Eurokinissi

Οι χειραψίες ανάμεσα στους πρωθυπουργούς Ελλάδας και Κίνας αφορούν στη σύσφιξη των επιχειρηματικών σχέσεων προς όφελος του κεφαλαίου και όχι των πραγματικών λαϊκών αναγκών

-- Το ΚΚΕ είναι υπέρ ή κατά των επενδύσεων; Αν είναι υπέρ να μας εξηγήσετε υπό ποιες προϋποθέσεις.

-- Οποιος αναμένει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και τη λύση των λαϊκών προβλημάτων από επενδύσεις του ξένου ή του εγχώριου κεφαλαίου - ανεξάρτητα αν αυτές οι επενδύσεις είναι αμερικανικές, κινεζικές ή των ελληνικών τραπεζών, δεν έχει διδαχθεί τίποτα από την ιστορική πείρα, που υπάρχει και στη δική μας χώρα. Γιατί μεγάλες επενδύσεις είχαμε τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας, που δεν οδήγησαν βέβαια στη λαϊκή ευημερία. Θυμίζω ενδεικτικά τις επενδύσεις της γερμανικής «Ντόιτσε Τέλεκομ» στον ΟΤΕ ή της «Χόχτιφ» στο αεροδρόμιο, τη γαλλική εξαγορά στην Εμπορική Τράπεζα, τα Β' και Γ' ΚΠΣ, το ΕΣΠΑ.

Η επένδυση που κάνει το κεφάλαιο δεν είναι φιλανθρωπική πράξη. Δεν έρχεται για να αντιμετωπίσει τα λαϊκά προβλήματα και να δώσει λύση στο θέμα της ανεργίας. Εχει έναν και μοναδικό στόχο: Να εξασφαλίσει το μέγιστο δυνατό κέρδος για τον όμιλο που κάνει την επένδυση. Πρόσθετο κέρδος που προϋποθέτει αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και συνοδεύεται με επίθεση σε μισθούς, σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στο περιβάλλον. Ετσι ακυρώνονται και οι προτεραιότητες που αφορούν στην ενίσχυση βασικών κλάδων της οικονομίας απ' τη σκοπιά της κάλυψης λαϊκών αναγκών.

Και για να μην το λέμε αυτό γενικόλογα, μπορούμε να δούμε τις συγκεκριμένες επενδύσεις που εξαγγέλθηκαν αυτή την περίοδο με τη συμφωνία πλαίσιο με την Κίνα. Ξεκινάω από το περιβόητο Ειδικό Ταμείο Ενίσχυσης των Ελλήνων εφοπλιστών, το ποσό των 5 δισ. δολαρίων. Ποιους αφορά; Αφορά 68 ναυτικούς ομίλους και επιχειρήσεις Ελλήνων εφοπλιστών, που θα ναυπηγήσουν πράγματι 320 περίπου πλοία στη ναυπηγική βιομηχανία της Κίνας. Τι θα κερδίσει ο ελληνικός λαός από αυτή τη συμφωνία; Θα δοθεί - για παράδειγμα - μια ώθηση στην παραγωγή στα ναυπηγεία της χώρας;

Θυμίζω την πολύ πρόσφατη συμφωνία που κύρωσε στη Βουλή η κυβέρνηση για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Συμφωνήθηκε, μετά από πίεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ότι για 15 χρόνια τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στην ουσία θα ναυπηγούν μόνο πλοία στρατιωτικού χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα τα γερμανικά υποβρύχια. Την ώρα που θα μπορούσαν τα ελληνικά ναυπηγεία να καλύψουν ανάγκες για νέα ασφαλή γρήγορα πλοία κατ' αρχήν για τις ανάγκες της ελληνικής ακτοπλοΐας, καθώς και για χερσαίες μεταφορές, για παράδειγμα τα βαγόνια του ΟΣΕ.

Ποιος κερδίζει, λοιπόν, από αυτή τη συμφωνία; Βεβαίως κερδίζει ένα τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου και ένα σημαντικό τμήμα του διεθνούς κεφαλαίου. Τι έχει να κερδίσει ο Ελληνας εργαζόμενος; Τίποτα, όπως επίσης δεν ωφελείται από την προμήθεια φθηνού κινεζικού εξοπλισμού στον ΟΤΕ ή τις εμπορικές συμφωνίες με το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Αυτές οι συμφωνίες ενδιαφέρουν πρώτα και κύρια το γερμανικό κεφάλαιο, το οποίο είναι ο κύριος μέτοχος στον ΟΤΕ και στο αεροδρόμιο. Αντίστοιχα κερδίζουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια από την κινεζική στήριξη στο ευρώ.

Φυσικά, εδώ θα μπορούσε να εκφέρει κανείς τον αντίλογο, ότι είχαμε και μια σειρά επενδύσεις, που αφορούν κυρίως την ανάδειξη της χώρας μας σε κόμβο διαμετακόμισης κινεζικών προϊόντων προς το εσωτερικό της ΕΕ, οι οποίες θα δημιουργήσουν κάποιες θέσεις εργασίας. Αναφέρομαι σε αυτό το σκέλος των επενδύσεων που αναβαθμίζει τις υποδομές στο λιμάνι του Πειραιά και τη δημιουργία του μεγάλου σταθμού διαμετακόμισης στο Θριάσιο για συνδυασμένες μεταφορές.

Πραγματικά εκεί θα έχουμε - σαν προοπτική - έναν πενταπλασιασμό των κοντέινερ που θα διακινούνται και θα δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας. Με τι μισθούς; Με μισθούς που θα οδηγούνται μέρα με τη μέρα προς τους μισθούς της Κίνας. Με εργασιακές σχέσεις ελαστικής εργασίας με μειωμένα δικαιώματα. Κι εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στο δίλημμα «ανεργία ή μισθός Κίνας» για τον εργαζόμενο στη χώρα μας και συνολικά για τους εργαζόμενους.

Θα οδηγηθούμε σε επενδύσεις που όχι απλά δεν παίρνουν υπόψη τους την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά θα δημιουργήσουν και πρόσθετες δυσκολίες στην κυκλοφορία και στη συγκοινωνία των εργαζομένων στην Αττική αφού η προτεραιότητα θα δοθεί στη διαμετακόμιση των εμπορευμάτων. Θα αποδυναμωθεί ακόμα και ο σημερινός υποτυπώδης κρατικός έλεγχος, όταν γνωρίζουμε ότι αναφερόμαστε σε δραστηριότητες που αφορούν δύσκολες συνθήκες εργασίας και θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.

Ταυτόχρονα, ο προσανατολισμός των επενδύσεων σε αυτή την κατεύθυνση δε θα συμβάλει στην ενίσχυση μιας σειράς αναγκαίων βιομηχανικών κλάδων που αυτή τη στιγμή συρρικνώνονται.

Αναφέρθηκα προηγουμένως στα ναυπηγεία. Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συρρίκνωση της κλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης, τη στιγμή που έχουμε και μια πλημμυρίδα κινεζικών εισαγωγών. Σε τελευταία ανάλυση εδώ συγκρούονται δύο αντίθετα ταξικά συμφέροντα. Το συμφέρον του μεγαλομετόχου που επενδύει με σκοπό το κέρδος και από την άλλη το συμφέρον των δικών μας αναγκών, των αναγκών του λαού.

Είτε είμαστε ναυτεργάτες, είτε λιμενεργάτες, είτε εργαζόμενοι του ναυπηγείου, είτε νησιώτες και επιβάτες των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, ίδια είναι η ουσία του ζητήματος. Οποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, δηλαδή αν το ναυπηγείο θα γίνει στην Κίνα ή στην Ελλάδα ή ποια τιμή θα έχει το εισιτήριο, ή ποια θα είναι η συχνότητα των δρομολογίων ή αν το πλοίο θα είναι ασφαλές για την ακτοπλοΐα, θα καταλήξουμε στο ίδιο πρόβλημα: Θα θυσιαστούν οι ανάγκες μας στο βωμό του κέρδους ή θα εξαλείψουμε επιτέλους το εμπόδιο του κέρδους;

-- Ενα σχόλιο για τη φράση που χαρακτηρίστηκε ως κορυφαία στιγμή της επίσκεψης του Κινέζου πρωθυπουργού, το γεγονός ότι η Κίνα θα αγοράσει ελληνικά ομόλογα.

-- Το πρόβλημα για τον ελληνικό λαό δεν είναι να επιλέξει τον καλύτερο πιστωτή της χώρας, εγχώριο ή ξένο τραπεζικό όμιλο, και να θυσιάζει συνεχώς τα δικαιώματά του για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών του κράτους. Το πρόβλημα είναι να απαλλαγεί από αυτό το βραχνά κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ουσιαστική αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού, χωρίς ρήγμα στο πολιτικό σύστημα, χωρίς μια γραμμή ρήξης - ανατροπής στο επίπεδο της εξουσίας, για να μπούμε σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία. Μόνο τότε θα απαλλαγεί οριστικά ο λαός από το βραχνά της κρίσης και του χρέους για τον οποίο δε φέρει καμία ευθύνη.

-- Μια παρατήρηση που γίνεται, η οποία θεωρείται από αυτούς που την κάνουν, ότι φέρνει σε δύσκολη θέση το ΚΚΕ, είναι ότι αυτές οι συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με την Κίνα έχουν γίνει με μία χώρα, η οποία είναι κομμουνιστική.

-- Εμείς σε αυτό το θέμα έχουμε τοποθετηθεί με αποφάσεις Συνεδρίων του Κόμματός μας υπεύθυνα και νηφάλια. Εχουμε διαπιστώσει μια πορεία που βαθαίνει η ταξική πόλωση στην κοινωνία της Κίνας, αναπτύσσονται καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Εξάλλου και το ίδιο το ΚΚ Κίνας δε χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας σαν δικτατορία του προλεταριάτου.