Οι εργαζόμενοι όταν ακούν για κρατικό χρέος, για χρέη της χώρας, να μην ταυτίζουν αυτήν την πραγματικότητα με την όποια προσωπική τους εμπειρία για τα δικά τους χρέη, που τα δημιούργησαν επειδή ακριβώς το εισόδημα από τη δουλειά τους στην καπιταλιστική οικονομία δε φτάνει για να ζουν καλά, και δανείζονται σε μια δύσκολη στιγμή, είτε για να σπουδάσουν τα παιδιά, είτε γιατί τους έτυχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ή ακόμη και για να πάρουν ένα σπίτι, προσδοκώντας με ένα μέρος του πενιχρού τους εισοδήματος να ξεπληρώσουν κάποτε το χρέος. Το κρατικό χρέος δημιουργείται γιατί οι κυβερνήσεις εισπράττουν λιγότερα και ξοδεύουν περισσότερα, όχι όμως γιατί η λαϊκή φορολογία είναι χαμηλή και οι κρατικές παροχές στο λαό μεγάλες. Το αντίστροφο ισχύει. Οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου είναι τεράστιες, άρα τα έσοδα λίγα, το κράτος δε δίνει τις παροχές σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Αθλητισμό κλπ. που έχει ανάγκη η λαϊκή οικογένεια. Ταυτόχρονα, είναι τεράστιοι οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί για τους πολέμους του ΝΑΤΟ, είναι τεράστια τα ποσά από το κρατικό χρήμα που δίνονται πολύμορφα ως κίνητρα στους μονοπωλιακούς ομίλους, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις. Δίνονται π.χ. για την κατασκευή υποδομών, αεροδρομίων, λιμανιών, Αττικής Οδού, εθνικών οδών κλπ., (10% περίπου ίδια κεφάλαια των εταιρειών που τις εκμεταλλεύονται, 40% κρατικό και ευρωενωσιακό χρήμα και 50% δάνεια με εγγύηση Δημοσίου, που σημαίνει αν δεν πληρώσουν οι καπιταλιστές, πληρώνει το κράτος), από τις οποίες όμως κερδίζουν τα μέγιστα.

Το καλύτερο σενάριο χρεοκοπίας, λένε επίσημα, είναι το «κούρεμα» των ομολόγων στο 50% της αξίας τους. Ολα τα αστικά επιτελεία, ακόμη και η κυβέρνηση σήμερα, υποστηρίζουν ως μονόδρομο αυτή την άποψη. Το «κούρεμα» συζητήθηκε και αποφασίστηκε και στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, αλλά με μικρότερο «κούρεμα» στο 21%, σε συνδυασμό με την επιβολή των μέτρων του «μεσοπρόθεσμου». Τώρα επιβάλλονται νέα μέτρα πτώχευσης των εργατών, του λαού.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους είπε ότι πρόκειται για χρεοκοπία, αλλά τη θέλουν ελεγχόμενη για να προστατέψουν όσο γίνεται το κεφάλαιο από την αναπόφευκτη καταστροφή του, υποτίμηση, απαξίωση, όπως και να χαρακτηριστεί το ίδιο είναι. Και δέχτηκε σφοδρή επίθεση. Κατηγορούσαν το ΚΚΕ ότι αυτή του η εκτίμηση οδηγεί σε καταστροφή της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας. Μέγα ψέμα και απάτη της αστικής προπαγάνδας. Αλλωστε μια οικονομία δεν αναπτύσσεται και δεν καταστρέφεται από την προπαγάνδα που δημιουργεί τάχα καλή ή κακή ψυχολογία. Είναι ζήτημα δυνατότητας πραγματοποίησης της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, δηλαδή ζήτημα δυνατότητας ή αδυναμίας αγοράς και πώλησης των παραγόμενων εμπορευμάτων και υπηρεσιών σε μια καπιταλιστική κοινωνία.

Το ΚΚΕ από την έναρξη της κρίσης, σε αντίθεση με τα αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία που μιλούσαν για χρηματοπιστωτική κρίση ή κρίση χρέους, μίλησε καθαρά για οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης του καπιταλισμού, για αδυναμία επομένως παραπέρα επενδύσεων, για μείωση της παραγωγής και για αναπόφευκτη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αντικειμενικά, ως διέξοδο στα πλαίσια του καπιταλισμού, άρα σε όφελος του κεφαλαίου. Είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό. Δεν μπορεί να αποφύγει τις οικονομικές κρίσεις.

Αλλά οικονομική κρίση του καπιταλισμού σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη. Η απότομη αύξηση της ανεργίας, τα μέτρα μείωσης μισθών, συντάξεων, όλες οι λεγόμενες αναδιαρθρώσεις είναι καταστροφή εργατικής δύναμης. Αλλά καταστρέφεται και μέρος του κεφαλαίου. Η μείωση της παραγωγής, το κλείσιμο επιχειρήσεων είναι καταστροφή κεφαλαίου. Και η διέξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, μόνο με την καταστροφή μπορεί να γίνει.

