Περισσότερο χρήμα για την ενίσχυση των επιχειρηματιών της ενέργειας, περισσότερο χρήμα για τις ενεργειακές υποδομές, ακριβότερη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και πολύ ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα για τα νοικοκυριά. Η χτεσινή παρέμβαση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), με τη μορφή μελέτης που εκπονήθηκε σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο και χρηματοδοτήθηκε από τον όμιλο «ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», με τίτλο «Μακροχρόνιες Ενεργειακές Προοπτικές: Οι Προκλήσεις για τον Ενεργειακό Τομέα στην Ελλάδα με ορίζοντα το 2050», μπορεί να συνοψιστεί σε αυτά τα τέσσερα βασικά συμπεράσματα - επιδιώξεις.

Στην παρουσίαση, όπου χαιρέτισε ο υπουργός ΠΕΚΑ Γ. Παπακωνσταντίνου, ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γ. Στουρνάρας σημείωσε ότι «η μετάβαση προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα απαιτήσει το δραστικό μετασχηματισμό του ενεργειακού συστήματος και την προετοιμασία και συγκρότηση ενός ακόμα πιο φιλόδοξου σχεδίου για την μετά το 2020 περίοδο, με άξονες που σταθερά περιλαμβάνουν την εξοικονόμηση ενέργειας, τις ΑΠΕ, το φυσικό αέριο, τα "έξυπνα" δίκτυα και τον εξηλεκτρισμό των μεταφορών».

Στα συμπεράσματα της μελέτης, και με βάση το σενάριο αναφοράς, για το τι πρέπει να γίνει, όλα είναι ξεκάθαρα. Σημειώνεται ότι «οι τιμές και το κόστος της ενέργειας αυξάνονται σημαντικά, συγκριτικά με τα σημερινά επίπεδα, κυρίως λόγω των πληρωμών αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών από το ETS, αλλά και λόγω του επιπλέον κόστους των αλλαγών». Αναφέρεται ακόμη πως «η ανάλυση κατέδειξε ότι η μετεξέλιξη του ενεργειακού συστήματος προς την οικονομία χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα χρειασθεί μεγάλης έκτασης επενδύσεις σε όλους τους τομείς της ζήτησης ενέργειας, στην ηλεκτροπαραγωγή και στις δικτυακές υποδομές.

Παρά τη μείωση του λειτουργικού κόστους, οι δαπάνες εκ μέρους των καταναλωτών για τις ενεργειακές υπηρεσίες θα αυξηθούν εφόσον η εξυπηρέτηση κεφαλαίου συνυπολογισθεί στο κόστος. Επιπλέον οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας θα αυξηθούν σημαντικά από τα σημερινά επίπεδα, κυρίως μέχρι το 2020 στο πλαίσιο της εφαρμογής του μηχανισμού ETS, αλλά και μακροχρόνια με βραδύτερους ρυθμούς».

Μάλιστα, για να το κάνει πιο σαφές, εξηγεί: «Δεν θα έχουν όλες οι κοινωνικές ομάδες (και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις) τη δυνατότητα πληρωμών για κεφαλαιουχικές δαπάνες και για ακριβότερη ενέργεια. Ο κίνδυνος "ενεργειακής φτώχειας" θα είναι πιο αυξημένος στο πλαίσιο της πορείας προς την οικονομία χαμηλών εκπομπών». Γι' αυτό και κρίνεται αναγκαίο να αναπτυχθούν οι μηχανισμοί παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, οι οποίες ωστόσο επιβαρύνουν τους ίδιους τους καταναλωτές, που καλούνται να στηρίξουν εκείνη την ενεργειακή ανάπτυξη που θα μειώσει τα ενεργειακά κόστη για τις μεγάλες επιχειρήσεις και θα εκτινάξει τα κέρδη των ενεργειακών επιχειρήσεων!

Βασικό στοιχείο της μελέτης για το πώς πρέπει να εξελιχθεί ο ενεργειακός προγραμματισμός έως το 2050 είναι η υπέρμετρη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), σε συνδυασμό με τη μείωση χρήσης του λιγνίτη - στο 10% - το 2040. Από την άλλη, το φυσικό αέριο προτάσσεται ως «στρατηγικό καύσιμο».