Στις 27 Απρίλη η πρόεδρος του «Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού» (ΚΟΔΗΣΟ) Γκάμπι (Γκαμπριέλα) Τσίμερ και δύο άλλα ηγετικά στελέχη παρουσίασαν, στο Βερολίνο, σε διεθνή διάσκεψη Τύπου το σχέδιο νέου προγράμματος του κόμματος. (Το ισχύον πρόγραμμα είχε ψηφιστεί το 1993 και έχει χαρακτηριστεί από την ίδια την ηγεσία αυτού του κόμματος σαν «συμβιβασμός» ανάμεσα στις διαφορετικές απόψεις μέσα στις γραμμές του «πλουραλιστικού» κόμματος). Δύο κορυφαία στελέχη της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας μέσα στο ΚΟΔΗΣΟ - η Ελεν Μπρομπάχερ και η Σάρα Βάγκενκνεχτ - εκθέτουν τους λόγους, για τους οποίους θεωρούν το νέο σχέδιο σαν ανατροπή των αρχών του ισχύοντος προγράμματος και μια παραπέρα «στρατηγική προσαρμογής» της ηγεσίας του κόμματος στο καπιταλιστικό καθεστώς. Η κριτική τους δημοσιεύεται σε δύο σελίδες της «Γιούνγκε Βελτ» (30 Απρίλη - 1 Μάη) και φέρει τον τίτλο «Γονυκλισία μπροστά στο SPD».

Ακολουθεί περίληψη του κειμένου:

«... Η συζήτηση που ξεκίνησε για το νόημα ή την ανοησία μιας συγνώμης για την ένωση (σ. «Ρ». του 1946) του ΚΚΓ και του SPD δεν είναι παραπάτημα. Είναι μέρος μιας ευρείας στρατηγικής προσαρμογής. Πυρήνας αυτής της στρατηγικής είναι η εγκατάλειψη του ισχύοντος προγράμματος του 1993... Από τις 27 Απρίλη 2001 υπάρχει ένα σχέδιο νέου προγράμματος. Στην επεξεργασία του τα μέλη της Επιτροπής του Προγράμματος δεν πήραν μέρος, πήραν (το σχέδιο) αργότερα από τους δημοσιογράφους και με την ευκαιρία αυτή έμαθαν - το ίδιο και τα μέλη της εθνικής ηγεσίας - τα ονόματα των τριών συντακτών του σχεδίου. Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με εσωκομματική δημοκρατία. Ομως στο Μίνστερ είχε ληφθεί απόφαση, αποδεκτή για όλα τα ρεύματα του κόμματος για την παραπέρα διεξαγωγή της συζήτησης για το (νέο) πρόγραμμα που έχει αρχίσει από το 1999. Αυτό το κομματικό συνέδριο στο Μίνστερ τον Απρίλη του 2000 διαπίστωσε ότι οι θέσεις της Επιτροπής Προγράμματος «όπως επίσης και η προβληθείσα γνώμη από μια μειοψηφία» καθιστούν σαφές ότι «στο κόμμα υπάρχει σημαντική ανάγκη διασάφησης ζητημάτων αρχών»... Ενάντια στην απόφαση του Μίνστερ που προέβλεπε ότι το ερχόμενο 7ο συνέδριο του κόμματος «θα αποφασίσει για το χρόνο διεξαγωγής της προγραμματικής συζήτησης» από μέρη της Εθνικής Διεύθυνσης και της Επιτροπής Προγράμματος ασκήθηκε από τα τέλη του 2000 πίεση για έμαν ανεύθυνο ρυθμό κατάστρωσης του προγράμματος έως τα τέλη του Απρίλη ,«βασικές γραμμές»... Από το Μάη ως τον Οκτώβρη 2001 επρόκειτο να ακολουθήσει ευρεία συζήτηση αυτών των βασικών γραμμών. Αντίθετα, λοιπόν, προς την απόφαση αυτή στις 8 του Γενάρη έχουμε τώρα μπροστά μας ένα σχέδιο προγράμματος - χωρίς καμιά ανάλυση συζητήσεων ως τώρα, χωρίς συζήτηση των «βασικών γραμμών»... «Φοβούμαστε από αρκετό καιρό ότι το σχέδιο του νέου προγράμματος δε φέρνει, όπως αποφασίστηκε, μιαν επικαιρότητα και μια παραπέρα ανάπτυξη των προγραμματικών μας θέσεων, αλλά με αυτό πρόκειται να επιβληθεί μια αλλαγή στην «προγραμματική κατεύθυνση».

