Με εξυπνακισμούς σχολίασε ο ΛΑ.Ο.Σ. την επίσκεψη της Χ. Κλίντον στην Ελλάδα, χωρίς ούτε καν να ακουμπήσει την ουσία της. Του θύμισε «ερχομό "ασθενοφόρου"» το οποίο, όπως ανέφερε, είναι «πολύ καλύτερο, ασφαλώς, από το να ερχόταν μια "νεκροφόρα"», εκτίμησε ότι η Αμερική επιδιώκει «να μαζέψει κάθε "απολωλός πρόβατό" της» και σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις της Χ. Κλίντον αρκέστηκε στο «από λόγια έχουμε χορτάσει. Περιμένουμε τα έργα...».

Ο ΣΥΝ βρήκε ευκαιρία να επαναλάβει τους ισχυρισμούς του περί «πρόσδεσης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στον ατλαντισμό και στα συμφέροντα των ΗΠΑ» και τα ουτοπικά - αφού αναφέρονται σαν δυνατότητα στο υπάρχον σύστημα - περί ανάγκης για «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με βασικούς άξονες την ειρήνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, την ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος, την αποστρατιωτικοποίηση και την αποπυρηνικοποίηση της ευρύτερης περιοχής, την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των κυρίαρχων δυνάμεων».

Ο Π. Τριγάζης καυτηρίασε «την ατλαντική κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης που οδηγεί στην εμπλοκή της χώρας μας σε πολεμικά σχέδια (...) από την άλλη, ακυρώνονται ή ακινητοποιούνται δυνατότητες, όπως η αμοιβαία επωφελής ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία», συσκοτίζοντας ταυτόχρονα το ρόλο της ΕΕ, αλλά και τα οφέλη που προσδοκά η ντόπια πλουτοκρατία απ' την ενεργητική στήριξη και συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Οπως βεβαίως και το γεγονός ότι ούτε η Ρωσία, ούτε η ΕΕ συνιστούν αντίπαλο δέος στον «ατλαντισμό», ο ιμπεριαλισμός μαζί επιτίθεται στους λαούς και χωριστά αντιμετωπίζει μόνο τη μοιρασιά της λείας που κατακλέβει απ' αυτούς.