Στην ανάγκη... «αποσοβιετοποίησης του κράτους» με την έννοια, όπως «διευκρίνισε», του «πελατειακού κράτους», αναφέρθηκε προχτές ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Μιχ. Χρυσοχοΐδης.

Και... εξηγώντας, μέσα στον όρο που με τόση ελαφρότητα (;) επέλεξε να ξεστομίσει, συμπεριέλαβε πρακτικές όπως: «ο καθένας μπορούσε να πιέζει κατά καιρούς, μπορούσε να εισπράττει, να αρμέγει το κράτος αυτό, είτε ήταν πολύ πλούσιοι άνθρωποι, είτε ήταν προνομιούχες ομάδες της πλουτοκρατίας και της επιχειρηματικότητας, είτε ήταν εργαζόμενοι, είτε ήταν συναλλασσόμενοι προμηθευτές και κατασκευαστές»!..

Αυτό είναι «σοβιετικό κράτος» κατά τη χυδαία και ανιστόρητη επιχειρηματολογία του υπουργού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτής, δηλαδή, που επί δεκαετίες εκχωρούσε, και σήμερα αυτό συνεχίζει με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, στην πλουτοκρατία γην και ύδωρ ξεπουλώντας το λαϊκό πλούτο, καταληστεύοντας τους εργαζόμενους, καρατομώντας λαϊκά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Ολα αυτά, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με τα σοβιέτ και ο κύριος υπουργός το γνωρίζει πολύ καλά.

Αλλοι και ολοφάνεροι είναι οι λόγοι για τους οποίους επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και δε χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης της ιστορίας ή της πολιτικής για να το διακρίνει. Είκοσι χρόνια μετά τις ανατροπές, εξακολουθούν και λοιδορούν όλα εκείνα που το σοβιετικό κράτος είχε προσφέρει στους πολίτες του, την ώρα που οι Χρυσοχοΐδηδες χρεοκοπούν το λαό εφαρμόζοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου. Το κάνουν νομίζοντας πως έτσι γίνεται πειστική η πολιτική που οδηγεί στην πτώχευση το λαό. Λοιδορούν την πραγματικότητα της Σοβιετικής Ενωσης και τη διαστρεβλώνουν για να διαιωνίσουν την εκμετάλλευση.