Κι όλα αυτά όταν οι χαλυβουργοί και οι δυνάμεις στην Ομοσπονδία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ καλούσαν μόνιμα σε συντονισμό όλων των εργατών του κλάδου. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας πεισματικά αρνούνταν έναν τέτοιο συντονισμό, ισχυριζόμενη προκλητικά ότι... δεν πατάς ένα κουμπί για να γίνουν κινητοποιήσεις. Κάτι που θυμίζει τη λαϊκή παροιμία... «όποιος δε θέλει να ζυμώσει, σαράντα μέρες κοσκινίζει»!

Αλλά, σα να μην έφταναν αυτά, η διοίκηση της ΠΟΕΜ «ξεσήκωσε» εναντίον τους όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε και η εργοδοσία του Μάνεση και η κυβέρνηση στη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων. Είχε το θράσος να πει ότι αν έληγαν την απεργία, όπως τους είχε πει ο Μάνεσης, τότε δε θα συνεχίζονταν οι απολύσεις. Το τι έγινε φάνηκε μετά. Ο Μάνεσης τους έχει σε διαθεσιμότητα. Είπε ακόμη ότι το Σωματείο προκαλούσε να έρθουν τα ΜΑΤ έξω από την πύλη για να λήξει την απεργία. Τέτοιες εκτιμήσεις κάνουν συνδικαλιστικές ηγεσίες του γλυκού νερού, της ταξικής συνεργασίας. Είπε επίσης ότι ο αγώνας των χαλυβουργών κατέληξε σε ήττα για τους ίδιους και τους υπόλοιπους εργαζόμενους! Αυτά λένε οι «άκαπνοι» από αγώνες, όπως η ηγεσία της ΠΟΕΜ, κατά των ηρωικών χαλυβουργών. Που βεβαίως έχουν τη δική τους εκτίμηση από τη δική τους Γενική Συνέλευση, για τον ηρωικό αγώνα - παρακαταθήκη για όλη την εργατική τάξη.