Η διπλωματία δεν έχει καταφέρει να υποκαταστήσει τα όπλα στη Μέση Ανατολή. Η σχετική αποκλιμάκωση που επικράτησε την εβδομάδα που φεύγει, στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη, μόνο εκρηκτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Ο ισραηλινός στρατός απέφυγε τις εντυπωσιακές κινήσεις, όπως η εισβολή τεθωρακισμένων στα αυτόνομα εδάφη ή ο πολύωρος βομβαρδισμός παλαιστινιακών στόχων. Αυτό, όμως, δε συνεπάγεται ότι έπαψε να σηκώνει τα όπλα ενάντια στους Παλαιστίνιους διαδηλωτές. Ούτε χαλάρωσε τις απαγορεύσεις μετακίνησης και τον αποκλεισμό, παρά τις, περί του αντιθέτου, δηλώσεις καλών προθέσεων. Αντίθετα, με αφορμή και το μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, που σηματοδότησε την έναρξη της εβδομάδας, παρέμεινε σε συναγερμό και έθεσε σε εφαρμογή μέτρα απόλυτου αποκλεισμού, για τουλάχιστον δύο εικοσιτετράωρα, για την προστασία των εκδηλώσεων της επετείου της Ημέρας της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Παράλληλα, η διπλωματική εγρήγορση που φαίνεται να αναπτύσσεται γύρω από το θέμα, για πολλούς δεν είναι παρά μια προσπάθεια βελτίωσης του προσώπου του Ισραήλ, απέναντι στη διεθνή κοινή γνώμη, και κυρίως απέναντι στην Ουάσιγκτον. Ο Λευκός Οίκος δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για την εισβολή στα αυτόνομα εδάφη. Σαφώς, όχι για τις πραγματικές συνέπειες της τακτικής που, εδώ και μήνες, ακολουθεί ο ισραηλινός στρατός, αλλά γιατί η συγκεκριμένη κίνηση ήταν ιδιαίτερα ακραία και έθετε σε δύσκολη θέση την αμερικανική διπλωματία απέναντι στις αραβικές ηγεσίες, που, επίσης, πιέζονται από την οργή των λαών τους. Η άμεση ισραηλινή υποχώρηση αποκατέστησε τη διαπραγματευτική αξιοπιστία της Ουάσιγκτον και έδωσε το άλλοθι εκείνο που χρειαζόταν η πλειοψηφία των αραβικών ηγεσιών για να αποφύγουν τη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων στήριξης του παλαιστινιακού λαού.

Στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας «αναμόρφωσης» της διεθνούς εικόνας, μπορεί κανείς να εντάξει τόσο την, κατ' αρχάς, «θετική» υποδοχή του ιορδανο-αιγυπτιακού σχεδίου από την ισραηλινή ηγεσία, όσο και το ταξίδι του Ισραηλινού ΥΠΕΞ Σιμόν Πέρες, πρώτα στο Κάιρο, για να το συζητήσει, και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, για να εκθέσει τις ισραηλινές απόψεις. Η δημοσιοποίηση, βέβαια, των ισραηλινών «επιφυλάξεων», αλλά και των «προτάσεων για ορισμένες αναγκαίες τροποποιήσεις» δεν αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων, αφού καθίσταται σαφές ότι η ισραηλινή ηγεσία επιθυμεί να αλλάξουν όλα εκείνα τα κομβικά σημεία που ζητούν οι Παλαιστίνιοι.

Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν υποχωρεί βήμα από τις αρχικές της θέσεις. Απλώς, χαμηλώνει κάπως τους τόνους. Κίνηση που δεν μπορεί παρά να ετοιμάζει τους πάντες για την επόμενη επικίνδυνη κλιμάκωση για ολόκληρη την περιοχή. Σκηνικό που θα επαναλαμβάνεται, μοιραία, όσο η ουσία των ζητημάτων, τα δίκαια αιτήματα του παλαιστινιακού λαού, το διεθνές δίκαιο και οι σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ παραμένουν στο περιθώριο.