«Πολιτικά έχει τεράστια σημασία αν ο Καντάφι θα έχει το θάρρος να πεθάνει πολεμώντας ή να αυτοκτονήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, το όνομά του θα ταυτιστεί με τις πρώτες ριζοσπαστικές δεκαετίες της εξουσίας του και έτσι θα αφήσει μια ιστορική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Λίβυων. Αντιθέτως, αν προτιμήσει να παραδοθεί ή να την "κοπανήσει" στο εξωτερικό εξευτελιζόμενος ή διασυρόμενος από τους νικητές επιδρομείς, θα ταυτιστεί με την ύστερη φάση εκφυλισμού και διαφθοράς του καθεστώτος του. Θα περάσει έτσι στη συνομοταξία πλήρως απαξιωμένων ηγετών τύπου Χόνεκερ, Ζίβκοφ ή Σαντάμ Χουσεΐν, που έχουν ήδη λησμονηθεί». Αυτά γράφει στο χτεσινό «Εθνος» ο Γ. Δελαστίκ, διευθυντής του ΠΡΙΝ, της εφημερίδας των ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ. Η επιλογή του Δελαστίκ να βάλει στο ίδιο καλάθι τα ανδρείκελα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, όπως ο Καντάφι και ο Χουσεΐν, με τους ηγέτες σοσιαλιστικών κρατών, όπως ο Χόνεκερ και ο Ζίβκοφ, δεν είναι τυχαία. Αντανακλά την αντίληψη που έχει ο χώρος των οπορτουνιστών για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και ταυτόχρονα αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια των αστών να συκοφαντήσουν την πρώτη απόπειρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ανεξάρτητα από λάθη, παραλείψεις και στρεβλώσεις. Στοιχίζοντας κομμουνιστές ηγέτες με αρχηγούς καπιταλιστικών κρατών, που συνεργάστηκαν με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μέχρι που τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους ήρθαν σε σύγκρουση, ο Δελαστίκ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συντάσσεται με τους αστούς σε τέτοιες εκτιμήσεις. Αυτός ήταν διαχρονικά ο ρόλος των οπορτουνιστών: Να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους καπιταλιστές, επιτιθέμενοι με κάθε τρόπο και συκοφαντώντας το κομμουνιστικό κίνημα.