ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

«Η αυλαία έχει ήδη ανοίξει για την επόμενη πράξη στα Βαλκάνια: η μάχη για μία Μεγάλη Αλβανία. Το χειρότερο σενάριο αυτού του πολέμου θα μπορούσε να εμπλέξει και να σύρει σ' αυτή τη σύγκρουση ακόμη και την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία», παρατηρεί σε κύριο άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα «ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΠΟΣΤ» (15 Απρίλη 2001), με τον τίτλο «Ανάπαυλα στο δράμα των Βαλκανίων». Το άρθρο, που γράφηκε με αφορμή την «προσωρινή», όπως τη χαρακτηρίζει, εκτόνωση της έντασης που επικρατούσε στην περιοχή των Βαλκανίων, όταν πριν μιάμιση βδομάδα μετέβη στην περιοχή ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, εξηγεί την εμπλοκή της Ελλάδας και των γειτόνων της σε μία ευρύτερη βαλκανική σύρραξη, προτείνοντας την άμεση έναρξη «συλλογικών» και συγχρονισμένων προσπαθειών για διαπραγματεύσεις που θα διευθετούν συνολικά τα ζητήματα της περιοχής...

Η συντάκτης του άρθρου, Λουίζ Μπράνσον, εξηγεί τη θέση της, κάνοντας μεταξύ άλλων αναφορά στους πρόσφατους πολέμους (Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο) στην περιοχή και πιο συγκεκριμένα σε ζητήματα που θέτουν γείτονες της ΠΓΔΜ, γράφοντας: «Οι Ελληνες αρνούνται να αναγνωρίσουν το όνομα "Μακεδονία". Λένε πως ανήκει στη βόρεια επαρχία, που ονομάστηκε από το Φίλιππο το Β` της Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι, από ανατολάς, λένε πως οι Μακεδόνες έκλεψαν τη γλώσσα τους και πως είναι στην πραγματικότητα Βούλγαροι. Οι Σέρβοι αποκαλούν τους Μακεδόνες νότιους Σέρβους. Ενας Ελληνας διπλωμάτης μου είπε πως η γαλλική λέξη για μία φρουτοσαλάτα είναι "μακεδονική"... Αυτό ακριβώς, μου είπε, είναι οι Μακεδόνες...». Σε άλλο σημείο η συντάκτης του άρθρου παραθέτει την προ ετών πρόταση περί ομοσπονδίας Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας, που είχε κάνει στην Αθήνα ο πρώην Πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, λέγοντας πως στην ουσία είχε προτείνει το μεταξύ τους μοίρασμα της «Μακεδονίας». Η αρθρογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ», επικαλούμενη μάλιστα δηλώσεις Ελληνα ακαδημαϊκού, γράφει πως η Ελλάδα τότε «συγκρατήθηκε» λόγω των δεσμεύσεών της και της ένταξής της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ(!)...

Ακολούθως, η Μπράνσον επικεντρώνεται στην ακόλουθη θεωρία: «Εάν η μάχη για τη Μεγάλη Αλβανία αρχίζει στο Κοσσυφοπέδιο, τη δυτική Μακεδονία και την Αλβανία, η Ελλάδα θα μπορούσε να συρθεί, επικαλούμενη την ασφάλεια των βόρειων συνόρων της. Τα βιβλία της Ιστορίας μία μέρα θα μπορούσαν να καταγράψουν την αντίδραση - ντόμινο που συνέβη αμέσως μετά: Πώς η Τουρκία, παλιός εχθρός της Ελλάδας, μπήκε στο χορό για να σταματήσει την Ελλάδα. Πώς ανησυχίες γειτόνων για την ασφάλεια των δικών τους συνόρων δικαιολόγησαν στρατιωτική δράση από τη Βουλγαρία και τη Σερβία. Πώς το μικρό Μαυροβούνιο είδε τον πόλεμο ως μία ευκαιρία για να δοκιμάσει μία γρήγορη έξοδο από την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Πώς οι Σέρβοι και οι Κροάτες της Βοσνίας ενθαρρύνθηκαν τότε να αναβιώσουν τον αγώνα τους, για να γίνουν μέρος μίας Μεγαλύτερης Σερβίας ή μίας Μεγαλύτερης Κροατίας. Και τελικώς πώς οι Ρώσοι "έσφιξαν τους μύες" προς την πλευρά των ομόθρησκών τους, ορθόδοξων Σέρβων και Μακεδόνων Σλάβων». Και το επιμύθιο του άρθρου:«Οι κίνδυνοι (μίας γενικευμένης βαλκανικής σύρραξης) παραμένουν... Θα ήταν καλύτερα και προσφορότερο να καταβληθεί μία συγχρονισμένη προσπάθεια διαπραγματεύσεων για μία άμεση συνολική περιφερειακή διευθέτηση (των ζητημάτων)»...