Τα μέτρα που περιγράφονται στην ετήσια επισκόπηση της Κομισιόν για την ανάπτυξη στην ΕΕ αντανακλούν την αποφασιστικότητα της πλουτοκρατίας και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη της ΕΕ να προωθήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το κεφάλαιο. Γι' αυτό και σηματοδοτούν την έναρξη του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», που αποτελεί βήμα ενίσχυσης του ελέγχου της ΕΕ στα κράτη - μέλη, με την προέγκριση από την ΕΕ των κρατικών προϋπολογισμών και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που δρομολογούν οι κυβερνήσεις. Με την έκθεση της Κομισιόν μπαίνει επί τάπητος το βάθεμα μιας σειράς αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που θίγουν κύρια τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των λαών της ΕΕ.

Ο κατάλογος των μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όπως καταγράφεται και στη συγκεκριμένη έκθεση της Κομισιόν, περιλαμβάνει: Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, περαιτέρω ευελιξία εργασιακών σχέσεων, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μεγαλύτερη ελευθερία απολύσεων, μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, στροφή στην ιδιωτική ασφάλιση, αύξηση των έμμεσων φόρων, κ.ά. Με τις ανατροπές που δρομολογούνται αποκαλύπτεται η στρατηγική του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος. Διαψεύδεται περίτρανα η επιχειρηματολογία των δυνάμεων εκείνων που δουλεύουν για τον αποπροσανατολισμό του λαού και τον εξωραϊσμό της ΕΕ, χρεώνοντας αποσπασματικά στο μνημόνιο τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, λες και αυτές δεν αποτελούν κομμάτι της συνολικής στρατηγικής των μονοπωλίων.

Το χτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων απ' άκρη σ' άκρη στην ΕΕ προϋπήρχε του μνημονίου. Επανέρχεται διαρκώς στην επιφάνεια μέσα από τα επίσημα κείμενα της ΕΕ για όλα τα κράτη - μέλη και όχι μόνο για την Ελλάδα ή τις «υπερχρεωμένες» δημοσιονομικά χώρες. Και αυτό, επειδή τα βάρβαρα μέτρα δεν επιβάλλονται για να ξεπεραστούν τα ελλείμματα και τα χρέη, που το κεφάλαιο και τα κόμματά του προκάλεσαν, αλλά αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας στην ΕΕ, που επιζητά τη διαρκή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, για να διατηρήσει και να ενισχύσει την κερδοφορία της, να βελτιώσει τη θέση της έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Τα αντιλαϊκά πακέτα, η ένταση της λυσσαλέας επίθεσης του κεφαλαίου σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα και την ΕΕ δεν έχουν τέρμα, όσο ο λαός δεν παρεμβαίνει για να καθορίσει προς όφελός του τις εξελίξεις. Είναι κομμάτι της προσπάθειας θωράκισης του καπιταλισμού και εξόδου από την οικονομική κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Γι' αυτό και κάθε είδους προτάσεις που ασκούν κριτική αποσπασματικά στη μια ή την άλλη έκφραση αυτής της ενιαίας αντιλαϊκής πολιτικής έχουν στόχο τον ευνουχισμό της λαϊκής πάλης από τη σύγκρουση με την πηγή της αντιλαϊκής πολιτικής, δηλαδή την εξουσία των μονοπωλίων. Η στρατηγική της πλουτοκρατίας αντιπαλεύεται ουσιαστικά μόνο με τη λαϊκή συσπείρωση και το δυνάμωμα της πάλης, που θα φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.