Εργάτες από την Διώρυγα του Σουέζ κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας διεκδικώντας εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα

Χιλιάδες διαδηλωτές παρέμειναν, και χθες, στην πλατεία Ταχρίρ ενώ αρκετές χιλιάδες εγκαταστάθηκαν και έξω από το κοινοβούλιο και την έδρα της κυβέρνησης. Εκπρόσωποι των πολιτικών οργανώσεων αλλά και των διαφόρων άλλων ενώσεων δικαιωμάτων, νεολαίας κλπ., που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις απέρριψαν εκ νέου τις, δια μέσου ΜΜΕ, προτάσεις «διαλόγου» του αντιπροέδρου Ομάρ Σουλεϊμάν αλλά και τις προειδοποιήσεις του ότι «δεν είναι δυνατόν να συνεχιστούν επ' αόριστον οι διαμαρτυρίες». Στο πλευρό των διαδηλωτών, συνδικάτα από διάφορους κλάδους αλλά και εργαζόμενοι ξεχωριστών επιχειρήσεων, οι οποίοι άρχισαν απεργίες προσθέτοντας στο βασικό αίτημα της απομάκρυνσης του καθεστώτος Μουμπάρακ από την εξουσία, και διεκδικήσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερους μισθούς.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, σε απεργία κατέβηκαν, χθες, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ηλεκτρισμού στο νότιο Κάιρο, οι εργαζόμενοι στα εθνικά μουσεία, εργάτες σε αρκετά εργοστάσια στο βιομηχανικό προάστιο Χιλουάν, αλλά και εργαζόμενοι σε πολλές επιχειρήσεις υφαντουργίας, υγειονομικών υπηρεσιών και ναυπηγικής στο Σουέζ. Οδοφράγματα στις εθνικές οδούς και στις σιδηροδρομικές γραμμές που οδηγούν στην πόλη τους έστησαν οι αγρότες του Ασιούτ διαμαρτυρόμενοι για ελλείψεις στο ψωμί. Κάτοικοι παραγκουπόλεων πυρπόλησαν τμήμα του κυβερνείου στο Πορτ Σάιντ ζητώντας λύσεις στο πρόβλημα στέγασης. Την ίδια ώρα, σφοδρές συγκρούσεις σημειώθηκαν, χθες, για δεύτερη συνεχόμενη μέρα ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικούς, στην όαση ελ Χάργκο, στην νότια Αίγυπτο, όπου, μέχρι στιγμής, έχουν σκοτωθεί 3 διαδηλωτές, έχουν τραυματιστεί 100 και έχουν πυρποληθεί πολλά κυβερνητικά κτίρια.

Ολες αυτές οι οι κινήσεις δεν δίνουν την αίσθηση ξεκάθαρου συντονισμού, αλλά σαφώς αντανακλούν μια σταδιακή διεύρυνση των αιτημάτων αλλά και των μορφών διαμαρτυρίας στη χώρα, καθώς κοινό σημείο όλων των διαμαρτυρόμενων ανά τη χώρα είναι η καταγγελία της συνολικής πολιτικής της ηγεσίας Μουμπάρακ. Σχολιάζοντας τις εξελίξεις, ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα εκτίμησε ότι «η επανάσταση αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν πρόκειται να ξεθυμάνει αλλά αντίθετα θα ενταθεί». Υποστήριξε ότι σε αυτήν συμμετέχουν κυρίως η νεολαία και τα μεσαία στρώματα και επανέλαβε επισταμένα ότι «ο φόβος της δύσης ότι θα αναδυθεί μια ισλαμική Αίγυπτος, είναι κατανοητός αλλά βασίζεται σε λανθασμένες αναλύσεις και κακές πολιτικές» καταλήγοντας ότι «δεν υπάρχει καθοδηγητική δύναμη των διαδηλωτών».

Στο συμπέρασμα αυτό επέμεινε ιδιαίτερα και ο εκπρόσωπος της ισλαμικής οργάνωσης «Αδελφών Μουσουλμάνων» τονίζοντας, πάλι, ότι η οργάνωση δεν επιδιώκει να αναλάβει την εξουσία, ότι «δεν είναι κυρίαρχη δύναμη» και ότι δεν ελέγχει τους διαδηλωτές. Επίσης, υποστήριξαν ότι οι όροι που θέτει ο αντιπρόεδρος Σουλεϊμάν για να γίνει διάλογος «δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί. Είναι ανάγκη να φύγει ο Μουμπάρακ».

Ο πανίσχυρος αντιπρόεδρος της χώρας Σουλεϊμάν, πάντως, εγκατέλειψε, χθες έστω και για λίγο, τους ελιγμούς, και επανήλθε στον προσφιλή τρόπο του καθεστώτος: τις απειλές. Μιλώντας σε εκπροσώπους του αιγυπτιακού Τύπου, αφού τους διαβεβαίωσε για «την στο εξής κατοχύρωση των ελευθεριών έκφρασης» και αφού κατέκρινε «τον τρόπο παρουσίασης της κατάστασης από δορυφορικά δίκτυα» (κατηγορώντας τα για παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας), προειδοποίησε με νόημα ότι «κάποια ομάδα, ο στρατός, η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες, οι διαδηλωτές, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, μπορεί να επιλέξει να προκαλέσει ένα δημιουργικό χάος, δηλαδή ένα πραξικόπημα, και θα πρέπει μετά να επιβληθεί τάξη στο χάος». Ο Σουλεϊμάν απέφυγε να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις επ' αυτού.

Στο μεταξύ, ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών, Αχμάντ Αμπούλ Γάιτ, χαρακτήρισε «συγκεχυμένες» τις πρώτες αντιδράσεις των ΗΠΑ στα γεγονότα στην Αίγυπτο, υποστηρίζοντας ότι «οι τελευταίες δηλώσεις, που αναφέρονται στην αναγκαιότητα σταδιακών αλλαγών, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα». Ο Γάιτ απέρριψε, επίσης, τις παραινέσεις του Αμερικανού αντιπροέδρου Μπάιντεν για άμεση άρση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, εντάσσοντάς τα «στην αρχική συγκεχυμένη στάση». Από την άλλη, ο Λευκός Οίκος σχολίαζε ότι «ο ρυθμός των πολιτικών μεταρρυθμίσεων προς την αλλαγή στην εξουσία της Αιγύπτου είναι πολύ αργός».