Την πλήρη συμφωνία του με τη «συνολική λύση» που προωθείται στην ΕΕ για έξοδο από την κρίση προς όφελος των ευρωμονοπωλίων, εξέφρασε ο Α. Σαμαράς, ζητώντας ταυτόχρονα μεγαλύτερη στήριξη της εγχώριας πλουτοκρατίας, επειδή η χώρα είναι ορμητήριο του ιμπεριαλισμού για την ευρύτερη περιοχή.

Στη δήλωση που έκανε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), ο πρόεδρος της ΝΔ επιβεβαίωσε ότι συμπλέει πλήρως με το «Σύμφωνο για το ευρώ» (πρώην σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) και το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας, που αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της στρατηγικής των ευρωμονοπωλίων, ενώ για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης επανέλαβε τις επιφυλάξεις του για τη συμμετοχή των ιδιωτών, στο όνομα της αύξησης του κόστους δανεισμού.

«Για τις επικείμενες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, υποστήριξα τη σημασία της νέας οικονομικής στρατηγικής για τη μείωση του ελλείμματος των κρατών - μελών, για τον έλεγχο του ευρωπαϊκού χρέους, για τη συγκρότηση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης και για την ανταγωνιστικότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Παρόλα αυτά επέμεινε στις κορόνες κατά του μνημονίου που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την ανάγκη λήψης νέων μέτρων υπέρ των μονοπωλίων, στο όνομα ότι τα μέτρα του μνημονίου δεν αρκούν για να βγει η οικονομία από την ύφεση. «Για την Ελλάδα τόνισα ότι η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική δεν βγαίνει, καθώς πέφτει έξω σε όλες τις προβλέψεις της», είπε, σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι «δεν διαφωνούμε με τους στόχους σταθεροποίησης και εξυγίανσης της οικονομίας, αλλά με το μείγμα πολιτικής που εφαρμόζεται».

Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΝΔ υπέδειξε να αξιοποιηθεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά της Λιβύης για να αποσπάσουν μεγαλύτερη στήριξη από τα κοινοτικά κονδύλια αλλά και για να εφαρμοστεί μια «κοινή πολιτική για τους μετανάστες». Παρεμβαίνοντας για τις εξελίξεις στη Λιβύη, είπε ότι «οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Ελλάδα, πρέπει να στηριχθούν. Με κοινές πολιτικές, όπως μια κοινή πολιτική της Ευρώπης για τους μετανάστες. Γιατί οι δικές μας χώρες κινδυνεύουν περισσότερο. Κι απ' αυτές, ως ορμητήριο, μπορεί η Ευρώπη να ασκήσει πολιτικές σταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή».