Η ΔΕΗ είναι ένα «καλό» μαγαζί. Δεν είναι μόνο το μεγάλο της πελατολόγιο, παρά τις απώλειες του τελευταίου χρόνου από τους «ανταγωνιστές» της. Δεν είναι μόνο οι πολύ μεγάλες επενδύσεις που έχει βάλει μπροστά, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση σε πολλές περιπτώσεις, αποτελώντας ιδανική «ευκαιρία» για τον υποψήφιο αγοραστή.

Εκτός αυτών και πολλών ακόμη, η ΔΕΗ, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, είναι μια πολύ μεγάλη επιχείρηση, ουσιαστικά ανεκτίμητης αξίας. Γιατί κανένας ιδιώτης δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να «χτίσει» μια ΔΕΗ. Γι' αυτό και το κόστος της το επωμίστηκε ο λαός.

Με το υστέρημά του δημιουργήθηκε η ΔΕΗ και - θεωρητικά - προς όφελός του, έστω και αν η ηλεκτροδότηση της χώρας «έκαιγε» και το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο επωφελήθηκε εξαιρετικά και στη συνέχεια με προνομιακούς όρους φτηνής ενέργειας.

Το με ποιον τρόπο θα πουληθεί ένα ακόμη σημαντικό τμήμα της ΔΕΗ στους ιδιώτες, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη από την κυβέρνηση. Κάτι για «στρατηγικό επενδυτή» για το 17% έλεγε ο αρμόδιος υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να δεσμεύεται.

Πρόσφατα, μετά και τις συναντήσεις του με διάφορους επιτρόπους της ΕΕ, ο υπουργός συνέδεσε το θέμα της πρόσβασης τρίτων στο λιγνίτη, με την πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Μια «λύση» που είχε απαιτηθεί εξαρχής από το κεφάλαιο και ποτέ δεν απορρίφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση. Αλλο ένα «φιλέτο» θα σερβιριστεί με διάφορους τρόπους στους πλουτοκράτες. Αλλο ένα κομμάτι δημόσιας περιουσίας.

Υπάρχει, όμως, μια εναλλακτική λύση. Να τα πάρει όλα πίσω ο λαός. Να επιβάλει τη δική του λύση, για το δικό του συμφέρον. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και την πρότασή του για λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία, όπου ο τομέας της Ενέργειας θα είναι λαϊκή περιουσία και θα δρα σε όφελος του λαού, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο.