Τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης στον εκδοτικό τομέα, με κυρίαρχο αυτό της περαιτέρω συμπίεσης των μικρών και μεσαίων εκδοτών, έναντι της ενίσχυσης της κυριαρχίας των μεγάλων, σε συνδυασμό με το ότι οι πρώτοι εξακολουθούν να τρέφουν αυταπάτες αφενός για το ρόλο του αστικού κράτους στην ενδυνάμωση της καπιταλιστικής αγοράς, αφετέρου για τη δική τους, ταξική θέση, αντικατοπτρίζει η αντιπαράθεση μεταξύ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ) και του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (ΣΕΒΑ), από τη μια πλευρά, και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, από την άλλη.

Σε κοινή τους, εκτενή, ανακοίνωση, ΠΟΕΒ και ΣΕΒΑ σημειώνουν ότι το ΕΚΕΒΙ «εξελίχθηκε σε δυνάστη για τους Ελληνες εκδότες», ότι «αντλώντας ασύλληπτα ποσά από το κράτος, επέλεξε να επικεντρωθεί μόνο στη δημιουργία της "Διεθνούς" Εκθεσης Θεσσαλονίκης, ότι είναι ένα κρατικό όργανο που μυστηριωδώς γιγαντώθηκε, σε μια περίοδο που επικρατεί τάση για αποκρατικοποίηση σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους» και «απορρόφησε τεράστια ποσά, τα οποία διαχειρίστηκε με περίσσεια σπατάλη κι έβγαλε εντελώς από το παιχνίδι της βελτίωσης και διάδοσης του βιβλίου τα θεσμικά όργανα του κλάδου». Κάνουν λόγο για... «κυριαρχία του κράτους - μέσω του ΕΚΕΒΙ - στο χώρο του βιβλίου» και καλούν την «κυβέρνηση που θα προκύψει τον Ιούνιο να καταργήσει ή έστω να περιορίσει το κρατικό αυτό απόστημα σε καθήκοντα που του αρμόζουν».

Είναι φανερό ότι οι διοικήσεις της ΠΟΕΒ και του ΣΕΒΑ θεωρούν ότι το κράτος είναι μια «ουδέτερη» δομή που δεν εξυπηρετεί ταξικά συμφέροντα και ότι η ύπαρξη του ΕΚΕΒΙ και όχι η κυριαρχία της καπιταλιστικής αγοράς φταίει για τα προβλήματά τους. Ομως το ΕΚΕΒΙ, όπως κάθε κρατικός φορέας στον καπιταλισμό, υπέρ της διασφάλισης της λειτουργίας της «αγοράς» υπάρχει. Της «αγοράς», που όλα τα στοιχεία των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι δημιούργησε και στον εκδοτικό τομέα μονοπώλια και ισχυρούς «παίκτες», εξαφανίζοντας ή πιέζοντας ασφυκτικά τους μικρούς εκδότες και όσους βιβλιοπώλες «διασώθηκαν» από την επέλαση των πολυεθνικών του κλάδου.