Η ανατροπή στο καθεστώς της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν έχει αφετηρία τα σημερινά μέτρα. Εχει ξεκινήσει με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία. Η πρώτη αρχή έγινε επί ΝΔ με τους αντιασφαλιστικούς «νόμους Σιούφα», όπου τέθηκαν οι βάσεις για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων. Νόμους που διατήρησε το ΠΑΣΟΚ, για να τους χρησιμοποιήσει σήμερα ως εφαλτήριο για νέα πιο σκληρά, σε βάθος και προοπτική, μέτρα. Επομένως, ακόμα και αν η κυβέρνηση, κάτω από τη λαϊκή πίεση, αποσύρει τα σημερινά μέτρα, δε θα δημιουργηθεί αυτόματα θετική μηδενική βάση. Η αντιμετώπιση της πιο σκληρής επίθεσης της 10ετίας δεν μπορεί να γίνει ξεκομμένα, αποσπασμένα από όλους εκείνους τους παράγοντες που σχετίζονται άμεσα και έμμεσα με την Κοινωνική Ασφάλιση: Με το δικαίωμα της εργασίας για όλους, με την καταπολέμηση της ανεργίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με τη δράση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών και της Παιδείας, με την εμπορευματοποίηση και το κυνήγι του υπερκέρδους, με το θέμα της ασφάλισης όλων των Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων. Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι αναπόσπαστα εξαρτημένη από το ύψος των μισθών και παροχών, από την αγοραστική ικανότητα των εισοδημάτων, που σήμερα έχουν πάρει τον κατήφορο. Η μερική απασχόληση πάει χέρι - χέρι με τη μερική σύνταξη και την ακριβή ιδιωτική κοινωνική περίθαλψη, η ανεργία με τη φτώχεια. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν κατευθείαν επίδραση - και χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένο νομικό καθεστώς - στην υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση του συστήματος συντάξεων, Υγείας και Πρόνοιας.

Η αντιδραστική επίθεση κυβέρνησης, εργοδοσίας, των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο δεν έχει μόνο στόχο να διασφαλίσει τα κέρδη και τα κεφάλαια. Εχει γενικότερο πολιτικό στόχο, να υποτάξει και τη συνείδηση των εργαζομένων, να τους διαιρέσει και να τους τρομοκρατήσει. Να τους μετατρέψει σε επαίτες, μοιρολάτρες, απαθείς, με απατηλά και αντιδραστικά κηρύγματα, ο καθένας να ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και στην καλύτερη περίπτωση για αυτούς που κλείνει η πόρτα του σπιτιού τους. Επομένως, χρειάζεται πολιτική, πολιτιστική ανύψωση της ταξικής συνείδησης του εργαζομένου, βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της ταξικής και γενικότερα της λαϊκής αλληλεγγύης, του αδιάλλακτου αγώνα με την καπιταλιστική εργοδοσία, με το μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Να γυρίσουν την πλάτη σε όλους εκείνους που άμεσα ή έμμεσα τους καλούν να αναδιπλωθούν στο στενό επαγγελματικό, κλαδικό συμφέρον, σ' αυτούς που προσπαθούν να τους διαιρέσουν, να τους κρατήσουν σε μια εγωιστική αναζήτηση ατομικής λύσης, για «το δικό μου πρόβλημα», ή το πολύ για «το δικό μου ταμείο». Να αψηφήσουν αυτούς που θέλουν να τους διασπάσουν, προβάλλοντας τις διαφορές μισθών και παροχών, τις διαφορές ηλικίας, το δήθεν χάσμα των γενεών, την ψευτοαντίθεση εργαζόμενοι στα ευγενή ή μη ευγενή ταμεία, τη διαίρεση κέντρο - περιφέρεια.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν ενεργό μέρος σε μαζικές διαδικασίες στα σωματεία, στους χώρους δουλιάς, ώστε μαζικά και συλλογικά να αποφασίζουν το επόμενο βήμα τους. Να ξέρουν ότι στο μεγάλο ρεύμα που αναπτύσσεται υπάρχουν και θα υπάρξουν και εκείνοι που θα θελήσουν να κρατήσουν τον αγώνα ελεγχόμενο, εντός των τειχών της κυρίαρχης πολιτικής.

Το ΚΚΕ από τη θεωρία, το χαρακτήρα του, και προπάντων από την πείρα του, γνωρίζει πολύ καλά τι όπλο αποτελεί η ταξική ενότητα, η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Η κοινή δράση είναι το ζητούμενο, και ο δρόμος προς αυτήν περνάει μέσα από την πολιτική και κοινωνική χειραφέτηση των εργαζομένων από την κυρίαρχη πολιτική, από τη λογική της ταξικής συνεργασίας, από την πολιτική που ταυτίζει τα συμφέροντα της χώρας και του λαού με την ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τον διεθνικών ομίλων.

Η κοινή δράση και η αποτελεσματικότητα των αγώνων θα ανεβεί σε υψηλότερο επίπεδο, θα φέρει καρπούς, στο βαθμό που οι εργαζόμενοι βγάλουν γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα για τις βαθύτερες αιτίες, για τους παράγοντες και τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης. Αυτοί οι αγώνες που γίνονται, αυτοί που θα έρθουν, πρέπει να βρουν την ολοκλήρωσή τους στην πορεία με τη μαζική εγκατάλειψη και απόρριψη της πολιτικής των δύο κύριων υπεύθυνων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έθρεψαν με τεράστια κέρδη το μεγάλο κεφάλαιο.

Η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο θα δώσει δύναμη και προοπτική στον αγώνα, θα χαλάσει τα σχέδια όλων αυτών που, σε κρίσιμες στιγμές του αγώνα, προβάλλουν συνταγές ταξικής συνεργασίας, του λεγόμενου όπλου του κοινωνικού διαλόγου.

Η συσπείρωση και κοινή δράση με το ΚΚΕ, η ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα, για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, ώστε να αποκτήσει ο καθημερινός αγώνας προοπτική.

Τρίτη, 24 Απρίλη 2001