«Σε συνθήκες που η εργατική - λαϊκή οικογένεια αναμετράται καθημερινά με τις δυσκολίες που προκαλούν οι συνεχόμενοι γύροι βαρβαρότητας, δεν εξασφαλίζεται προκαταβολικά η άνοδος της ταξικής πάλης. Η ίδια η πείρα που αποκτάται από τους αγώνες των τελευταίων ετών επιβεβαιώνει τις δυσκολίες που συσσωρεύονται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην αντίσταση και αντεπίθεσή του, κόντρα στον ταξικό αντίπαλο και τα κόμματά του, στα αποσπάσματά τους στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα. Η επίδραση που ασκεί η κρίση στην εργατική - λαϊκή συνείδηση έχει αντιφατικό χαρακτήρα. Υπάρχουν εξάρσεις, ξεπετάγματα, θετικές διεργασίες και προβληματισμός, αλλά παράλληλα συνυπάρχει μοιρολατρία, συμβιβασμός, μειωμένες απαιτήσεις μπροστά στον οδοστρωτήρα της επίθεσης. Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος.

Η ανασύνταξη δεν είναι σύνθημα, δεν είναι γενική κατεύθυνση, δεν είναι μια ιστορία με σταθερή ροή και χαρούμενο τέλος, ούτε περιγραφή κάποιου ιδεατού σεναρίου. Εχει σαφή και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αναφέρεται στην ανάγκη ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος, των συνδικαλιστικών οργανώσεων με ορίζοντα την προοπτική και άξονα τις σημερινές ανάγκες και τους καθημερινούς αγώνες που αναπτύσσονται. Με βάση αυτά μπαίνει απαιτητικά στο επίκεντρο το ερώτημα «τι κίνημα χρειάζεται», πρώτα και κύρια στο περιεχόμενό του. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος με τους εργάτες προσκυνημένους στα μονοπώλια και συμβιβασμένους με το καπιταλιστικό σύστημα, δεν μπορεί να υπάρχει. Απαιτείται σύγκρουση με απόψεις υποταγής που ντύνονται με προτάσεις αγώνα και επαναστατικά συνθήματα, που βαφτίζουν ως αντικαπιταλιστική πάλη διάφορα τσιτάτα καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Που προβάλλουν ως μέσο ανάπτυξης του κινήματος την ενότητα δράσης διαφόρων ρευμάτων και πολιτικών ομάδων χωρίς τελικό σκοπό και προϋποθέσεις. Που αμφισβητούν την ύπαρξη ταξικού ρεύματος ή το θεωρούν διασπαστικό και παλεύουν για σύγκλιση αντίπαλων ιδεών και θέσεων.

Δεν αρκεί μόνο η αυξημένη επαγρύπνηση με μέτωπο σε αυτές τις αντιλήψεις και πρακτικές, δε φτάνει μόνο η επιμονή και η μεθοδική διαφώτιση, αλλά χρειάζεται σταθερή και αδιάκοπη οργανωτική δουλειά στους εργαζόμενους (...) Η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου δεν έχει ημερομηνία λήξης ούτε όριο. Οπως τονίζεται στον επίλογο της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ «σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς είναι ανάγκη να δυναμώσει η διαφώτιση και η ενημέρωση για τις εξελίξεις, να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι στη συζήτηση. Είναι ανάγκη η ενίσχυση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο δουλειάς και η κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ετσι θα διαμορφώσουμε τους όρους ανασύνταξης του κινήματος, παρεμπόδισης αλλά και γενικής αντεπίθεσης» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)