Για δεύτερη μέρα χτες συνεχίστηκε στην αρμόδια κοινοβουλευτική Επιτροπή η συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2014, ο οποίος αποτυπώνει την κλιμάκωση της βάρβαρης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, ενάντια στην εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Με βάση τον προγραμματισμό ο προϋπολογισμός θα εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής την επόμενη Τρίτη 3 Δεκέμβρη και θα ψηφιστεί τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 7 Δεκέμβρη.

Από το ΚΚΕ ο γενικός εισηγητής του Κόμματος Νίκος Καραθανασόπουλος τόνισε ανάμεσα σε άλλα παίρνοντας το λόγο: «Ο προϋπολογισμός είναι από τα βασικά εργαλεία μέσα από τα οποία κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων». «Μια αντιλαϊκή επίθεση που με συνέπεια και η σημερινή συγκυβέρνηση, υπηρετεί αξιοποιώντας συνολικότερα την καπιταλιστική κρίση, για να προωθήσει με ταχύτερους ρυθμούς και πιο αποτελεσματικά τις βασικές στοχεύσεις της αστικής τάξης, οι οποίες μπορούν να συμπυκνωθούν σε δύο σημεία. Το πρώτο σημείο είναι, ακριβώς, τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και της δημοσιονομικής διαχείρισης και εξυγίανσης να τα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα», και «δεύτερο συστατικό στοιχείο αυτής της επίθεσης είναι, ακριβώς, η προσπάθεια να θωρακιστεί, μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων μέσα από την συνολική μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης και, ταυτόχρονα, να διαμορφωθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο». Επομένως, ο νέος προϋπολογισμός «είναι εργαλείο αναδιανομής του πλούτου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων» και «αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά ανέκαθεν υπηρετούσε πιστά τις εκάστοτε διαχρονικά αναγκαίες προσαρμογές της αστικής τάξης».

Περιέγραψε τα βάρβαρα μέτρα που περιέχονται στον προϋπολογισμό ο οποίος, όπως τόνισε, είναι ένας προϋπολογισμός υπό καθεστώς αναίρεσης στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.

Απαντώντας στα ιδεολογήματα περί «κρίσης χρέους» όπως αναφέρθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε ότι είναι «τοποθετήσεις που προσεγγίζουν υπαρκτά προβλήματα, τα οποία όμως δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα». Ενοχοποιούνται, δηλαδή, για την κρίση τμήματα του κεφαλαίου (είτε τραπεζικό ή παρασιτικό) και «αθωώνουν επί της ουσίας το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, την αστική τάξη συνολικά».

Αναφερόμενος στην ενδοαστική διαπάλη που εκφράζεται και με τη συζήτηση του προϋπολογισμού, τόνισε ότι αυτή αφορά το «μείγμα καπιταλιστικής διαχείρισης» και «αντανακλά την αδυναμία της αστικής τάξης να διαχειριστεί την κρίση, την αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής».

Η διαπάλη αυτή είναι μέρος των «αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιμπεριαλιστικά κέντρα, απόρροια του ανισόμετρου τρόπου εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης», τόνισε. «Αντιθέσεις που διαμορφώνουν κινδύνους ακόμα και για περιφερειακούς ή γενικευμένους πολέμους». Είναι μείγματα διαχείρισης που δεν αμφισβητούν τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, επισήμανε και ανέφερε ότι «η οποία ανάκαμψη θα είναι αναιμική, βασισμένη στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων».

Από την άποψη αυτή χαρακτήρισε ψευτοδιλήμματα για το λαό, ξένα για τα συμφέροντά του, αν θα συστρατευθεί πίσω από το άρμα Μέρκελ ή Ομπάμα όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θα πρέπει να υποστηρίξει την επιμήκυνση ή το κούρεμα του χρέους ή η επιλογή νομίσματος. Ξεκαθάρισε ότι «το χρέος είναι παιδί του καπιταλιστικού συστήματος» και δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί από το λαό ούτε ένα λεπτό του χρέους.

