Κινητικότητα εμφανίζει ξανά ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με βασικό κίνητρο το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Προχτές, εκδόθηκε η πρώτη μετά από πολύ καιρό ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστοποιώντας την «επανεκκίνηση της λειτουργίας του», έπειτα από μεγάλο διάστημα αδράνειας.

Την ίδια ώρα, ο Αλ. Αλαβάνος έδινε στη δημοσιότητα τη διακήρυξη του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» και ο ΣΥΝ ανακοίνωνε ότι διοργανώνει συνέδριο με θέμα το δημόσιο χρέος, ενώ το Μάη πιθανότατα θα πραγματοποιηθεί συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διακήρυξή του, ο Αλ. Αλαβάνος θέτει εαυτόν εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, μην κρύβοντας την επιθυμία του να διαδραματίσει το ρόλο του συνεκτικού κρίκου μεταξύ όλων των σχημάτων του ευρύτερου οπορτουνιστικού χώρου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.).

Πρόκειται για ένα κείμενο επενδεδυμένο με ριζοσπαστική φρασεολογία, η οποία προορίζεται να συγκαλύψει το γεγονός ότι η πρόταση που καταθέτει ο Αλ. Αλαβάνος είναι πρόταση διαχείρισης του καπιταλισμού. Στο κέντρο της βρίσκεται το αίτημα «να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου», ενώ η ΕΕ εξωραΐζεται με ισχυρισμούς, όπως ότι «στο επίκεντρο των συζητήσεων στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, για τον μόνο που τίποτε δεν έχει αλλάξει είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου».

Ο Αλ. Αλαβάνος θέλει το κίνημα να εγγράψει στην ατζέντα του στόχους και αιτήματα μερίδας της πλουτοκρατίας, όπως διαγραφή μέρους του χρέους, αναδιαπραγμάτευσή του, δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους κ.ά. Θεωρώντας δεδομένη και απαραβίαστη την εξουσία των μονοπωλίων, διατυπώνει προτάσεις όπως «δημιουργία ενός μεγάλου εθνικού - κρατικού τραπεζικού φορέα, δημόσιος έλεγχος και εθνικοποίηση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, κατάλυση του υπάρχοντος κρατικο-κομματικού τομέα της διαφθοράς, δημιουργία Κοινωνικού Κράτους, αναγέννηση δημοκρατικών θεσμών, κοινωνική συμμετοχή στον έλεγχο και σχεδιασμό της οικονομίας, συγκρότηση θεσμών λαϊκού και εργατικού ελέγχου».

Σε ό,τι αφορά στην επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Αλαβάνος επισημαίνει τις διεργασίες στο χώρο, αναφέροντας ότι «αριστερά σχήματα διατρέχονται από εσωτερικές αντιθέσεις που δημιούργησε ή όξυνε η κρίση, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνονται νέες πλατύτατες ζώνες επαφής ανάμεσα στα σχήματα αυτά που πριν την κρίση δεν υπήρχαν» και προσδιορίζει σε ποιους απευθύνεται: «Χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φίλων του ΚΚΕ, των διαφοροποιημένων από το ΠΑΣΟΚ, της ριζοσπαστικής οικολογίας, πολιτικών κινήσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής».

Ως προς το τι προτείνει το «μέτωπο» που οραματίζεται, ο Αλ. Αλαβάνος είναι σαφής: Να παλέψει για «αποτίναξη του μνημονίου», όχι όμως της εξουσίας που επιβάλλει την πολιτική του, να θέσει τέλος στο «φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα», όχι όμως στην εξουσία που γεννά τη φαυλότητα και τη διαφθορά, να ανοίξει το δρόμο για «οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας», χωρίς, βέβαια, να αλλάξουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.