Την ανάγκη οι ταξικές δυνάμεις να συμβάλουν αποφασιστικά στην οργάνωση του αγώνα κατά κλάδο και επιχείρηση ώστε να αποτραπεί η προσπάθεια του κεφαλαίου να ανατρέψει πλήρως τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), σημείωσε ο Δήμος Κουμπούρης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μιλώντας χτες το πρωί σε εκδήλωση της Γραμματείας Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ. Κάλεσε δε τους εργαζόμενους που συσπειρώνονται στο ταξικό κίνημα να εντάξουν σε αυτή την προσπάθεια και την πανελλαδική μέρα δράσης που έχει προκηρύξει το ΠΑΜΕ για αύριο, Τρίτη 22 Μάρτη.

Παρουσιάζοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να δώσουν τη μάχη για τις ΣΣΕ, που εξελίσσονται σε κομβικό ζήτημα της ταξικής πάλης, ο Δ. Κουμπούρης σημείωσε: «Οι ταξικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη, απορρίπτοντας το ρεαλισμό του κεφαλαίου και των πολιτικών και συνδικαλιστικών του δυνάμεων, για διεκδικήσεις με βάση τις αντοχές της οικονομίας. Διεκδικούν με βάση τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας και τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη για να ζήσει καλύτερα».

Αναφερόμενος στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ σημείωσε: «Θέλουν να ρίξουν τους μισθούς και τα μεροκάματα στο κατώτερο δυνατό σημείο και να αφαιρέσουν από το συνδικαλιστικό κίνημα τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Από αυτή τη σκοπιά, θέλουν να απαλλαγούν ειδικά από τις κλαδικές συμβάσεις και να τις αντικαταστήσουν σε πρώτη φάση με τις επιχειρησιακές, καθώς και την κατάργηση του κατώτερου εγγυημένου μισθού και μεροκάματου. Με ευθύνη, λοιπόν, των συνδικαλιστικών οργανώσεων οργανώνουμε την πάλη της εργατικής τάξης. Ανοίγουμε ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, για όλα τα ζητήματα, με συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, ενημέρωση, επιχειρήματα».

Επιπλέον, σημείωσε ότι πρέπει να αποκαλυφθεί ο ρόλος των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που αποτελεί μεγάλο εμπόδιο στον αγώνα της εργατικής τάξης, καθώς «οι "διεκδικήσεις τους" και το πλαίσιο αιτημάτων τους δεν ήταν ποτέ με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και τις δυνατότητες του πλούτου που παράγουν, για την ικανοποίηση των αναγκών της, αλλά με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία».