Μόλις το 2,2% του συνολικού εισοδήματος κατανέμεται στο 10% του πληθυσμού της χώρας μας, ενώ, αντίθετα, το 10% του πιο εύπορου πληθυσμού απολαμβάνει το 26,3% του συνολικού εισοδήματος. Η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων αποτυπώνεται, βεβαίως, στις εξελίξεις που σημειώνονται στον τομέα των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων, αλλά ιδιαίτερα και στο ποσοστό της ανεργίας, που έφτασε το 11,7% το 1999 από 10,3% το 1997, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση καθυστερεί την επίσημη ανακοίνωση των νέων στατιστικών στοιχείων για την ανεργία του 2000, επειδή, απ' ό,τι φαίνεται, αγγίζει πλέον το 12,5%! Μάλιστα, το 58% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι και, ταυτόχρονα, το 59% είναι νέοι 15-29 ετών. Το 50% των συνταξιούχων της χώρας βρίσκεται στην κατηγορία των κατώτατων συντάξεων και στην περίπτωση των συνταξιούχων του ΙΚΑ το ποσοστό αυτό φτάνει το 70%. Αυτά είναι ορισμένα από τα στοιχεία που περιέχονται σε πρόσφατη μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που παρουσιάστηκε χτες σε ημερίδα, στην οποία μίλησαν εκπρόσωποι κομμάτων και δημοσιογράφοι.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία υπό τον τίτλο «ΟΝΕ, ανταγωνιστικότητα και διαρθρωτικές αλλαγές» επιχειρεί ν' αναλύσει την κατάσταση στη βιομηχανία, στη γεωργία, στη δημόσια διοίκηση και την επαγγελματική κατάρτιση στη χώρα μας, το κόστος εργασίας ανά μονάδα τη 15ετία 1983-1998 μειώθηκε σε πραγματικούς όρους κατά 20%, χωρίς όμως να σημειωθεί ανάλογη βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ετσι - εκτιμά το ΙΝΕ - το κόστος εργασίας στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 40% του συνολικού κόστους παραγωγής και οι αμοιβές των Ελλήνων μισθωτών αντιστοιχούν στο 63% του μέσου όρου της ΕΕ.

Και ενώ όλα τα παραπάνω, όπως σημειώνεται και στη μελέτη, «αποδεικνύουν το λυσιτελές και κοινωνικά άδικο των πολιτικών», εντούτοις, όπως προκύπτει ακόμα και από τον τίτλο της μελέτης, τόσο η ΟΝΕ, όσο και όροι όπως «ανταγωνιστικότητα» έχουν υιοθετηθεί πλήρως από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Στα πλαίσια αυτά υποτάσσει τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφού, όπως επισημαίνεται, «η βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, στην εντός ΟΝΕ εποχή, απαιτείται να στηριχτεί στην αύξηση της παραγωγικότητας...».

Οπως ήταν επόμενο, ο υπουργός Ανάπτυξης, Ν. Χριστοδουλάκης, εκθείασε τη στάση της ΓΣΕΕ, κάνοντας λόγο για την καθοριστική συμβολή της στην... κοινωνική αποδοχή του μοντέλου της ΟΝΕ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ δεν είχε «παράπλευρες κοινωνικές απώλειες». Ο υπουργός Ανάπτυξης κρίνει ότι θα πρέπει να διατηρηθεί η πολιτική των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» και των «διαρθρωτικών αλλαγών» ταυτόχρονα με τους αναπτυξιακούς στόχους. «Γνωμάτευσε» ότι η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από «κλειστές αγορές», από αναποτελεσματικές μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις. Ζητούμενο για τον υπουργό είναι η βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και η δημιουργία νέων επιχειρήσεων με μεγάλη προστιθέμενη αξία. Με αυτό το σκεπτικό αναγόρευσε την «επιχειρηματικότητα» σε πανάκεια για το πρόβλημα της απασχόλησης, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η ανάπτυξη των επιχειρήσεων είναι η αποκλειστική απάντηση στο πρόβλημα της απασχόλησης», για να προσθέσει το σύνθημα του συρμού: «το κράτος δεν μπορεί να παριστάνει τον επιχειρηματία».

Ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, Χρ. Πάχτας, έκανε λόγο για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που οδήγησε σε αύξηση το μέσο εισόδημα των εργαζομένων, μη παραλείποντας να αναφερθεί στη συμβολή των Κοινοτικών ΠΛαισίων Στήριξης.

Ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Αλογοσκούφης, αναφέρθηκε στην «εισπρακτική πολιτική» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, πάνω στην οποία βασίστηκε η σύγκλιση με την ΟΝΕ, και έκανε λόγο για την αύξηση της ανεργίας, που στο τέλος του 1999 έφτασε στο 12,4% από 9% το 1993. Στις προτεραιότητες της χώρας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της ΝΔ, εντάσσονται η ενίσχυση της παραγωγικότητας και η εκπαίδευση. Ζητούμενο για την αγορά εργασίας είναι η «ευελιξία». Η μετακίνηση εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο και από επιχείρηση σε επιχείρηση προσκρούει, καταπώς είπε, στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να μεταφέρουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.