Σε μια εποχή που η διαστρέβλωση της ιστορίας επιχειρείται με όλο και πιο πολλά επιστημονικά ή επιστημοφανή άλλοθι, ειδήσεις όπως η παρακάτω, που «αλιεύτηκε» από τα «Νέα» είναι ιδιαίτερα χρήσιμες. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Χίμλερ, ο αρχηγός των ναζιστικών «SS», λεηλάτησε από τις βιβλιοθήκες των κατακτημένων ευρωπαϊκών χωρών 140.000(!) βιβλία με θέμα το «κυνήγι μαγισσών» κατά τον 17ο αιώνα. Ηθελε να «αποδείξει», ότι επρόκειτο για ένα είδος «ολοκαυτώματος» της γερμανικής φυλής εκ μέρους της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας! Φέρεται, μάλιστα, να είπε, πως αυτό το κυνήγι κόστισε στο γερμανικό λαό «εκατοντάδες χιλιάδες νεκρές γυναίκες, οι οποίες βασανίστηκαν άγρια και εκτελέστηκαν».

Το ναζιστικό «κυνήγι μαγισσών» είναι γνωστό, όπως και η προπαγανδιστική εκστρατεία των ναζί, στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν «ιστορικά», με ανατροπή της Ιστορίας, την ιδεολογία τους. Ο Χίμλερ δεν πρωτοτυπεί. Οταν ένα έγκλημα τέτοιας έκτασης που δεν μπορεί να διαγραφεί, ενός καταπιεστικού συστήματος, έστω και ξεπερασμένου ιστορικά, ενδέχεται να προκαλέσει συνειρμούς δυσάρεστους για το υπάρχον καταπιεστικό σύστημα, τότε το τελευταίο το χρησιμοποιεί, διαστρεβλώνοντάς το, για τους δικούς του σκοπούς. Για τους ναζί το άγριο κυνήγι κατά των κομμουνιστών και το ολοκαύτωμα των Εβραίων «εξιλεώνονται», αφού η ουσία δεν είναι ο ίδιος ο ναζισμός, αλλά το «απειλούμενο» γερμανικό έθνος.

Αυτή η «λογική» χρησιμοποιείται και αντιστρόφως. Συκοφαντώνται διανοούμενοι, που με τη στάση και το έργο τους αντιτάχθηκαν στην εκμετάλλευση, αλλά που η ακτινοβολία τους δυσκολεύει μια ευθεία επίθεση εναντίον τους. Λ.χ. αν δεν μπορεί να «εξαφανιστεί» ο Μπρεχτ, μπορεί να κατασκευαστεί μια «έρευνα», που θα «αποκαλύπτει» πως δε δημιούργησε καν ο ίδιος το έργο του(!), όπως επιχειρήθηκε πριν λίγα χρόνια και φυσικά τίποτα δεν ξανακούστηκε έκτοτε. 'Η να στραφούν τα φώτα της δημοσιότητας στην «άστατη» ερωτική ζωή του Πικάσο, επειδή ενοχλούσε η πολιτική του στάση. Η ίδια λογική διαπερνά κάθε πτυχή της αστικής προπαγάνδας.

Ο πωσδήποτε, αυτές οι προσπάθειες των ναζί, δεν ήταν παρά η ακραία έκφραση της συνολικής προσπάθειας της αστικής τάξης -όποιο πολιτικό σύστημα κι αν χρησιμοποιεί- για την πλήρη ιδεολογική χειραγώγηση των εκμεταλλευόμενων, ώστε αυτοί, πάση θυσία, να μην έχουν πρόσβαση παρά μόνο στην προσφερόμενη, επιλεκτική, γνώση. Δηλαδή, στην άγνοια.