Η κρίση είναι βαθιά και με δεδομένη την ύπαρξη μεγάλου κρατικού χρέους δυσκολεύει στο έπακρο το ξεκίνημα μιας ανάκαμψης, αφού πρωταρχικό ζήτημα είναι να δοθεί κρατικό χρήμα στα μονοπώλια για να κάνουν επενδύσεις. Χωρίς κρατικό χρήμα καμιά καπιταλιστική επένδυση δε γίνεται. Γι' αυτό «καίγονται» για το χρέος. Που επίσης είναι σύμπτωμα της κρίσης, αφού οφείλεται στο κρατικό χρήμα που δόθηκε σε προηγούμενες περιόδους στα μονοπώλια.

Τώρα τα αστικά επιτελεία θεωρούν υποχρεωτικό το «κούρεμα» και μιλούν για χρεοκοπία. Ελεγχόμενη, αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη διαφορά από την ανεξέλεγκτη, ως προς την αναπόφευκτη καταστροφή, απαξίωση, κεφαλαίου. Οταν ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας για το χαράτσι στα ακίνητα το δικαιολόγησε και ως μέτρο για να επανέλθει η αξία των ακινήτων στο επίπεδο του 2009, ομολόγησε ότι ήδη έχει υποτιμηθεί κεφάλαιο. Οταν η βιομηχανική παραγωγή έχει τώρα πτώση 11% σε σχέση με το 2009, αυτό σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου. Το ΑΕΠ της χώρας, από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μέχρι και το 2009, τα περισσότερα χρόνια της περιόδου η αύξηση ήταν σε ποσοστά γύρω από 7-8%. Το 2009 η μείωση του ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές, διαμορφώθηκε στο -0,6%. Το 2010 υπολογίστηκε ότι μειώθηκε κατά 1,3%. Φέτος, εκτιμάται ότι μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο μειώθηκε κατά 7,5%. Αυτό είναι καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης. Η καταστροφή του κεφαλαίου συνεχίζεται μέχρι να αποκατασταθούν οι αναλογίες στους κλάδους παραγωγής.

Το ίδιο ισχύει και με τα ομόλογα των τραπεζών που αντιστοιχούν στο κρατικό χρέος και που αποτελούν κεφάλαιο για τις τράπεζες. Οταν στην αγορά σήμερα πουλιούνται πάνω από 50% λιγότερο από την ονομαστική τους αξία, σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου των τραπεζών. Η λεγόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία, δηλαδή το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων, με δεδομένο ότι τα ομόλογα τα έχουν διάφορες τράπεζες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θέτει σε κίνδυνο καταστροφής τις τράπεζες που τα διαχειρίζονται. Αν αφήσουν εντελώς ανεξέλεγκτη τη χρεοκοπία, τότε θα τα χάσουν όλα. Γι' αυτό γίνεται συζήτηση εδώ και πάνω από ένα χρόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα στα πλαίσια της Ευρωζώνης, ενώ παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ. Εδώ εκφράζονται αντιθέσεις για το ποιου κράτους οι τράπεζες θα χάσουν λιγότερα εντός της ΕΕ, αλλά και μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ, κυρίως λόγω ανταγωνισμού ευρώ - δολαρίου, αλλά και γενικότερων ανταγωνισμών στη διεθνή αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι συζητούν στην Ευρωζώνη για «κούρεμα» μεν, αλλά και για σταθερότητα του ευρώ.

Το μεγαλύτερο μέρος, βεβαίως, της χασούρας του κεφαλαίου φροντίζουν οι κυβερνήσεις να αντισταθμίζεται με την πολιτική που εφαρμόζουν, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου συνολικά (π.χ. ενισχύουν τις τράπεζες, αντισταθμίζουν μέρος της χασούρας κερδών λόγω κρίσης καταστρέφοντας εργατική δύναμη, με την ανεργία, τη δραστική μείωση μισθών - συντάξεων, την πληρωμή των εργοδοτικών εισφορών, την εμπορευματοποίηση Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας κλπ.), με τις αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων και γης κρατικής ιδιοκτησίας, για να βρουν τζάμπα επενδυτική διέξοδο τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Αυτό υπηρετούν και τα νέα μέτρα-φωτιά που ανακοινώθηκαν προχτές.

Ο λαός να μην υποκύψει. Εχει τη δύναμη να βάλει φραγμό στα μέτρα, να τα εμποδίσει στην πράξη, να επιβάλει να πληρώσουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, παλεύοντας για την ανακούφισή του, στη ρότα του αγώνα για λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την ΕΕ.