«Το λουκέτο που αποφάσισε η κυβέρνηση στην ΕΡΤ, είναι κρίκος στην αλυσίδα μιας νέας ολομέτωπης επίθεσης, που έχει στην αιχμή τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά αφορά συνολικά την εργατική τάξη και όλο το λαό. Το ζήτημα της ΕΡΤ (...) αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να προωθήσει γενικότερους στόχους, που σχετίζονται με τη στρατηγική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου και με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που υπέγραψε η κυβέρνηση και εφάρμοσε πρώτα στην ΕΡΤ, αφορά συνολικά τους οργανισμούς του Δημοσίου και συνακόλουθα χιλιάδες εργατοϋπάλληλους, πέρα από εκείνους της ΕΡΤ. Οπως μάλιστα δείχνει το παράδειγμα των ΕΑΣ και των άλλων εργοστασίων της αμυντικής βιομηχανίας, με εργαλείο την επίμαχη ΠΝΠ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να σαρώσει παραγωγικές μονάδες στρατηγικής σημασίας (...) Ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο σε φορείς που παρέχουν επιστημονικό έργο (...) Με την ίδια ΠΝΠ, η κυβέρνηση θα κλείσει κοινωνικές υπηρεσίες, μεγαλώνοντας το χάσμα ανάμεσα στις δημόσιες παροχές και τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, ενώ θα βαθύνει και η ιδιωτικοποίηση αυτών των υπηρεσιών.

Σε όλα αυτά, τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν συμφωνήσει. Για λόγους που σχετίζονται και με τη θέση που το καθένα διεκδικεί στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, μεγεθύνουν τη διαφωνία τους σε δευτερεύοντα ζητήματα αφού στα στρατηγικά συμφωνούν, την οποία αξιοποιούν ταυτόχρονα σαν "πρόβα τζενεράλε" για τα λουκέτα που έρχονται σε παραγωγικές επιχειρήσεις, με νέες στρατιές ανέργων και πολλαπλάσιες συνέπειες για το λαό (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στον αντίποδα αυτής της διαχείρισης, αλλά προβάλλει μια άλλη, που δίνει μεγαλύτερο ρόλο στις κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες όμως θα λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Δηλαδή, σαν καραμπινάτες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει κι αυτός "αναδιάρθρωση της ΕΡΤ", που σημαίνει απολύσεις και συρρίκνωση. Μιλάει για "υγιή επιχειρηματικότητα", την οποία θα ενθαρρύνει το κράτος. Κοροϊδεύει το λαό ότι έτσι θα τον προστατεύσει από τις συνέπειες της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης.

Σ' αυτό το δρόμο ανάπτυξης, ο λαός έχει μόνο να χάσει. Η πορεία σε βάρος του δεν πρόκειται να αντιστραφεί, ούτε καν να αναχαιτιστεί προσωρινά, αν στην ημερήσια διάταξη της πάλης του δεν μπει η προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με ενότητα της εργατικής τάξης και συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τη στρατηγική των μονοπωλίων, διεκδικώντας αυτά να γίνουν λαϊκή περιουσία. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτή την αναγκαιότητα, που είναι ο πυρήνας της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).