Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ διακρίθηκαν για τη μαζική, οργανωμένη και πειθαρχημένη παρουσία τους. Βρέθηκαν στο συνέδριο με τη συνείδηση ότι βρίσκονται σε αποστολή για την οργάνωση της τάξης τους. Η στάση τους βασίζεται στην αντίληψη ότι υπάρχει η δυνατότητα και η ανάγκη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης σε όφελος του λαού, που περνά μέσα από την ταξική σύγκρουση.
Στην αντίπερα όχθη, οι δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας: Οι δύο ΠΑΣΚΕ, οι δύο ΔΑΚΕ, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ). Ελαμψαν όλοι διά της απουσίας τους. Ελειπαν περίπου 4 στους 5 αντιπροσώπους τους. Οταν τη δεύτερη μέρα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατήγγειλαν αυτήν την κατάντια και αποχώρησαν, στην αίθουσα έμειναν λιγότεροι από 90 σύνεδροι. Φάνηκε η δυσκολία της «εργατικής αριστοκρατίας» να «κινητοποιήσει» σημαντικό κομμάτι των δυνάμεών της, καθώς οι δεσμοί τους είναι προϊόν πελατειακών σχέσεων που σήμερα έχουν αδυνατίσει. Παράλληλα, η σημερινή κατάσταση είναι και αποτέλεσμα της συστηματικής καλλιέργειας κλίματος απογοήτευσης από την "εργατική αριστοκρατία", για την αδρανοποίηση των λαϊκών μαζών.