«Μυστικά ταξίδια» και «συναντήσεις με τους ανθρώπους σκοπιανής εταιρείας» καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η ΔΑΚΕ ανησυχώντας για την τύχη της ΛΑΡΚΟ (θυμίζουμε πως η ΔΑΚΕ μαζί με την ΠΑΣΚΕ πλειοψηφεί στη διοίκηση των σωματείων της εταιρείας). Διερωτάται «γιατί εξυπηρετούν τέτοια συμφέροντα», τονίζει ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί και οι διαβουλεύσεις γίνονταν «ερήμην της πολιτικής ηγεσίας» και συμπληρώνει: «Πού είναι η κυβέρνηση; Πού είναι οι αριστερές ιδέες Βενιζέλου - Κουβέλη; Πού είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πού είναι ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων; Πού είναι η Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ;»...

Από τη σκοπιά της συγκεκριμένης παράταξης είναι και κατανοητό και αποδεκτό το πρόβλημά που έχει: Τη νοιάζει η καταγωγή του επίδοξου αγοραστή της εταιρείας, όπως και το κατά πόσο θα καταλήξει στα χέρια αποκλειστικά ενός επιχειρηματικού ομίλου. Δε τη νοιάζει αν η ΛΑΡΚΟ θα αξιοποιηθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. Γιατί δε γίνεται να στηρίζεις και το λαϊκό όφελος και να δέχεσαι γενικά και αόριστα «το κράτος οπωσδήποτε να συνεχίσει να συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, για τον έλεγχο και την ορθολογική διαχείριση του ορυκτού πλούτου της χώρας» (ψήφισμα που εγκρίθηκε σε ημερίδα που οργάνωσαν τα σωματεία της εταιρείας τον περασμένο Νοέμβρη). Η επίκληση - γενικά - της διατήρησης της εταιρείας και της «ορθολογικής διαχείρισής» της είναι το επιχείρημα με το οποίο, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, έχουν στηρίξει διαχρονικά τις μειώσεις των μισθών, την εισβολή εργολάβων κτλ. Σε μια σειρά άλλους χώρους, με αντίστοιχα επιχειρήματα αυτές οι παρατάξεις μπαίνουν μπροστά και καλούν τους εργάτες να αναζητήσουν αξιόπιστους επενδυτές (βλ. ναυπηγεία Σκαραμαγκά), καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε προς δικό τους όφελος.