Επομένως, αυτό που υπονομεύεται είναι όχι η οικονομία γενικά αλλά τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλά ίσα ίσα αυτό τους ασκεί πίεση με βάση το συσχετισμό δύναμης στο εργατικό κίνημα, για να κάνουν πίσω από την αντεργατική επίθεση, να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις στις εργατικές διεκδικήσεις. Να το ενισχύσουμε καθολικά, αποφασιστικά, μαχητικά στην απεργία 23 Φλεβάρη. Οσο χάνουν κέρδη, τόσο φοβούνται, να τους τρομάξουμε ότι θα χάσουν κι άλλα μέχρι να τους καταργήσουμε, δηλαδή να τα χάσουν όλα, να γίνει η ιδιοκτησία τους κοινωνική και οι ίδιοι εργάτες. Αρα, οι απεργίες υπονομεύουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες και πρέπει να τους υπονομεύουμε ώσπου να απαλλοτριώσουμε την ιδιοκτησία τους.

Ο λαός δεν αυξάνει τα ελλείμματα, ίσα ίσα τον χρεοκοπεί η πολιτική μείωσης μισθών - συντάξεων, η εμπορευματοποίηση Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τεράστια αύξηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, οι αυξήσεις στα εισιτήρια και στα διόδια κλπ. Επομένως, ο λαός υπονομεύεται, το εισόδημα του, που σε συνδυασμό με την ανεργία τον στέλνει στον Καιάδα.

Στόχος και επιδίωξη των εργατών πρέπει να είναι να οξύνουν την κρίση σε βάρος του κεφαλαίου, να πληρώσει η πλουτοκρατία που τη δημιούργησε από την υπερεκμετάλλευση των εργατών και τώρα θέλει να ξαναπληρώσουν, γεγονός που απαιτεί ένταση της ταξικής πάλης και σ' αυτό συμβάλλει και η απεργία. Είναι μονόδρομος για να σωθούν οι εργαζόμενοι, να πληρώσει το κεφάλαιο, ώσπου να το καταργήσουμε.