Στην ομοσπονδιακή διάσκεψη της Πλατφόρμας τον Μάρτη αυτού του χρόνου - τονίζεται στη συνέχεια στο κείμενο - είχε διαπιστωθεί: «Οχι μόνο άνθρωποι προσκείμενοι στην Κομμουνιστική Πλατφόρμα μέσα στο ΚΟΔΗΣΟ υπολογίζουν ότι θα γίνουν βασικές αλλαγές στην εκτίμηση του καπιταλισμού και προγραμματικές συνέπειες απ' αυτό, όπως μια βασική αλλαγή της θέσης για την ιδιοκτησία, και την καθιέρωση της αντίληψης για το μετασχηματισμό... Αυτό σαν μοναδικά αποδεκτό δρόμο για κοινωνικές αλλαγές. Υπολογίζουμε με πολιτικά αλλαγμένες εκτιμήσεις τόσο της ΓΛΔ όσο και της Επανάστασης του Οχτώβρη». Οποιος διαβάζει το προκείμενο σχέδιο, μπορεί να πειστεί ότι δυστυχώς σε κανένα σημείο απ' αυτά δεν υπήρξε υποβολιμαία κατηγορία... Στο σχέδιο γίνεται ρητή υπεράσπιση των επιχειρήσεων και των επιχειρησιακών κερδών σαν σημαντικών όρων της ανανέωσης και της αποτελεσματικότητας... Πρόκειται για ρεγουλάρισμα, διοίκηση και διαμόρφωση του καπιταλισμού... Γίνεται αλλαγή στην εκτίμηση της Επανάστασης του Οχτώβρη. Το κεφάλαιο, στο σημερινό πρόγραμμα, για τα θετικά επιτεύγματα της ΓΛΔ λείπει τελείως. Αντί γι' αυτό γίνεται λόγος για «κομμουνιστική μονοκομματική δικτατορία», «κεντρικά διοικούμενη οικονομία» και γενικά για «μη δημοκρατικό και μη χειραφετημένο χαρακτήρα» των σοσιαλιστικών κρατών. Ο Αντρέ Μπρι (σ. «Ρ» ο ένας από τους τρεις συντάκτες του σχεδίου του νέου προγράμματος) στην ομιλία του (στη διάσκεψη Τύπου) έκανε λόγο για «εμπειρίες μιας πλήρως αποτυχημένης κοινωνικής προσπάθειας». Στην πολιτική του «νέου κέντρου» του (καγκελαρίου) Σρέντερ δίνεται, αντίθετα, πιστοποιητικό ότι προσφέρει «νέες μορφές κοινωνικής ολοκλήρωσης» και μια «μερική σταθεροποίηση κοινωνικής εξασφάλισης» και ότι μπορεί να οδηγήσει στην «υποστήριξη πολιτικής κοινωνικής αυτοοργάνωσης».

«Είναι πρόωρο και δεν είναι καθήκον αυτού του άρθρου να κάνει μια περιεκτική ανάλυση του προκείμενου σχεδίου. Με ορισμένες θέσεις του συμφωνούμε. Αποφασιστικό όμως είναι κάτι άλλο. Ο Αντρέ Μπρι εξήγγειλε στη διάσκεψη Τύπου ότι με το σχέδιο γίνεται ρήξη με τον προγραμματισμό και την πολιτική του ΚΟΔΗΣΟ. Δυστυχώς έχει δίκιο. Μόνο που αυτό ρητά δεν ήταν εντολή του συνεδρίου».

Τονίζεται ακόμη ότι δεν είναι μόνο η Πλατφόρμα που ανησυχεί πως η επιθυμία για συμμετοχή στην κυβέρνηση «κυριαρχεί όλο και περισσότερο στις πολιτικές αποφάσεις των αρμόδιων δομών του ΚΟΔΗΣΟ. Αυτό καταστρέφει την ταυτότητα του κόμματος. Ολοφάνερα, τις δυνάμεις που θεωρούν τον εαυτό τους μαρξιστικές πρόκειται να τις αποχαιρετήσουν».