Δε φτάνει που βοηθούν τους εργοδότες να κουβαλήσουν την ταφόπλακα που θα πλακώσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, έχουν και το θράσος να ζητάνε και τα ρέστα. Η ηγεσία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) έβγαλε χτες νέα ανακοίνωση για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και για δεύτερη συνεχόμενη φορά όχι μόνο αποφεύγει να πει οτιδήποτε για το περιεχόμενο της Σύμβασης (που γκρεμίζει μισθούς και δικαιώματα), το οποίο οι εργαζόμενοι μάθαιναν απ' τους προϊσταμένους τους, αλλά και αφιερώνει δύο σελίδες για να κάνει επίθεση στις ταξικές δυνάμεις.

Η τακτική τους είναι ίδια, σε κάθε κλάδο, κάθε φορά που βοηθούν την εργοδοσία να ολοκληρώσει ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης: αφού πρώτα υπονομεύουν την πάλη των εργαζομένων καλλιεργώντας επανάπαυση, αυταπάτες, ηττοπάθεια βγαίνουν μετά και επικαλούνται το «εφικτό» και το «μικρότερο κακό» για να δικαιολογήσουν τον προδοτικό τους ρόλο. Αυτό έκανε και η ηγεσία της ΟΣΝΙΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «ανένταχτοι») όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν καλούσε τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν μαζί με τους κλινικάρχες «δηλητηριάζοντας» τον κλάδο με την επικίνδυνη αντίληψη ότι για να σωθούν οι εργαζόμενοι πρέπει να σωθούν οι εργοδότες. Οταν έβγαινε σε συνάντηση (τον περασμένο Μάρτη) με τους εργοδότες και χαρακτήριζε «επαναστατική γυμναστική» τις κατακτήσεις που είχε αποσπάσει ο κλάδος μετά από σκληρούς αγώνες, ακούγοντας τους εργοδότες να τους ζητούν να «προσγειωθούν στην πραγματικότητα», να μη συνεχίσουν τις «αμαρτίες του παρελθόντος» (όταν στο τιμόνι της Ομοσπονδίας βρίσκονταν οι ταξικές δυνάμεις). Οπως και έκαναν.

Πίσω από το χυδαίο αντικομμουνισμό και τις ψευτιές που χρησιμοποιούν κρύβεται η «αλλεργία» τους για κάθε αγώνα ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών. Δηλαδή για κάθε αγώνα που υπηρετεί αληθινά τις ανάγκες των εργατών, που συντρίβονται ανελέητα στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας». Γιατί την ώρα που τονίζουν ότι «η κρίση έχει μπει πλέον και στα καλύτερα μαγαζιά» και ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν» (σ.σ. οι νέοι αντεργατικοί νόμοι), προσφέρουν - αληθινά - κάθε υπηρεσία στην αντιμετώπιση της κρίσης, με μια βασική λεπτομέρεια: την αντιμετώπισή της προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας και σε βάρος των εργαζομένων.