Στις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου σημειώνεται η γεωστρατηγική του «νεοοθωμανισμού» της Τουρκίας με στόχευση την επέκταση και εδραίωση της δράσης του τουρκικού καπιταλισμού στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων, αξιοποιώντας μεταξύ άλλων το θρησκευτικό, πολιτιστικό στοιχείο. Θέση που ορθά αποδίδει τις εξελίξεις και τάσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, σε σχέση με το ρόλο της Τουρκίας.

Ακόμα, στο κείμενο των Θέσεων του Κόμματος για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου διαβάζουμε: «...υπάρχει σοβαρός κίνδυνος όξυνσης της κατάστασης στη Θράκη με βασικό "εργαλείο" το δικαίωμα του λεγόμενου "εθνικού αυτοπροσδιορισμού", που στηρίζεται σε μια εντελώς σαθρή βάση και χρησιμοποιείται "κατά το δοκούν" από τους ιμπεριαλιστές... Ο κίνδυνος αυτός τροφοδοτείται από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, για τον έλεγχο των ενεργειακών αγωγών που περνούν στη Θράκη».

Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, που αντικειμενικά βρισκόμαστε, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι ένα γεγονός τυπικό. Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών δείχνει ότι τα βασικά επιχειρήματα - προσχήματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή τέτοιων πολέμων, ήταν αυτά του «εκδημοκρατισμού», της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», αλλά και της απελευθέρωσης - εθνικού αυτοπροσδιορισμού μειονοτήτων (εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών κτλ).

Ζώντας, λοιπόν, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, σε μια περίοδο μεγάλης και γενικευμένης κρίσης (προπαρασκευαστικής ενδεχόμενου πολέμου), και σε μια περιοχή όπου μιλάμε για 37% και 50% μειονοτικό πληθυσμό σε Ξάνθη και Ροδόπη αντίστοιχα, δεν μπορούμε να μη συζητάμε για τη σπουδαιότητα της παρέμβασης του Κόμματος στη μειονότητα.

Α) Για τη σπουδαιότητα της παρέμβασής μας στη μειονότητα

• Κοινωνικοταξική σύνθεση του Κόμματος

Μιλάμε για την πλειοψηφία του πληθυσμού να είναι αγρότες και εργάτες, συγκεντρωμένοι κατά κύριο λόγο στον κλάδο των κατασκευών (οικοδόμοι) και της ναυτιλίας (ναυτεργάτες), με τεράστια ποσοστά ανεργίας και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Βασικά στοιχεία για την κοινωνικοταξική σύνθεση του Κόμματος αλλά και για την ύπαρξη δυνάμεων του Κόμματος σε στρατηγικούς κλάδους.

• Καταλυτική η στάση της μειονότητας σε συνθήκες γενίκευσης ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, για τη δυνατότητα να μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο, αφού ιδιαίτερα στην περιοχή θα αποτελέσει βασικό ατού χωρισμού της εργατικής τάξης και στοίχισής της πίσω από τμήματα της αστικής τάξης.
• Η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης θα αποτελέσει βασικό όπλο της Λαϊκής Εξουσίας στην Ελλάδα, αφού από δω διέρχονται αγωγοί ενέργειας, αποτελεί πέρασμα σπουδαίας σημασίας για το κεφάλαιο. Η απώλειά της θα είναι πλήγμα μεγάλης σημασίας για τη Λαϊκή Εξουσία.

Β) Για τις ιδιαίτερα διαμορφωμένες συνθήκες την περίοδο της κρίσης

• Η βασική παράμετρος που διαφοροποιεί αυτή την περίοδο από το προηγούμενο διάστημα είναι η έξαρση και πάλι του εθνικισμού - ρατσισμού, όπως αυτή εκφράστηκε και μέσα από τις εκλογές. Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) σε Ξάνθη και Ροδόπη αν τα ανάγουμε στο μη μουσουλμανικό πληθυσμό είναι σχετικά μεγάλα, 6,7% και 8,38% αντίστοιχα. Σε πρώτη φάση η ΧΑ δεν ανοίγει επίσημα μέτωπο, πέρα από τις τοποθετήσεις της για επιμέρους ζητήματα (π.χ. ορισμός μουφτή). Το επίσημο μέτωπό της είναι προς τους μετανάστες. Ωστόσο είναι υπαρκτό, κυρίως μέσα στα σχολεία, το δίπολο φασίστες - αντιφασίστες, με συσπείρωση των παιδιών από τη μειονότητα στον αντιφασιστικό πόλο. Δεν προκύπτει από το πουθενά. Πρόκειται για δίπολο που δουλεύεται από τα κάτω. Δίπολο αποπροσανατολιστικό προς όφελος της αστικής τάξης. Η απουσία εθνικιστικού πόλου από τη σκοπιά της Τουρκίας (χωρίς να αποκλείεται το γεγονός να υπάρξει και να πάρει διαστάσεις) ενισχύει το γεγονός ότι το γενικά αντιφασιστικό, ξεκομμένο από την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, εξυπηρετεί.
• Ενισχύονται υπερβολικά οι αυταπάτες για φιλολαϊκή διέξοδο στα πλαίσια του καπιταλισμού με μια «φιλεργατική», «φιλολαϊκή», αριστερή κυβέρνηση. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στη μειονότητα φτάνουν το 40%.
• Ενισχύεται η λογική της ατομικής λύσης, η φυγή στο εξωτερικό. Καλλιεργούνται αυταπάτες για την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Τουρκία και κατά πόσο μπορεί να ωφελήσει τους εργαζόμενους. Τεράστιο ποσοστό των εργατών από τη μειονότητα διαφεύγει στο εξωτερικό, σε αναντιστοιχία με τα μικρά βήματα οργάνωσης που γίνονται στους κλάδους που εργάζονται.

