Πρώτον, τα όποια κονδύλια υποτίθεται χορηγούνται για την ενίσχυση του νέου αγρότη, στην πραγματικότητα περικόπτονται από το συνολικό πακέτο των άμεσων αγροτικών ενισχύσεων - από εκεί δηλαδή που προσδοκά να πάρει, ό,τι πάρει, η μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας. Δεύτερον, δε χορηγούνται για την ενίσχυση νέων ανέργων ή ανθρώπων προερχόμενων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία ή παιδιών φτωχομεσαίων αγροτών που θέλουν να παραμείνουν στα χωριά και τα χωράφια των πατεράδων τους, αλλά για την ενίσχυση επιχειρηματιών αγροτών - που μπορεί να είναι και νέοι - οι οποίοι επιδιώκουν τη δημιουργία καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον αγροτικό τομέα.

Το σύνολο των μέτρων και προϋποθέσεων που τίθενται για την έγκριση ενός τέτοιου προγράμματος τα καθιστά απαγορευτικά για όλους τους παραπάνω, οι οποίοι ακόμη και αν με χίλια ζόρια καταφέρουν να εισαχθούν σε κάποιο, στο τέλος καταλήγουν, εξαιτίας της ουσίας αυτών των προγραμμάτων δηλαδή της ΚΑΠ, καταχρεωμένοι στις τράπεζες και υπό το καθεστώς άμεσου εκβιασμού από τους εμπορομεσάζοντες. Δηλαδή και πάλι «με το ένα πόδι» εκτός παραγωγής.

Για να το πούμε με απλά λόγια: Τα μόνα μέτρα που με σθένος προωθούν η ΕΕ και η συγκυβέρνηση κατά της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού, είναι μόνο για την προώθηση φτηνών (νέων) εργατικών χεριών, για τις μεγάλες καπιταλιστικές φάρμες που ετοιμάζουν με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς.