Ενα από τα «παράπλευρα» της υπόθεσης με τα στημένα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι οι χιλιάδες φορές που αναφέρθηκε - σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο - η δράση και η λειτουργία του περίφημου «κοριού της ΕΥΠ».

*

Μιλάμε για το χαφιεδορουφιανομηχάνημα το οποίο είναι ειδικό - λέει - στις υποκλοπές και στο φακέλωμα των τηλεπικοινωνιών.

*

Λες, δηλαδή, και το κράτος μας δεν είχε ιδέα, δεν ήξερε και δεν ξέρει τι γινόταν - και τι θα συνεχίσει να γίνεται - στο ποδόσφαιρο των Ανωνύμων Εταιρειών και ως εκ τούτου χρειαζόταν, τάχα μου, τις... υποκλοπές για να το μάθει.

*

Να, όμως, που με ένα σμπάρο τους προέκυψε κι άλλο τρυγόνι:

Από τη μια, έσπευσαν να δημιουργήσουν την αποπροσανατολιστική απάτη περί «κάθαρσης» του ποδοσφαίρου.

Από την άλλη, τους προέκυψε και μια βολική για το σύστημα της καθεστωτικής «ευνομίας» ευκαιρία: Να προωθήσουν την εξοικείωση των ανθρώπων με τη λογική της παρακολούθησης των πάντων από το «Μεγάλο Αδελφό».

*

Μόνο που να, είναι απολύτως βέβαιο, ιστορικά και εμπειρικά αποδεδειγμένο:

Ο «Μεγάλος Αδελφός», τα αυτάκια του, τα ματάκια του, τη μυτούλα του και τους «υπερκοριούς» δεν τα έχει για να τα χώνει μόνο στους «κακούς». Τους «κακούς» - ακόμα κι όταν τους βγάζει στη «σέντρα» - τους αξιοποιεί για να μπορεί να έχει την «ελευθέρας» να επιτελεί την πραγματική ρουφιανοαποστολή του. Η οποία δεν αφορά και δεν στρέφεται παρά εναντίον όλων των υπολοίπων.

Εν ολίγοις, «σικέ» το παιχνίδι. Παντού.