Η ημικρανία είναι ο πόνος που προκαλείται στο μισό κρανίο. Πρόκειται για ένα δυνατό και επαναλαμβανόμενο πόνο, που επιδεινώνεται από το φως και συχνά συνοδεύεται από ναυτία και εμετό.

Η ημικρανία προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες και είναι συνήθως κληρονομική. Κάνει την εμφάνισή της στη διάρκεια της εφηβείας ή τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Υπάρχουν 3 τύποι ημικρανίας:

• Κοινή ημικρανία: Δυνατός πόνος επί ώρες ή και μέρες, προσβάλλει το μισό ή και ολόκληρο το κεφάλι. Ο πόνος είναι συνήθως παλλόμενος και συχνά προκαλεί ευαισθησία του τριχωτού της κεφαλής.
• Κλασική ημικρανία: Εχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την κοινή ημικρανία. Λίγο πριν την έναρξή της, το άτομο παρουσιάζει νευρολογικά συμπτώματα, π.χ. οπτικές διαταραχές (φώτα που αναβοσβήνουν ή αστράφτουν), που ευθύνονται για την πλειονότητα των κρίσεων.
• Επιλεγμένη ημικρανία: Οι κρίσεις επιλεγμένης ημικρανίας αφήνουν το άτομο με διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου, που προκαλεί συμπτώματα όπως μυρμηγκιάσματα ή αδυναμία στη μια πλευρά του σώματος, απώλεια λόγου, ή διπλωπία λόγω διαταραχής των κινήσεων του ματιού. Οι διαταραχές αυτές, που ξεκινούν από περιοχές του εγκεφάλου που τροφοδοτούνται από κλάδους της έσω καρωτίδας, μπορεί να επιμείνουν για λίγο χρόνο αφού περάσει ο πονοκέφαλος της ημικρανίας. Μια σπάνια μορφή επιλεγμένης ημικρανίας φέρνει πονοκέφαλο με ζάλη, βούισμα στα αυτιά, σύγχυση και, σποραδικά, απώλεια συνείδησης. Αυτός ο τύπος ημικρανίας επηρεάζει τη βασική αρτηρία που τροφοδοτεί με αίμα τη βάση του εγκεφάλου.

Μερικές τροφές, όπως το τυρί και η σοκολάτα, ενεργοποιούν τις κρίσεις της ημικρανίας. Αυτό συμβαίνει γιατί οι τροφές αυτές περιέχουν χημικές ουσίες παρόμοιες με τη σεροτονίνη, ένα νευροδιαβιβαστή σημαντικό για τον έλεγχο της διαμέτρου των αιμοφόρων αγγείων, ο οποίος εμπλέκεται στην ημικρανία. Επίσης το κόκκινο κρασί, το στρες, η κόπωση, η έλλειψη ύπνου, φάρμακα όπως εκείνα για τη στηθάγχη και το αντισυλληπτικό χάπι, είναι μερικοί από τους παράγοντες που ενισχύουν τις κρίσεις της ημικρανίας.

Τη σωστή αγωγή, ανάλογα και με τα συμπτώματα του καθενός, τη χορηγεί ο γιατρός. Παυσίπονα όπως η ακεταμινοφένη ή η ασπιρίνη, μερικές φορές ανακουφίζουν, θα πρέπει όμως να παίρνονται στην αρχή της κρίσης. Τα φάρμακα κατά της ναυτίας όπως η προχλωρπεραζίνη μπορεί εξίσου να ληφθούν για να ανακουφίσουν από τη ναυτία και τον εμετό. Αν τα απλά παυσίπονα δεν αποδώσουν, η εργοταμίνη, που συστέλλει τα διεσταλμένα αιμοφόρα αγγεία γύρω από τον εγκέφαλο, συχνά δίνει ανακούφιση.