Γ) Για το περιεχόμενο της παρέμβασής μας

Το σύνολο του περιεχομένου της παρέμβασής μας δίνεται από τις θέσεις και το σχέδιο προγράμματος της ΚΕ για το 19οΣυνέδριο. Αποφασιστικά πρέπει να απαντήσουμε στα κύρια ζητήματα που ενισχύουν τις αυταπάτες για λύση στα πλαίσια του καπιταλισμού. Απ' αυτές θα απορρέουν και οι όποιες εθνικιστικές διαφοροποιήσεις, που πρακτικά εναποθέτουν τη λύση αντάμα με την αστική τάξη της κάθε χώρας. Οι θέσεις ενισχύουν το ιδεολογικοπολιτικό μας οπλοστάσιο σε σχέση με:

• Το αδύνατο φιλολαϊκής διεξόδου στα πλαίσια του καπιταλισμού. Καμιά κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όπως κι αν ονομάζεται. Η άρνηση του ΚΚΕ για συμμετοχή σε κυβέρνηση στον καπιταλισμό είναι απόφαση σπουδαίας σημασίας για την εργατική τάξη και το λαό. Είναι η θέση που μπορεί να «ξεμπλέξει» τις όποιες κοινοβουλευτικές αυταπάτες δημιουργούνται στο λαό. Αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη νικηφόρα έκβαση της επαναστατικής κατάστασης: Κόμμα επαναστατικό, ταυτισμένο με την πάλη για άλλη εξουσία. Οι όποιες μεταβατικές σύντομες χρονικά στιγμές μπορεί να προκύψουν, δεν είναι αντικειμενικό γεγονός (είναι ενδεχόμενο), και δεν μπορούν να αποτελούν επιδίωξη ενός ΚΚ. Ισα ίσα που η συνέπεια για άρνηση συμμετοχής σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να επιλυθούν νικηφόρα οι όποιες αντιφάσεις.
• Τη στάση του Κόμματος σε ενδεχόμενο πόλεμο. Η ανάλυση ότι η εργατική τάξη πρέπει να προσαρμόσει στις νέες συνθήκες τον αντικαπιταλιστικό της αγώνα. Σε συνθήκες που ιστορικά υπάρχει εμπειρία επιτάχυνσης των εξελίξεων. Το χαρακτήρα των εθνικιστικών δυνάμεων. Η ρήξη με εθνικιστικές - ρατσιστικές αντιλήψεις, η αποκάλυψη του αστικού τους χαρακτήρα αλλά και η πάλη ενάντια στο μικροαστικό αντιφασισμό. Πρακτικά ότι αντιφασιστικός αγώνας, χωρίς αγώνα ενάντια στο σύστημα που τον γεννάει, χωρίς οργανωμένη απάντηση της πρωτοπορίας που θ' ανατρέψει αυτό το σύστημα, είναι κούφια λόγια.
• Από τη θέση 97, παρ. 12 απορρέει και η όποια πιο ιδιαίτερη τοποθέτηση μπορεί να χρειαστεί για επιμέρους ζητήματα. Σεβασμός στα δικαιώματα και στις ιδιαιτερότητας κάθε μειονότητας, με βασικό ωστόσο την ταξική ενότητα των λαών, τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Δεν απαιτείται περαιτέρω διευκρίνιση, δεν είναι άλλωστε απαραίτητη στο χαρακτήρα του κείμενου των θέσεων.

Συμφωνώ με το σύνολο των ντοκουμέντων της ΚΕ (θέσεις, προσχέδιο προγράμματος, καταστατικό).