Η εργασιακή εκμετάλλευση βαθαίνει σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ, με στόχο να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων

Τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με το «Spiegel», ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις, στις οποίες συνδικάτα, όπως το IG Metal, εμφανίζονται να διεκδικούν αυξήσεις, μετά από χρόνια σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής και πετσοκομμένων παροχών.

Για πολλά χρόνια, το IG Metal συμφωνούσε με τους εργοδότες σε αυξήσεις πείνας, που μείωναν το πραγματικό εισόδημα των εργαζόμενων. Τώρα, όπως γράφει το «Spiegel», λεονταρίζει ότι θα ζητήσει «αξιοπρεπείς αυξήσεις», την ίδια ώρα που οι γερμανικές εταιρείες καταγράφουν κέρδη-ρεκόρ.

Βέβαια, οι «αξιοπρεπείς αυξήσεις» που λέει το IG Metal, μεταφράζονται από τον Π. Μπόφινγκερ, επικεφαλής του συμβουλίου των ειδικών που συμβουλεύουν την κυβέρνηση, σε 5% και σε 2% από ένα άλλο μέλος του συμβουλίου, τον Β. Φραντς. Κι αυτό όταν σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των ίδιων των συνδικάτων, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη Γερμανία «ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερο και ποτέ δεν απειλούνταν τόσο η μεσαία τάξη».

Στην Πορτογαλία, νέα αντιλαϊκά μέτρα προοιωνίζονται οι συστάσεις του ΔΝΤ στην κυβέρνηση να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 4 δισ. ευρώ στην επόμενη διετία (2013-14) μέσω της «μεταρρύθμισης του κράτους», σχέδιο που ανακοινώθηκε τον περασμένο Οκτώβρη.

Στη σχετική του έκθεση, που καταρτίστηκε με τη συνδρομή της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ΔΝΤ συνιστά κατά κύριο λόγο τη μείωση κατά 20% του αριθμού των περίπου 700.000 Πορτογάλων που απασχολούνται στο Δημόσιο, την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και την απελευθέρωση στο ύψος των συντάξεων ανάλογα με τις ανάγκες του προϋπολογισμού.

Σε γενικές γραμμές το Ταμείο εκτιμά πως το πορτογαλικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας είναι «εξόχως δαπανηρό» και πως τα επιδόματα ανεργίας είναι «πολύ υψηλά» και χορηγούνται «για μεγάλο χρονικό διάστημα». Οι προτάσεις του ΔΝΤ συμπίπτουν με την εφαρμογή των μέτρων αυστηρής λιτότητας που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση, με βάση τον προϋπολογισμό για το 2013, ώστε να φέρει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 4,5% του ΑΕΠ για τη φετινή χρονιά.

Μιλώντας χτες για το δάνειο στην Κύπρο, η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ δήλωσε ότι δε γίνεται να υπάρξουν ειδικοί όροι στο σχετικό πρόγραμμα (μνημόνιο), που δεν θα περιλαμβάνουν την ανάγκη για οικονομικές μεταρρυθμίσεις όπως οι ιδιωτικοποιήσεις. «Η τρόικα θα πρέπει να μιλήσει με την Κύπρο και δεν γίνεται να υπάρξουν ειδικοί όροι, καθώς έχουμε κοινούς κανόνες στην Ευρώπη», είπε η Μέρκελ, δίνοντας το στίγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που ενιαία προωθείται στην ΕΕ, μέρος της οποίας είναι οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις.

Η ίδια έφερε σαν παράδειγμα τη Μάλτα, με τον πρωθυπουργό της οποίας συναντήθηκε χτες και ο οποίος δήλωσε ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία που επέτρεψαν στη Μάλτα να προχωρήσει» και να κάνει πιο ανταγωνιστική την οικονομία της. Σε κάθε περίπτωση, η Μέρκελ συμπλήρωσε ότι «είμαστε μακριά από το τέλος των συνομιλιών» με την Κύπρο.

Στο μεταξύ, σύνθημα στα μονοπώλια να επενδύσουν στην Ελλάδα, εκτιμώντας προφανώς ότι διευρύνονται οι προϋποθέσεις για εγγυημένη και γρήγορη κερδοφορία, δίνει ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου (IIF), Τσαρλς Νταλάρα.

«Πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει το 2013 μια θαυμάσια ευκαιρία να ανακάμψει. Ηδη η ελληνική κυβέρνηση έχει εδραιώσει ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό αξιοπιστίας, τόσο στις αγορές όσο και στις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και νομίζω ότι στο πλαίσιο αυτό μπορεί να προχωρήσει με σθένος στις διαρθρωτικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, όπως η φορολογική μεταρρύθμιση και οι ιδιωτικοποιήσεις», σημειώνει σε συνέντευξή του στα «Νέα», εκθειάζοντας το αντεργατικό έργο της συγκυβέρνησης, τη φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων και τις ιδιωτικοποιήσεις, που δίνουν νέα πεδία δράσης στο μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

Ο ίδιος εκτιμάει ότι οι επενδυτές θα επιστρέψουν το 2013 στη χώρα με την προϋπόθεση ότι θα υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις για τις αποκρατικοποιήσεις και τη φορολογική μεταρρύθμιση. Για κερασάκι στην τούρτα, παροτρύνει την Ελλάδα «να απαλλαγεί από τον υπερμεγέθη δημόσιο τομέα» και «να απελευθερώσει προϊόντα και υπηρεσίες», προκειμένου να κάνει ακόμα ευκολότερη την πρόσβαση του κεφαλαίου σε στρατηγικής σημασίας και μεγάλης κερδοφορίας τομείς της οικονομίας.