Τιμώντας τη μνήμη των ιδρυτών και ηγετών του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας Ρόζας Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ, δολοφονημένων από τη γερμανική αντίδραση στις 5 Γενάρη 1919, πολλές δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί και ξένοι αντιφασίστες, ανάμεσά τους και Ελληνες κομμουνιστές και δημοκράτες, πραγματοποίησαν την Κυριακή (14 Γενάρη) στο Βερολίνο μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση. Αρχισε στις 10 το πρωί, με σημείο εκκίνησης τη διασταύρωση της κεντρικής οδικής αρτηρίας Φραγκφούρτερ Τορ - γωνία της οδού Βαρσοβίας, για να φτάσει μετά από πορεία χιλιομέτρων μέσω της Λεωφόρου Καρλ Μαρξ στη θέση των «μνημείων των σοσιαλιστών» στο νεκροταφείο του Φριντριχσφέλντε. Εδώ είναι οι τάφοι της Ρόζας και του Καρλ όπως και άλλων κορυφαίων κομμουνιστών και σοσιαλιστών, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία των ιδεών του σοσιαλισμού, για μια χωρίς πολέμους και δίκαιη κοινωνία. Οι τάφοι των δύο δολοφονημένων καλύφθηκαν με δεκάδες στεφάνια και σημαίες κόκκινες. Η χρονιάτικη αυτή αντιφασιστική διαδήλωση στις αρχές του Γενάρη αποτέλεσε πάντοτε τη μεγαλύτερη πολιτική διαδήλωση και σύμφωνα με τους οργανωτές της θα είναι σίγουρα η μεγαλύτερη και του νέου έτους 2001. Η δυναμικότητά της εκφράστηκε στην αθρόα συμμετοχή ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας από αρκετούς δήμους και συνοικίες της γερμανικής πρωτεύουσας (και αντιπροσωπείες από άλλες πόλεις), στα πλακάτ και τα πανό που κουβαλούσαν και τα πολιτικά συνθήματα που ήταν αναγραμμένα σ' αυτά, όπως «διεθνιστική αλληλεγγύη», «λευτεριά στους Κούρδους αγωνιστές» «όχι φασισμός, κάτω οι ναζιστές», «δουλιά», και στα ιδίου περιεχομένου συνθήματα που αναφωνούσαν με πάθος οι διαδηλωτές στη διαδρομή.

Ανάμεσα στο πορευόμενο πλήθος διακρίνονταν και ξεδιπλωμένες διεθνιστικές κόκκινες, αλλά και εθνικές σημαίες, που τις κρατούσαν Γερμανοί ή αντιπρόσωποι των μειονοτήτων που ζουν στη Γερμανία.

Για το ευρύ φάσμα της συμμετοχής μιλάει από μόνο του το γεγονός ότι αυτή τη φορά τη διαδήλωση την προετοίμασαν 190 ομάδες, κόμματα, οργανώσεις και γνωστές προσωπικότητες της πολιτικής, πολιτιστικής, συνδικαλιστικής και αθλητικής ζωής, ιδιαίτερα δε η νεολαία αντιπροσωπεύτηκε κυρίως από τις οργανώσεις SDAJ, FDJ, τους λεγόμενους Αυτόνομους και άλλους. Για να μη μείνουν έξω από τον κύκλο των ομοϊδεατών που παρέλασαν με κατάνυξη μπροστά από τους τάφους των μαρτύρων της γερμανικής επανάστασης στο τέλος του Α` Παγκόσμιου Πολέμου γέροι, ανάπηροι και μερικοί άλλοι είχαν πάρει θέση κοντά στα μνημεία, πραγματοποιώντας τη «σιωπηλή ανάμνηση» τη μικρή διαδήλωσή τους μέσα στη μεγάλη πορεία των άλλων αντιφασιστών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι χιλιάδες άνθρωποι ή ένα πολύ μεγάλο μέρος τους εμφορείται από τα ίδια σοσιαλιστικά ιδανικά της Ρόζας και του Καρλ και ότι αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αυτή τη μέρα επανέρχεται ζωηρά στη μνήμη τους αυτό που διδάχτηκαν από την ιστορία για τους νεκροθάφτες της γερμανικής επανάστασης του τέλους 1918 αρχές του 1919: Δολοφόνοι εκτελεστές υπήρξαν αντιδραστικοί αξιωματικοί και στρατιώτες της φρουράς του Βερολίνου, αλλά ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος και κυβερνήτες υπήρξαν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες Φρίντριχ Εμπερτ, Φίλιππος Σάιντεμαν και Γουστάβος Νόσκε.

Η δολοφονία προκάλεσε οργή και αγανάκτηση στο γερμανικό και το διεθνές προλεταριάτο. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Βλαντιμίρ Λένιν για το στυγερό έγκλημα και τους σοσιαλδημοκράτες εκείνους: «Σήμερα στο Βερολίνο η αστική τάξη και οι σοσιαλπροδότες πανηγυρίζουν. Κατάφεραν να δολοφονήσουν τον Κ. Λίμπκνεχτ και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ο Εμπερτ και ο Σάιντερμαν, που τέσσερα ολόκληρα χρόνια έσπρωχναν τους εργάτες στο σφαγείο για ληστρικά συμφέροντα, ανέλαβαν τώρα το ρόλο των δημίων των προλεταριακών ηγετών. Το παράδειγμα της επανάστασης στη Γερμανία μάς πείθει ότι η «δημοκρατία» δεν είναι παρά ένα προκάλυμμα της αστικής καταλήστευσης και της πιο άγριας βίας. Θάνατος στους δημίους!» (Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 28, σ. 398).

Ο Λένιν είχε επανειλημμένα αναφερθεί στη σημασία της γερμανικής επανάστασης, και το ρόλο σ' αυτή του Κ. Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ, τόνισε στο «Γράμμα προς τους εργάτες της Ευρώπης και της Αμερικής» (στον ίδιο τόμο σ. 421) με ημερομηνία 21 Γενάρη 1919»: «Οι παραπάνω γραμμές είχαν γραφτεί πριν από την άγρια και ύπουλη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ από την κυβέρνηση του Εμπερτ και του Σάιντεμαν. Αυτοί οι δήμιοι, αυτοί οι λακέδες της αστικής τάξης, έβαλαν τους Γερμανούς λευκοφρουρούς, τα μαντρόσκυλα της ιερής κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας, να λιντσάρουν την Ρόζα Λούξεμπουργκ, να τουφεκίσουν πισώπλατα τον Καρλ Λίμπκνεχτ... Δε βρίσκω λόγια να χαρακτηρίσω όλη την αποκρουστικότητα και την ποταπότητα αυτού του φριχτού εγκλήματος, που διέπραξαν οι δήθεν σοσιαλιστές. Θα 'λεγε κανείς ότι η ιστορία διάλεξε αυτό το δρόμο για τους «"ργατικούς υπολοχαγούς της κεφαλαιοκρατικής τάξης" για να παίξουν το ρόλο τους, φέροντάς τον ως το "έσχατο όριο" της αγριότητας, της ποταπότητας και της δολιότητας...».

Σήμερα στη Γερμανία κυβερνάει πάλι το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας. Ισως είναι άλλη μια φορά ευκαιρία για τους Γερμανούς, αλλά και τους αντιφασίστες σε άλλες χώρες, να συγκρίνουν ποιο ρόλο παίζουν οι τωρινοί σοσιαλδημοκράτες σε κάθε χώρα αλλά και στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης.