Θα μπορούσε να είναι μια μακρινή κωμική βερσιόν του «ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ». Ο κακοποιός Ντράιβερ μετά από μια πετυχημένη «δουλειά» και ένα από τα γνωστά κυνηγητά αυτοκινήτων παραβιάζει τα μεξικάνικα σύνορα και συλλαμβάνεται από τις διεφθαρμένες μεξικάνικες αρχές με ένα αυτοκίνητο γεμάτο κλεμμένα λεφτά και οδηγείται στις κακόφημες, ασφυκτικά γεμάτες φυλακές El Pueblito. Αυτές οι φυλακές, με την πολύ αυθεντική ωμή και κυνική ατμόσφαιρα και τα έντονα μεξικάνικα χρώματα, λειτουργούν σαν μικρογραφία της κοινωνίας που κυριαρχεί ο φόβος, η αθλιότητα, η πείνα και οι στερήσεις για όσους δεν είναι κοντά στους εξουσιαστές, τους μηχανισμούς, τους επιχειρηματίες που παράγουν και διακινούν ναρκωτικά και τα μίνι - καρτέλ, και ζέχνει από βρώμα, καταπίεση και αίμα. Ο Ντράιβερ αποφασίζει να μην παραμείνει εκεί μέσα παραπάνω από το απολύτως απαραίτητο διάστημα. Πιάνει φιλίες με ένα 9χρονο αγόρι και τη μητέρα του. Οι δυο αυτοί τον βοηθούν να επιβιώσει εκεί μέσα αλλά συνάμα τον ρίχνουν και σε καινούργια προβλήματα. Η voiceover (ο σκηνοθέτης τοποθετεί τον ήχο της ανθρώπινης φωνής πάνω από τις εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη) του Ντράιβερ, που ενεργεί διττά τόσο σαν πρωταγωνιστής όσο και σαν αφηγητής της ιστορίας, δίνει ομολογουμένως στην ταινία μια χροιά κλασικής γραφής ταινίας noir...