Το πρόβλημα είναι ότι αυτές «οι συμβάσεις έργου» μικρών παραγωγών με καπιταλιστικές μεταποιητικές επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα, προβάλλονται από την κυβέρνηση και την ΕΕ, περίπου ως η... σωτηρία των αγροτών, ως μέτρο «προστασίας» του αγροτικού επαγγέλματος! Επιδίωξη της τρικομματικής συγκυβέρνησης είναι αυτή η πρακτική να επεκταθεί, παράλληλα με την προώθηση άλλων μέτρων για τη δημιουργία καθετοποιημένων μονάδων παραγωγής και μεταποίησης αγροτοδιατροφικών προϊόντων, σε «αγροτοκτηνοτροφικά πάρκα». Η προμήθεια αγροτικών εφοδίων, θα προέρχεται αποκλειστικά από συγκεκριμένες πηγές που θα «δένουν» τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο από αυτές, ενώ από συγκεκριμένους καπιταλιστές του αγροτικού χώρου θα απορροφάται και η παραγωγή του, το ύψος και η αξία της οποίας θα καθορίζονται από συμβόλαιο. Το ότι τυπικά ο ίδιος μπορεί να εμφανίζεται ως κάτοχος ιδιοκτησίας (γης ή ζωικού κεφαλαίου, υποθηκευμένων στις περισσότερες περιπτώσεις) δεν μπορεί να κρύψει τη διαδικασία προλεταριοποίησης των μικρών αγροτοκτηνοτρόφων που η συγκυβέρνηση προωθεί με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς.