ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ: «Είναι ένα πρόβλημα στη διαμόρφωση του οποίου συνέβαλαν πολλοί: Οι κυβερνήσεις με τις διοικήσεις που τοποθετούσαν. Οι εργαζόμενοι με το είδος του συνδικαλισμού που ασκούσαν. Οι πολίτες, αφού ακόμη και σήμερα ένας στους τέσσερις αποφεύγει να πληρώσει εισιτήριο. Εφόσον όλοι μαζί δημιούργησαν το πρόβλημα, όλοι μαζί πρέπει να το λύσουν, ώστε να υπάρξουν βιώσιμοι φορείς διαχείρισης των μέσων μαζικής μεταφοράς» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΕΞΟΦΘΑΛΜΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ: «Η ελληνική κοινωνία περνάει την πιο μεγάλη κρίση της εδώ και δεκαετίες. Ο θυμός και η οργή δικαιολογούνται από την ανεργία, από μια μεσαία τάξη που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της, αλλά και από το δίκαιο αίτημα της κοινής γνώμης να πληρώσουν κάποιοι από αυτούς που έκλεψαν δημόσιο χρήμα. Αν, όμως, δημοσιογράφοι, κόμματα και όποιος άλλος πιστέψει ότι θα κερδίσει ο ίδιος συμπλέοντας με αυτό το ποτάμι της οργής, κάνει μεγάλο λάθος. Στη χώρα της υπερβολής και της υστερίας, τα πράγματα είναι εύκολο να ξεφύγουν και να παντρευτούν η παραδοσιακή ανομία, το μίσος, η απελπισία και ό,τι άλλο, και να γίνουν μια μεγάλη δύναμη καταστροφικής μανίας (...) Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, να φύγει το μεγαλύτερο κομμάτι ενός σάπιου κομματικού συστήματος, να πάνε φυλακή όσοι έκλεψαν και να μπουν κανόνες και θεσμοί στη λειτουργία της χώρας. Λύση όμως δεν είναι να ψάχνουμε όλοι φλέβες μίσους ούτε να σπρώχνουμε τη χώρα στην κατηφόρα της καταστροφής για λίγη τηλεθέαση ή λίγες ψήφους. Αν όποιος διαφωνεί με κάτι τραβάει μια μπουνιά, ρίχνει μια μολότοφ ή δεν ξέρω τι άλλο, θα γίνουμε και επισήμως Κολομβία» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).