Ομως, σύντροφοι, το εργατικό κίνημα, που βρίσκει την κορυφαία του, στην εποχή μας και στον τόπο μας δράση εμπροσθοφυλακής στο ΠΑΜΕ, θυμίζει έντονα τον Οδυσσέα, που προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τις σειρήνες. Πρέπει να πείσει τους συντρόφους του να μην υποκύψουν στη γοητεία των σειρήνων και γνωρίζει ότι το ίδιο, ως Οδυσσέας, χρειάζεται να μείνει οδυνηρά αταλάντευτο στο ψηλό κατάρτι των στόχων του δεμένο.

Οι σειρήνες του υστεροκαπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, φτιασιδωμένες και περιβεβλημένες τον τύπο της εξουσίας με δημοκρατικό μανδύα, βαθύτατα αντιλαϊκές και αντιδραστικές, είναι καλά, άριστα εξοπλισμένες. Εχουν πλέον Σύνταγμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Ετοιμάζουν δυο νόμους, που ως αντιτρομοκρατικοί - αντιδιαδηλωτικοί θα περιορίσουν όσο τους επιτρέψουμε τη λαϊκή έκφραση και οργή.

Εχουν συσσωρεύσει τεράστια κεφάλαια, προϊόν έντεχνης, αλλά και ωμά άτεχνης καταλήστευσης της εργασίας των πολλών, της υπεραξίας της και κάθε μορφής δημόσιου πλούτου και φυσικής λαϊκής περιουσίας απ' τον αέρα και τη θάλασσα ως τη γη, τις συγκοινωνίες, τον πολιτισμό της τεχνογνωσίας που άθροισε η μαζική θυσιαστική δουλιά εκατομμυρίων νεκρών και ζωντανών ανθρώπων.

Αλλες φορές, εξευτελίζει και τρομοκρατεί, εκθέτει και γραφικοποιεί τον Οδυσσέα, που αντιστέκεται στο τραγούδι των σειρήνων, αντί να εμπλουτίσει το περιπετειώδες ταξίδι του με την εμπειρία του διαλόγου και της συμβίωσης μαζί του. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να φιγουράρεις πρωτοσέλιδος μπροστά από λευκό τραπεζομάντιλο, δίπλα στον διοικητή του Αγίου Ορους, τον αφανή ενίοτε κυβερνήτη της χώρας που κατασκευάζει τις ειδήσεις που σε αφορούν, την ώρα που κοιμάσαι. Συνδικαλιστές χωρίς ψυχή μπορούν να ζουν και να δρουν. Χωρίς ψυχάρα ποτέ. Αυτό είναι το μήνυμα του «διαλόγου». Αυτή είναι η «κουλτούρα του διαλόγου». Προσέρχεσαι. Τρως. Συζητάς ό,τι σου πούνε. Προβάλλεσαι δεόντως ως σύγχρονος. Ως εκσυγχρονισμένος. Ο Οδυσσέας που πατάει γερά στη στεριά των αφεντικών, ορατών τε και αοράτων και δε μένει στη στείρα θέση του δεμένου στο κατάρτι των στόχων του και συστήνει στους κωπηλάτες συντρόφους του να τον παρακούσουν, να τον αγνοήσουν, όταν θα ουρλιάζει για να πάει με τις σειρήνες.

Οι σειρήνες του πληροφοριακού, του επικοινωνιακού εκσυγχρονισμού, είναι τα ΜΜΕ, που πρόκειται φέτος να συμμετάσχουν, αν δεν το ξέρατε, στις δημοπρατήσεις των πλαζ!.. Θα αποκτήσουν και παραλίες οι άθλιοι μάνατζερ των αφεντικών εργοδοτών. Εκεί θα εκμεταλλευτούν την ανάγκη των πολιτών για ξεκούραση, ήλιο, θάλασσα, φθηνή καλοκαιρινή ζωή και θα περνούν το παραπλανητικό τους μήνυμα - τραγούδι οι σειρήνες με ...εκδηλώσεις και διαφημιστικές ξαπλώστρες, ομπρέλες, σερφ και κυλικεία. Αλλωστε, το σχέδιο είναι γνωστό στον Οδυσσέα. Να περάσει λίγος καιρός, να εκτονωθεί ο ταξικός εχθρός, να ξεχαστεί ο αγώνας αντίστασης ως καλοκαιρινός σκοπός, κι απ' το φθινόπωρο ο δρόμος του συμβιβασμού και της υποταγής του θα είναι ανοιχτός.

Εκεί θα τους πονέσουμε. Στο αμετακίνητο των δικών μας προαπαιτούμενων. Στον αριθμό ένα, που είναι ο διαρκής, ο αταλάντευτος αγώνας.

Στο 1 που μπαίνει μπροστά απ' τα λαϊκίστικα μηδενικά και γίνεται 10, 100, 1.000, 10.000, 1.000.000 κι ύστερα θάλασσα σε κύμα παλιρροϊκό υψωμένη. Αυτό είναι το κατάρτι μας. Η πάλη για πραγματική ζωή. Για κατοχή του πλούτου που παράγουμε. Γι ανάλωση του πολιτισμού που δημιουργούμε. Για συμμετοχή στην εμπειρία, στην τέχνη των πολλών. Για ανταποδοτική αλληλεγγύη των ελεύθερων περήφανων ανθρώπων όλων των γενεών. Δεμένοι με σχοινιά το δίκιο και το πείσμα.

Λιπασμένα με το αίμα και τις θυσίες όσων πνίγηκαν για να μη γίνουν δούλοι των παλιών και των σύγχρονων σειρήνων των εχθρών. Στο αλάθητό τους πιστές οι αγωνίες των πλουτοκρατών, διαφεντεύοντας την ελεύθερη αγορά των συμφερόντων τους, μας διδάσκουν πώς δε θα λαθέψουμε εμείς όταν θα μας συκοφαντούν. Οταν θα μας εκθέτουν ως δογματικούς και αντιδιαλεκτικούς, αναχρονιστικούς και πεθαμένους απ' την ακινησία στο κατάρτι του αγώνα. Επειδή ξέρουμε πως οι πειρατές του λαού σήμερα, με σειρήνες, κάνουν ρεσάλτο στο καράβι της λαϊκής εξουσίας. Επειδή άρχισαν να φοβούνται.