Σε μεγάλη περισυλλογή βρίσκομαι αυτές τις μέρες. Δεν είναι μόνο η αδυναμία μου να βγω στους δρόμους και να διαδηλώσω μαζί με τους χιλιάδες εργαζόμενους, για το Ασφαλιστικό και τόσα άλλα προβλήματα του λαού μας: την Παιδεία, την Υγεία, την τρομοκρατία κ.α.

Περισσότερο σκέφτομαι το πώς είναι δυνατόν να εκδηλώσω τη συμπαράστασή μου στους απεργούς πείνας που έχουν αποδυθεί εδώ και μήνες οι πολιτικοί κρατούμενοι της Τουρκίας. Κι όσο τους σκέφτομαι τόσο και περισσότερο θυμάμαι τον αγωνιστή κομμουνιστή, πατριώτη Τούρκο και διεθνιστή Ναζίμ Χικμέτ με τους αξέχαστους στίχους του: Κάθε πρωί/ κάθε πρωί γιατρέ/ η καρδιά μου/ στην Ελλάδα ντουφεκίζεται.

Πώς να ξεχαστούν οι στίχοι αυτοί που έβγαιναν μέσα από τα βάθη της καρδιάς του Χικμέτ για συμπαράσταση των Ελλήνων αγωνιστών που τουφεκίζονταν στην Κεφαλλονιά, το Επταπύργιο!!!

Κι όσο περισσότερο θυμάμαι αυτούς τους στίχους, τόσο νιώθω περισσότερο το χρέος να εκδηλώσω κι εγώ προσωπικά τη συμπαράστασή μου. Δυστυχώς, η υγεία μου δε μου επιτρέπει ούτε και σε καροτσάκι αναπηρικό να πάρω μέρος στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης για τους Τούρκους δεσμώτες αγωνιστές.

Ωστόσο, θέλω νοερά να βρίσκομαι μαζί με όλους, που θα διαδηλώσουν μπρος στην Τουρκική Πρεσβεία και θα διαμαρτυρηθούν, για τη βαρβαρότητα του τούρκικου καθεστώτος. Νοερά, βέβαια, βρίσκομαι καθημερινά μέσα στα κελιά των απεργών πείνας και θαυμάζω τον απίστευτο ηρωισμό των αγωνιστών, της δημοκρατίας, ελευθερίας, ανεξαρτησίας, γενικότερα.

Οι Τούρκοι αγωνιστές απεργοί και ο αγώνας τους ξεπερνά τα σύνορα της πατρίδας τους. Τα ιδανικά, για τα οποία αγωνίζονται, είναι ιδανικά όλων των λαών. Γι' αυτό η συμπαράσταση στον αγώνα τους είναι ηθικό χρέος όλων των ανθρώπων όπου Γης.

Σαν πολιτικός κρατούμενος έκανα κι εγώ μαζί με χιλιάδες συναγωνιστές απεργία πείνας...

Στις Φυλακές Κέρκυρας η απεργία κράτησε σχεδόν 20 μέρες, κάτι ανάλογο κράτησε στην Κεφαλλονιά και στην Αίγινα, όπου έγιναν και υποχρεωτικός σιτισμός με βάρβαρο τρόπο, απ' τις Διευθύνσεις των Φυλακών. Δοκίμασα κι εγώ τη γεύση της απεργίας αυτής στο Αβέρωφ με μόνο 7 μέρες απεργία και ξέρω τι θα πει να απεργείς. Ομως η απεργία πείνας των Τούρκων αγωνιστών ξεπέρασε σε διάρκεια τις 120 μέρες.

Αναλογίζομαι με δέος την αντοχή κι επίμονη συνέπεια αυτής της απεργίας ήταν να πεθάνουν μέχρι τώρα 17 πέρα απ' όσους εν ψυχρώ δολοφονήθηκαν (28). Ανάμεσα στους νεαρούς, από πείνα η 22χρονη Σιμπέλ κι άλλες δυο γυναίκες.

Υποκλίνομαι με άπειρο σεβασμό και θαυμασμό στον ηρωισμό των νεκρών και ζωντανών αγωνιστών.

Υποκλίνομαι και καλώ καθέναν που χτυπά στα στήθια του πατριωτική ανθρώπινη καρδιά να σταθεί πλάι στους αγωνιστές, να γίνει δεκτό το αίτημά τους. Να καταργηθούν τα λευκά κελιά.