Ισως, τις μέρες αυτές δείτε στις τηλεοράσεις σας κάποιον εκ τους «εκσυγχρονιστές» κυβερνώντες αυτή τη χώρα, να κοκορεύεται, ότι η αποκέντρωση προχωρά με γρήγορους ρυθμούς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση παίρνει νέες αρμοδιότητες, κλπ., κλπ. Προφανώς, θα αναφέρεται στο νόμο 2880/2001, σύμφωνα με τον οποίο οριστικοποιείται το πέρασμα στους δήμους όλης της χώρας -είτε αυτοί είχαν συμφωνήσει είτε όχι- των λειτουργιών των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, των αθλητικών κέντρων, της επισκευής και συντήρησης των σχολείων. Κι όπως καταλαβαίνετε δεν περνούν στους δήμους μόνο οι λειτουργίες, αλλά και το αντίστοιχο κόστος. Και μπορεί, βέβαια, οι «εκσυγχρονιστές» κυβερνώντες μας, να ισχυριστούν πως μεταφέρονται, ταυτόχρονα και οι αναγκαίοι πόροι. Ετσι είναι, όμως; Οχι, βέβαια. Αποκαλυπτικό είναι τα ποσά, που δίνονται για τη χρονιά, που ήδη διανύουμε και τα οποία, μάλιστα, κάποιος αρμόδιος τα χαρακτήρισε και ως «απλόχερα». Για τους εκατοντάδες παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς όλης της χώρας, με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, όπως και για τα εκατοντάδες αθλητικά κέντρα, που έχουν χαρακτηριστεί δημοτικής σημασίας και πολλά απ' αυτά βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, δίνονται συνολικά 42 δισεκ. δραχμές όλα κι όλα. Οσο, δηλαδή, κοστίζει σήμερα στο ελληνικό δημόσιο η κατασκευή 12 - 15 χιλιομέτρων εθνικής οδού, για να έχετε κι ένα μέτρο σύγκρισης, με τα «αλισβερίσια» της κυβέρνησης με τις μεγάλες εταιρίες και την ολιγαρχία.