(Του απεσταλμένου μας, Γιάννη ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ).-- Ξεκίνησαν χτες και ολοκληρώνονται την Κυριακή στην Αλεξανδρούπολη οι εργασίες του 35ου Συνεδρίου της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ).

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με τη διακήρυξη που έχουν κυκλοφορήσει εδώ και μέρες, σημειώνουν - μεταξύ άλλων - ότι «σήμερα χρειαζόμαστε ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο».

Από τη μεριά του, ο πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης της ΓΣΕΕ αποτύπωσε την αγωνία του για το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» και μάλιστα σε υψηλούς τόνους στο χαιρετισμό του ανοίγοντας τις εργασίες του 35ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ χτες βράδυ στην Αλεξανδρούπολη. Επιχειρώντας, ως πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, να κλείσει κάθε έξοδο από το μαντρί της λυκοσυμμαχίας, μπροστά στις έντονες αναταράξεις που αντιμετωπίζει η Ευρωενωσιακή Ενωση των μονοπωλίων, αποφάνθηκε ότι «το μέλλον της Κύπρου, της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας κ.α. είναι συνυφασμένο με το μέλλον της Ευρώπης και το αντίστροφο», αναλαμβάνοντας για λογαριασμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου το ρόλο του ιδεολογικού χωροφύλακα και του θεματοφύλακα των στρατηγικών του επιλογών.

Ως ένθερμος θιασώτης ενός άλλου μοντέλου διαχείρισης της κρίσης ο Γ. Παναγόπουλος, ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ, μίλησε για «αδιέξοδο των νεοφιλελεύθερων εμμονών, για χρεοκοπία των μνημονιακών πολιτικών και της λιτότητας» μόνο και μόνο για να υπερασπιστεί το «κοινό ευρωπαϊκό κοινωνικό και πολιτικό πολιτισμό», δηλαδή μια άλλη εκδοχή της ίδιας αντεργατικής και αντιλαϊκής στρατηγικής στην ΕΕ, όπου κουμάντο θα συνεχίσουν να κάνουν τα μονοπώλια. Στο «δόγμα του σοκ», όπως χαρακτήρισε την πολιτική των μνημονίων, αντιπαρέθεσε την «ανάπτυξη», η οποία, όπως είπε, είναι και προϋπόθεση για «δημοσιονομική βελτίωση». Η υπεράσπιση της παλιάς καλής Ευρώπης μπροστά στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, ήταν το μόνιμο μότο της παρέμβασης του προέδρου της ΓΣΕΕ, δικαιώνοντας έτσι το ρόλο της ΓΣΕΕ ως στυλοβάτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συμφερόντων που εκφράζει.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, το ρόλο αυτό της ηγεσίας της ΓΣΕΕ εξήρε η Σ. Μπάροου, γγ της Διεθνούς Συνομοσπονδίας (ITUC), η οποία άνοιξε τις εργασίες του συνεδρίου. Αλλωστε, και αυτή, αν και περιορίστηκε σε διαπιστώσεις για τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης, ζήτησε να αλλάξει το μοντέλο του καπιταλισμού του 21ου αιώνα, επιχειρώντας να βγάλει λάδι τον καπιταλισμό προ κρίσης. Φαίνεται ότι, προκειμένου να σταθεροποιηθεί και να μακροημερεύσει ο καπιταλισμός πυκνώνουν οι υποψήφιοι μεταρρυθμιστές στις ηγεσίες των συνδικάτων. Παρ' όλ' αυτά, ο καπιταλισμός, με μεταρρύθμιση ή χωρίς μεταρρύθμιση, ο καπιταλισμός προ κρίσης ή και στην κρίση δείχνει τα δόντια του. Ετσι, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, εκτιμάται ότι η ανεργία στη χώρα μας το 2013 θα φτάσει κατά μέσο όρο το 29%, οι άνεργοι θα φτάσουν το 1.450.000, με αποτέλεσμα η αύξησή τους από το 2008 (377.900) να ξεπερνά το 1 εκατομμύριο.

Δελτίο Τύπου για την έναρξη του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ εξέδωσε το ΠΑΜΕ, χτες βράδυ:

«Και η έναρξη του συνεδρίου επιβεβαιώνει αυτό που για χρόνια το ΠΑΜΕ τονίζει: ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στηρίζει με όλους τους τρόπους τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα.

Ο Απολογισμός της Διοίκησης της ΓΣΕΕ επανέφερε, για μια ακόμα φορά, ως αιτίες της κρίσης τα golden boys, την απληστία του καπιταλισμού, το νεοφιλελευθερισμό κ.λπ. Πρόβαλε ως λύση νέο μείγμα διαχείρισης, αθωώνοντας τον καπιταλισμό και τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που τον υπηρετούν.

Στο ίδιο μήκος κύματος και το τσιράκι των διεθνών μονοπωλίων, γραμματέας της ITUC Saran Burrow, η οποία είπε τα ίδια στα αγγλικά.

Προκάλεσε, λέγοντας ότι το ΔΝΤ δεν έχει ιδέα για τις συνέπειες που έχει η πολιτική του στους εργαζόμενους. Πρόβαλε ως λύση για τους εργαζόμενους ένα νέο μοντέλο καπιταλισμού. Ευχαρίστησε την ηγεσία της ΓΣΕΕ στον κοινό στόχο προώθησης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων μέσα στην εργατική τάξη.

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να βγάλει τα συμπεράσματά της και να πετάξει από πάνω της τους επικίνδυνους, για τα συμφέροντά της, υποτακτικούς του κεφαλαίου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα».