Μια μόνο ματιά στα στατιστικά στοιχεία, που αφορούν στις παραγγελίες νέων πλοίων από Ελληνες εφοπλιστές, τα οποία δημοσιεύτηκαν στον οικονομικό Τύπο, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς το μέγεθος του συσσωρευμένου πλούτου στα χέρια των καπιταλιστών, σε περίοδο κρίσης, αλλά και να βγάλει συμπεράσματα για το περιεχόμενο του «πατριωτισμού» που αναμασά η κυβέρνηση. Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας Allied Shipbroking, οι Ελληνες εφοπλιστές από τις αρχές του 2010 έχουν επενδύσει περισσότερα από 5,8 δισ. δολάρια για την αγορά 239 πλοίων! Το ποσόν αυτό εξειδικεύεται ως εξής ανά κατηγορία πλοίου: Στα πλοία ξηρού φορτίου, 3 δισ. δολάρια, στα δεξαμενόπλοια 1,8% δισ. δολάρια και στα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων 1 δισ. δολάρια.

Ειδικότερα, Ελληνες εφοπλιστές έχουν αγοράσει το 24% των πλοίων ξηρού φορτίου που άλλαξαν στην παγκόσμια αγορά χέρια το διάστημα Γενάρης - Νοέμβρης 2010, το 18% των δεξαμενόπλοιων και το 24% των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Σημειώνεται πως ανάλογα είναι τα ποσοστά ελληνικής πλοιοκτησίας στο σύνολο του παγκόσμιου εμπορικού στόλου. Το ποσόν αυτό, των 5,8 δισ. δολαρίων, που έχουν δαπανήσει οι Ελληνες εφοπλιστές για αγορά 239 πλοίων μέσα στο 2010, δείχνει περίτρανα ότι σε μια περίοδο παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, μια από τις ισχυρότερες μερίδες της ντόπιας αστικής τάξης, έχει τεράστια ποσά στα σεντούκια του, τα οποία επενδύει προσδοκώντας νέα κέρδη, την ώρα που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο λυσσαλέα ιστορικά επίθεση στους μισθούς και τα δικαιώματα.

Εδώ ακριβώς αναδύεται η μεγάλη αντίφαση. Η ελληνόκτητη ναυτιλία ξεπερνάει το 20% σε μεταφορική δυνατότητα του παγκόσμιου εμπορικού στόλου, αλλά τα 239 ελληνόκτητα πλοία κατασκευάζονται, την περίοδο αυτή, σε ναυπηγεία της Κίνας και της Ν. Κορέας. Ούτε ένα δεν έχει παραγγελθεί σε ναυπηγείο επί ελληνικού εδάφους και την ίδια ώρα, τα ναυπηγεία που υπάρχουν στην Ελλάδα υποβαθμίζονται και παραδίδονται σε πολυεθνικές, πριμοδοτούμενα αποκλειστικά με τις παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ οι Ελληνες εφοπλιστές δε φέρνουν τα πλοία τους ούτε για επισκευές. Χιλιάδες εργατοτεχνίτες χάνουν τη δουλειά τους ή παραμένουν για μήνες χωρίς μεροκάματο. Η εικόνα αυτή είναι αποκαλυπτική της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης» για την οποία πασχίζουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της.

Η περίοδος αυτή της μεγέθυνσης του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι παράλληλη και αντιστρόφως ανάλογη με μια πορεία συρρίκνωσης των θέσεων εργασίας των Ελλήνων ναυτεργατών, δημιουργίας στα πλοία συνθηκών εργασίας γαλέρας, χρεοκοπίας των ασφαλιστικών ταμείων και διάλυσης του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα που υπάρχει επί ελληνικού εδάφους. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και καμιά γιατρειά δεν παίρνει. Αυτός είναι όμως και ο «πατριωτισμός» του κεφαλαίου, που βλέπει για πατρίδα του τη χώρα που μπορεί να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Η ανάδειξη αυτών των χαρακτηριστικών του κάνει ακόμα πιο ρεαλιστική την αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλισμού. Φωτίζουν την ανάγκη να παλέψει ο λαός για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.