«Επομένως», συνέχισε, «ο νέος διπολισμός που πάει να διαμορφωθεί είναι ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής» και ποιος μπορεί να αποτελέσει τον πιο αποτελεσματικό παράγοντα στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Υπογράμμισε ότι συστατικό στοιχείο αυτού του πολιτικού σκηνικού είναι και ο αντικομμουνισμός, στον οποίο «οι οπορτουνιστές είναι σημαιοφόροι» και παρουσίασε ένα λιβελογράφημα που έχει αναρτηθεί σε ιστολόγιο, με τίτλο «Σαμαρική Πράβδα» τονίζοντας ότι ο «αντικομμουνισμός ήταν πάντα βασικό κριτήριο των αστών για να γίνουν κάποιοι αποδεκτοί στους κόλπους τους». Είναι άλλο πράγμα, συνέχισε, η πολιτική κριτική, και άλλο η συκοφαντία και ο λίβελος και πρόσθεσε: «Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο, ότι όλα αυτά τα αντιμνημονιακά κόμματα μιλάνε για "χούντες", για "αποικίες" και "κλεπτοκρατίες", νομιμοποιώντας έτσι την ορολογία της Χρυσής Αυγής, η οποία, όταν δεν περνάει το καρότο, είναι το μαστίγιο του συστήματος και ο εκτελεστικός του βραχίονας απέναντι στις λαϊκές ανάγκες και στα λαϊκά συμφέροντα».

Κατέληξε λέγοντας ότι υπάρχει διέξοδος για το λαό, «είναι ορατή, διότι υπάρχουν αντικειμενικές δυνατότητες, για να μπορέσει να ζήσει με αξιοπρέπεια και να καλύψει το σύνολο των αναγκών του ο λαός μας», όμως εμπόδιο, «δηλαδή ο εχθρός του λαού, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία». Γι' αυτό λέμε, ότι αν θέλουμε να υπάρχει αποτέλεσμα στην πάλη, πρέπει να έχει αντικαπιταλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά και προσανατολισμό. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα μπορέσει να υπάρξει κοινωνικοποίηση στο σύνολο των μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός, εργατικός έλεγχος, αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μονομερή διαγραφή του χρέους. Η οργάνωση της πάλης, τόνισε, με αυτά τα χαρακτηριστικά προϋποθέτει την ανασυγκρότηση του εργατικού λαϊκού κινήματος, την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας που παράλληλα με τα μέτρα για την ανακούφιση από τη φτώχεια θα ανοίγει το δρόμο για την αντεπίθεση και αυτό μόνο με ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να επιτευχθεί.

Παρέμβαση ως ειδικός εισηγητής έκανε στη συζήτηση ο Χρήστος Κατσώτης, επισημαίνοντας ότι θύματα του προϋπολογισμού είναι «οι άνεργοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες. Αυτοί που με τα μέτρα που νομοθετήσατε και υλοποιούνται οδηγούνται στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην απόγνωση, οι ίδιοι καλούνται να πληρώσουν άλλα 6 δισ. ευρώ με παραπέρα μείωση των μισθών και των συντάξεων, την παραπέρα μείωση των δαπανών για την υγεία, παιδεία, πρόνοια, την πρωτόγνωρη φοροληστεία». Κατέθεσε τις προτάσεις του ΚΚΕ για την ανεργία, την κοινωνική ασφάλιση και το πλαίσιο διεκδίκησης για επείγοντα ζητήματα που αφορούν από την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, μέχρι τα μέτρα για την ουσιαστική στήριξη των ανέργων.

«Οι στόχοι του προϋπολογισμού είναι βαθιά αντιλαϊκοί -συνέχισε- υπηρετούν το κεφάλαιο και τις ανάγκες του. Το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι ανάγκη να αγωνιστεί και να βάλει για διεκδίκηση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Να μην επιλέξει διαχειριστή, αλλά άλλο δρόμο ανάπτυξης που κουμάντο θα κάνουν οι εργαζόμενοι και όχι τα μονοπώλια, που οι προϋπολογισμοί θα προβλέπουν την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων».

«Τα ελλείμματα -πρόσθεσε- δεν τα δημιουργούν οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι δημιουργούν όλο τον πλούτο. Τα ελλείμματα τα δημιουργεί το κεφάλαιο και η πολιτική που το υπηρετεί. Η πολιτική σας που στηρίζει αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο». Απηύθυνε το κάλεσμα «η πλειοψηφία του λαού να συμπορευτεί με το ΚΚΕ» να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, γιατί αυτή «μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής».