Κύριο χαρακτηριστικό του εγγράφου είναι η κινδυνολογία σε βάρος του λαού για να αποδεχτεί σαν μονόδρομο την ΕΕ. Σε αυτό αναφέρεται ότι τα διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου μειώνονται σταδιακά και από τις 20 Μάη θα διαμορφωθούν σε αρνητικό επίπεδο της τάξης του ενός δισ. ευρώ. Η προβλεπόμενη, λέει ο Λ. Παπαδήμος, ανεπάρκεια των διαθεσίμων στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιούνη, θα μπορούσε προσωρινά να καλυφθεί με την άντληση κεφαλαίων ύψους τριών δισ. ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Η κεντρική πρόβλεψη, τονίζεται, έχει ήδη τροποποιηθεί επί το δυσμενέστερον γιατί η τρόικα παρακράτησε ένα δισ. ευρώ περίπου από τη δόση του Μάη και «εκτιμάται ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες στην κάλυψη των συνολικών δαπανών του από τα μέσα Ιουνίου». Στο ίδιο έγγραφο, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει ότι από το τέλος του 2009 μέχρι το Μάρτη του 2012 οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες μειώθηκαν κατά 73 δισ. ευρώ ενώ από τις αρχές Μάη παρατηρείται πάλι μείωση των καταθέσεων και μέσα στο πρώτο δεκαήμερο αυτού του μήνα η μείωση ήταν περίπου δύο δισ. ευρώ.

Προεκλογική παρέμβαση υπέρ του «ευρωμονόδρομου» έκαναν και οι πρώην πρωθυπουργοί Κ. Μητσοτάκης και ο Κ. Σημίτης, με άρθρα τους στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» και στο «Βήμα» αντίστοιχα. Ενδεικτικά ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρει ότι «είμαστε υποχρεωμένοι εφεξής, να δεχθούμε τη σκληρή πραγματικότητα ότι θα ζούμε με αυτά που παράγουμε, κάτι το οποίο μας αναγκάζει να στρέψουμε την προσοχή μας περισσότερο στο βασικό πρόβλημα της Ελλάδος: πώς θα γίνουμε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί».

Ο ίδιος εκβιάζει το λαό να κάτσει στ' αυγά του, λέγοντας πως «η κατάσταση κινδυνεύει, όταν θα φτάσουμε στις εκλογές, να μην είναι αναστρέψιμος. Θυμάμαι την περίοδο του τέλους της δεκαετίας του '80, το σύνθημα που είχαμε τότε ρίξει, "να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή". Φοβούμαι ότι το ίδιο θα πρέπει να πούμε και σήμερα».

Στην ίδια ακριβώς λογική στο άρθρο του Κ. Σημίτη αναφέρεται πως «η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πολιτικής στο σύνολό της αλλά και η μη εφαρμογή των αποφάσεων της Ενωσης αποτελούν επίσης μόνιμα εμπόδια για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης», σημειώνοντας πως αυτή «είναι μια πραγματικότητα με την οποία πρέπει να συμβιβαστούμε», αφού «η συμμετοχή και η συνεργασία μας στην Ενωση είναι ζωτική προϋπόθεση για τη χώρα». Επιβεβαιώνει, δηλαδή, ότι κατάργηση αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στην ΕΕ και με «διαπραγμάτευση» μεταξύ των εταίρων, όπως λένε όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ.