησε η ΝΔ, για την κατάργηση των όποιων περιορισμών υπήρχαν μέχρι σήμερα σχετικά με τις αλλαγές χρήσεων γης, εφόσον αυτοί εμποδίζουν την επενδυτική δράση του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός δεν αποτελεί μια κοινωνικά ουδέτερη τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά στοχεύει στην οργάνωση του χώρου, σύμφωνα με στρατηγικές επιλογές της αστικής πολιτικής. Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση θα διευκολύνει την εφαρμογή ενός εθνικού χωροταξικού σχεδίου που συνδέεται με την αλλαγή χρήσης γης και στον τομέα της αγροτικής οικονομίας.

Για όλα τα παραπάνω, χρειάζεται καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να μη σκορπίσει στα διάφορα αναχώματα των δήθεν «ανεξάρτητων και υπερκομματικών», ούτε να μετατραπεί σε αποχή, αλλά να εκφραστεί σε ψήφο υπέρ του ΚΚΕ. Εχει σχέση με την αποτελεσματικότητα της λαϊκής πάλης, της αντίστασης, της διεκδίκησης ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών. Εχει σχέση με τη διαμόρφωση προϋποθέσεων ορμητικής ανάπτυξης του κινήματος στο δύσκολο αγώνα που έχει και θα έχει. Σηματοδοτεί την ετοιμότητα του λαού να προβάλει αποτελεσματικότερη αντίσταση, αξιοποιώντας και τους εκλεγμένους στα όργανα της Τοπικής Διοίκησης με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Η ψήφος υπέρ του ΚΚΕ στέλνει γενικό πολιτικό μήνυμα, εκφράζει ριζοσπαστισμό, διάθεση διαπάλης με την εξουσία των μονοπωλίων και τα όργανά της, με το μνημόνιο. Είναι η μόνη ψήφος που μπορεί να ανακόψει νέα μέτρα, να δυσκολέψει την εφαρμογή αυτών που υλοποιούνται, ψήφος που κατευθύνεται σε εναλλακτική διέξοδο στο επίπεδο της εξουσίας, ψήφος χειραφέτησης του λαού από τα δόγματα και τα διλήμματα που υπηρετούν το κεφάλαιο, τα μονοπώλια.