Μόνιμη επωδός των παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι η καταγγελία της υποτιθέμενης διαπραγματευτικής «αφωνίας» και «ανικανότητας» της κυβέρνησης, κοροϊδεύοντας το λαό ότι ο ίδιος στην κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί σθεναρά και προς όφελός του. Η καταγγελία αυτή διαπερνά και το χτεσινό non paper που διένειμε στον Τύπο, όπου αναφέρεται: «Η συγκυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διαπραγματευτεί τίποτα (...) όντως δεν διαπραγματεύτηκε και δεν διαπραγματεύεται απολύτως τίποτα (...) υποτίθεται θα διαπραγματευόταν την επιμήκυνση ώστε να περιοριστεί η ανάγκη λήψης υφεσιακών μέτρων (...) συνιστά διαπραγμάτευση το γεγονός ότι όλοι τοποθετούνται επί της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους εκτός από την ελληνική κυβέρνηση;».

Αν όμως είναι η απουσία της ελληνικής κυβέρνησης απ' τα ευρωενωσιακά διαβούλια το πρόβλημα, τότε ...«τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ; Είναι εξίσου «ανίκανες» όλες οι κυβερνήσεις; Ρητορικά τα ερωτήματα και η απάντηση προφανής. Ολες οι κυβερνήσεις υλοποιούν αυτό το οποίο έχουν σε επίπεδο ΕΕ συμφωνήσει, την προσπάθεια να σύρουν τα μονοπώλιά τους στην έξοδο απ' την κρίση με το μικρότερο δυνατό κόστος γι' αυτά. Κι αυτή η προσπάθεια μεταφράζεται σε εξολόθρευση εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων των λαών. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση. Είναι όλα αποφασισμένα, τελειωμένα. Απ' τα μονοπώλια που εξουσιάζουν και την ευρωενωσιακή τους λυκοσυμμαχία που ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο πολύ υπολήπτεται. Με τους «λύκους» δε διαπραγματεύεσαι, τους πολεμάς για να τους τσακίσεις πριν σε κατασπαράξουν.

Αυτό το τόσο προφανές δε «χωράει» στις αναλύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που φλυαρεί ότι «αντί για σκληρή διαπραγμάτευση, η συγκυβέρνηση επέλεξε την χειρότερη εκδοχή της στρατηγικής του καλού και υπάκουου μαθητή, τον μερκελισμό, την υποτέλεια, δηλαδή, στη γερμανική δεξιά». Και υποδεικνύει στην κυβέρνηση αντί της γερμανικής «δεξιάς» να συμπαραταχθεί με άλλες πλευρές οι οποίες «διαπιστώνουν την αποτυχία της υφεσιακής πολιτικής» και «οργανώνουν κινήσεις για την έμπρακτη αμφισβήτησή της»! Ποιες είναι αυτές οι πλευρές δεν κατονομάζει. Αν όμως εννοεί το ΔΝΤ και τον Ομπάμα που κατά δήλωση του Αλ. Τσίπρα είναι το πρότυπο που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μιμηθεί, τότε εννοεί άλλου τύπου διαχείριση υπέρ των μονοπωλίων, πάντα όμως σε βάρος του λαού. Το παράδειγμα των ΗΠΑ είναι παραπάνω από αποκαλυπτικό αφού το «πρότυπο» του ΣΥΡΙΖΑ βυθίζει τον αμερικανικό λαό στα πιο μαύρα σκοτάδια της ανέχειας.